Aangehouden worden in een auto vol drugs, met een dealertelefoon op de bijrijdersstoel, en toch worden vrijgesproken: het kan. Met dank aan de politie.

Er is een getuige die hem herkent, er zijn camerabeelden én er is tastbaar bewijs. Knappe jongen die dan nog durft te ontkennen.

Elke treinreiziger kent het: je dommelt weg in de trein en stelt bij het ontwaken tevreden vast dat je tas nog naast je ligt. Want dat is geen zekerheidje.

Als longpatiënt wilde Leo zó graag gevaccineerd worden dat ze hem er bij wijze van spreken ’s nachts voor mochten wakker maken. Bij wijze van spréken.

’s Avonds meldde Jonas zich met een mailtje af voor zijn rechtszaak. ’s Morgens nam hij nietsvermoedend zijn telefoon op. Dat had hij beter niet kunnen doen.

Stomdronken een coffeeshop bezoeken is meestal een slecht plan. Ook – of wellicht helemaal – als die coffeeshop gesloten is.

Nagelbijten is geen fijne gewoonte. Behalve als iemand je van krabben beschuldigt.

Als het groen is mag je doorrijden, maar niet als je een agent om je nek hebt hangen.