Tv-maker en presentator Jaap Jongbloed: ‘Op mijn 62ste nam ik mijn eerste tatoeage’

Van Scheveningen naar de tv
Jaap Jongbloed, op 24 april 1955 geboren in Scheveningen, begon zijn tv-carrière bij de Tros, waar hij programma’s presenteerde zoals Jongbloed en Joosten, Opgelicht en Vermist, en momenteel Het mooiste meisje van de klas. Hij trainde zich in honderd dagen droog voor Men’s Health en verspreidt zijn boodschap om fit te blijven via zijn eigen platform Jong Bloed, te bereiken via jaapjongbloed.nl.

In augustus 2023 stond je in de Men’s Health. Ben je altijd al een fitnessfreak geweest of is dat de laatste jaren pas gekomen?
“Ik was vroeger zeker geen fitnessfreak, maar wel altijd met sport bezig. Dat zit er gewoon in. Mijn moeder is nu 92 en tot drie jaar terug speelde ze nog tenniscompetitie. Eigenlijk vond ik dat wel bijzonder. Mijn ene opa, naar wie ik vernoemd ben – die heet ook Jacob Jongbloed – is grondlegger van de sportgeneeskunde in Nederland, waar ik ook pas later achter kwam, want hij was hoogleraar in de medicijnen in Utrecht. Mijn andere opa was boksinstructeur bij Defensie. Daar komt het een beetje vandaan, maar ik begon met voetbal en judo en ben daarna echt verslingerd geraakt aan basketbal, hoewel ik daar met mijn 1,76 meter echt niet de lengte voor heb.”

Was je guard, vaak de kleinste speler op het veld?
“Ja, ik heb het zelfs nog geschopt tot eredivisieclub ASVU, de club van de Vrije Universiteit waar ik studeerde. Daar heb ik nog twee seizoenen op de bank mogen zitten. Ik heb maar een paar minuten in het veld gestaan en meer in het tweede gespeeld. Maar het trainen met de Amerikanen uit het eerste vond ik geweldig.”

Die allemaal drie koppen groter waren dan jij?
“Ja, precies dat. Maar wel reizen maken naar toernooien in het buitenland en zo. Dat is het dichtst in de buurt geweest bij het gevoel van topsporter.”

‘Fitness is nou niet per se het allerleukste om te doen, want dat is het niet. Het leuke aan naar de sportschool gaan is het gevoel achteraf’ 

Op welke leeftijd ben je gaan fitnessen?
“Dat was rond mijn vijftigste. Eigenlijk was dat uit nood geboren. Basketbal heb ik tot mijn zestigste gedaan, maar steeds vaker kreeg ik vervelende spierblessures. Toen dacht ik: ik moet mijn spieren versterken, dus zo is het begonnen. Niet omdat fitness nou per se het allerleukste is om te doen, want dat is het niet. Het leuke aan naar de sportschool gaan is het gevoel achteraf, en wat het met je doet.”

Het geeft geen plezier?
“Ik vind het veel leuker om een bal omhoog te gooien, dan om een barbell omhoog te duwen.”

En toch doe je dat?
“Omdat ik merk dat het dingen voor me doet. Ten eerste had ik veel minder blessures vanaf het moment dat ik mijn spieren goed ging trainen. Bovendien zag ik om me heen toch de buikjes groeien en dat gebeurde bij mij wat minder, dus dat vond ik ook een aangenaam aspect ervan. Ten derde heb ik altijd wel een doel nodig gehad, dan heb je iets concreets om naartoe te werken. Dat je weet: daar ben ik voor bezig. Ik heb vroeger lange afstanden gelopen en dan vond ik het heel fijn om een halve of hele marathon in het vooruitzicht te hebben. Dan weet je waarom je die eindeloze, geestdodende tochten door de avond maakt.”

Gert Verhulst vertelde in dit blad dat hij mannen een halfjaar na hun shoot voor Men’s Health nog weleens zou willen zien. Volgens hem houden die mannen dat trainingsschema net zolang vol tot de shoot en daarna hangen ze aan de toog met liters bier omdat het niet natuurlijk is. Klopt dat?
“De dag van de shoot, 4 juli, was Independence Day, dat was voor mij ook een soort Bevrijdingsdag. Toen ben ik ’s avonds ergens gaan eten en ben ik begonnen met whisky en wijn, en nog een drankje achteraf. Ik heb een hele grote biefstuk met patat en foute sauzen gegeten en twee dessertrondes met ijs en chocola. Ik had zó’n uitgehongerd gevoel, dus dat heb ik toen gedaan, dus daar heeft Gert gelijk in. Je bent dan aan het droogtrainen voor een bepaalde periode en daardoor krijg je dat hele lage vetpercentage, bij mij 7 procent toen ik die shoot deed. Daarna heb ik het droogtrainen achter me gelaten. Nadien ben ik meer gaan leven volgens het credo fit en fun. Gezond, maar blijven genieten. De kunst is om de balans te vinden, want een vetpercentage van 7 procent is wel erg laag. Ik ben wel redelijk gezond blijven leven en ben drie tot vier keer in de week blijven trainen, want dat deed ik daarvoor ook, dus wat dat betreft heb ik het wel doorgezet. Mijn vetpercentage ging omhoog naar 14 procent, en dat is nog heel acceptabel. Ik ben nu eigenlijk op zoek naar een nieuw doel, want dat heb ik echt wel nodig in de sportschool.”

