Bij de politierechter: 'Vaccinatie-irritaties'

Met behoedzame tred stapt de 69-jarige Leo (“zet mij er maar met naam en toenaam in, hoor”!) de rechtszaal binnen. Zijn ingevallen gezicht roept ongewild het beeld op van een glas water op een nachtkastje, met onderin een vergeten kunstgebit of minstens de helft daarvan. De glanzend kale plek bovenop zijn schedel wordt omzoomd door lange, witgrijze, springerige haren. Zijn wollen kostuum valt ruim om zijn iele lijf.

Achter hem in de zaal neemt zijn vrouw plaats. Een advocaat heeft Leo niet. Niet nodig, vindt hij. Hij is prima in staat om zelf uit te leggen waarom hij bezwaar heeft gemaakt tegen de strafbeschikking van 350 euro die hij eerder per post ontving. Aan groepsbelediging, waarvan het OM hem beschuldigt, heeft hij zich namelijk nooit bezondigd. Om dat te onderbouwen plaatst hij demonstratief een slordige stapel A4-tjes, het resultaat van zijn juridische huisvlijt, voor hem op tafel. Alsof hij zeggen wil: kom maar op.

Helaas voor Leo kan de hele papierwinkel binnen een minuut al grotendeels de prullenbak in, wanneer hij de officier hoort zeggen dat ook zij bij nader inzien van mening is dat er van groepsbelediging geen sprake was. Voordat Leo triomfantelijk overeind kan springen, kondigt ze daarom een wijziging tenlastelegging aan: belediging gericht op de persoon in plaats van groepsbelediging. Dat wil zeggen dat ze hem feitelijk nog altijd van hetzelfde beschuldigt, maar die feiten juridisch wel anders kwalificeert. De rechter staat die last minute wijziging toe.

“Want u heeft wel iets geroepen, toch?” merkt ze op.

“Dat wel, ja,” moet Leo bekennen. “Of eigenlijk niet. Ik heb niets geroepen. Het was meer mompelen.”

“Wat mompelde u precies?”

“Tering Turk.”

“Volgens de GGD-medewerker was het zelfs ‘kut tering Turk’,” weet de rechter.

“Kut heb ik nooit gezegd,” ontkent Leo. “Maar ik snap het wel. In zijn aangifte omschrijft hij mij ook als een man van 1.80 meter. Ik ben amper 1.65 meter. Blijkbaar maakt die man alles graag groter dan het is.”

“Maar ook ‘tering Turk’ is niet zo netjes, hè?” zegt de rechter.

“Ik ben er ook niet trots op,” zegt Leo. “Ik had dat niet moeten doen. Maar wat er aan voorafging, was ook niet zo netjes, vond ik.”

Dan vertelt Leo het verhaal van zijn coronavaccinatie.

Althans, het verhaal van wat zijn vaccinatie had moeten worden. Als longpatiënt kijkt hij in het voorjaar van 2021 al enige tijd reikhalzend uit naar zijn schriftelijke uitnodiging. Wanneer die eindelijk op de mat valt, volgt direct de eerste tegenvaller. Leo wordt op een zondagavond om kwart voor twaalf verwacht. Al snel komt hij tot de conclusie dat het OV op dat tijdstip geen uitkomst biedt. Omdat hij geen auto heeft, besluit hij, ondanks zijn schamele AOW’tje, een taxi te nemen. Eenmaal ter plaatse blijkt het kolossale vaccinatiecentrum – ‘zeker drie voetbalvelden’ – zo goed als uitgestorven. Irritatie nummer twee.

“Ik dacht dat die mensen het daar verschrikkelijk druk hadden, maar er was niemand! Waarom moet ik dan zo nodig midden in de nacht komen opdraven?!?”

Leo moet zichtbaar zijn best doen om zich niet opnieuw op te winden. Dat lukt vandaag beter dan op de avond van zijn vaccinatieafspraak. Op verzoek van de GGD-medewerkers neemt hij mopperend plaats op een stoel, al is volgens Leo volstrekt onduidelijk waarop hij precies moet wachten. Dan gaat het mis. Uit nijd en ongeloof pakt hij zijn telefoon uit zijn zak en begint de omgeving te filmen. Vrijwel onmiddellijk wordt hij omringd door een aantal uit de kluiten gewassen beveiligers die hem vragen te stoppen met filmen. Eerst nog vriendelijk, dan ronduit onvriendelijk. In een poging de gemoederen te bedaren wordt de locatie-manager erbij geroepen, maar ook die heeft op Leo geen enkel kalmerend effect. Foeterend – ‘tering Turk’ – en ongevaccineerd laat hij zich door de man naar de uitgang dirigeren.

Voor het beledigen van de GGD-locatiemanager eist de officier van justitie ook vandaag een boete van 350 euro, maar daar gaat de rechter niet in mee. Na een kort beraad in een achterkamertje, komt ze terug met de mededeling dat ze Leo vrijspreekt. Niet omdat hij onschuldig is, maar wel omdat belediging juridisch gezien een klachtdelict is. Om iemand daarvoor te kunnen vervolgen is formeel niet alleen een aangifte nodig, maar ook een officiële klacht van degene die zich beledigd voelt. Dat laatste ontbreekt in dit geval.

En ook Leo klaagt niet.