Je tips deel je op je eigen onlineplatform Jong Bloed, dat als motto ‘kleine stappen, grote doelen’ heeft.
“Ja. Ik hoop daar mensen te inspireren. Ik vind het leuk om te vertellen wat ik zelf ontdek. Daardoor kom ik in contact met mensen die leuke dingen doen, waar ik zelf ook wat aan heb. Die interactie is waarom ik het doe. Je kan dankzij kleine stappen lang gezond blijven en dat is handig als je later wil blijven genieten. Ik vertel dat ook in zaaltjes en ga waarschijnlijk een podcast maken. Ik heb van mijn hobby geen werk, maar een extreme hobby gemaakt.”

Is het moeilijk om Jong Bloed onder de aandacht te brengen en veel bezoekers te trekken?
“Dat is best lastig, ja. Het is ook nog echt heel kleinschalig. Ik hoef er niet van te leven, dus ik hoef niet enorm veel bezoekers te krijgen, maar er zijn twee dingen die het heel moeilijk maken. Ten eerste dat mijn doelgroep 50+ is, die raar genoeg nog steeds allerlei moderne sociale media niet gebruikt voor informatie. Dat heeft mij enorm verbaasd. Op Instagram zijn ze ook nog een beetje huiverig. En ten tweede, de mensen die het ’t hardst nodig hebben, zijn het moeilijkst te bereiken. Maar je kunt het mensen die thuis op de bank ploffen met een biertje, een zak chips en de televisie aan, vaak niet kwalijk nemen dat ze niet naar de sportschool gaan. Die hebben daar misschien niet eens het geld voor.”

Op een van de foto’s op je site is te zien dat je een tatoeage aan de binnenkant van je bovenarm hebt, wat staat daar precies?
“Dat is een tekening van mijn lief en mijzelf, een abstracte weergave van het bankje waarop wij zaten toen wij onze eerste ontmoeting hadden. Een bankje aan de Amstel. Je kan het idee uitzetten online, daar is een site voor, en dan krijg je allemaal suggesties van tatoeagekunstenaars van over de hele wereld. Dan maak je de keuze voor een ontwerp en betaal je diegene. Ik heb het bij Henk Schiffmachers bedrijf laten zetten.”

Duidt dit op een midlifecrisis, een tatoeage nemen na je zestigste?
“Dat weet ik niet, maar het is waar, op mijn 62ste nam ik een tatoeage.”

Maar waarom?
“Het was haar idee en zij heeft hem zelf ook. Dezelfde, maar op een andere plek. Aan de buitenkant van haar arm en iets kleiner. Het is een hele romantische daad met degene met wie ik twee jaar geleden getrouwd ben, dus vandaar. Dus dat betekent tegelijkertijd dat ik die biceps dus wel in vorm moet houden, anders verschrompelt het portret van dit duo, haha.”

Komen er nog meer tatoeages bij?
“Nee. Dit is het. Ik doe het één keer. Het was haar idee. Zij heeft ook niks met tatoeages, maar wilde heel graag deze ene om te delen.”

En voel je je nu een ander mens?
“Nee, dat niet, maar mijn zoon wilde als kind al een tatoeage hebben en toen hij 18 jaar was zei ie: Nu neem ik er een, en hij heeft inmiddels een behoorlijke collectie. Toen ik dan eindelijk die tatoeage nam, zei ie: Weet je wat nou echt heel hip is? Helemaal geen tatoeages.”

Je bent uiteindelijk toch te laat gezwicht voor de druk van de massa?
“Ja, ik loop achter.”

Je maakt het tv-programma Het mooiste meisje van de klas, wanneer komt dat terug?
“In mei, dan zenden ze vier afleveringen uit.”

Vier afleveringen lijkt apart, waarom niet meer, gewoon een vol seizoen?
“Het zijn er altijd zes, maar twee zijn er in december al uitgezonden. Ze kunnen het inzetten waar ze het willen, want het scoort altijd goed. Blijkbaar hadden ze in december ineens een gat, want eigenlijk zouden ze ze inderdaad alle zes midden dit jaar uitzenden.”

Had je nou ooit een relatie met een van de geportretteerde mooiste meisjes, Shirley Sneekes, de moeder van oud-Miss Nederland Melissa Sneekes?
“Nee, niet echt.”

Maar wel een beetje?
“Dat kan ik verre van een relatie noemen. Ik ben eens een keer met haar uit geweest, ze ging mee naar het Gouden TelevizierRing Gala en daar is toen in de pers iets van gemaakt wat het niet was.”

Het is op zich natuurlijk een gouden idee, dat mooiste meisje, want zo kom je makkelijk in contact met mooie vrouwen, maar daar heb je verder nooit iets aan overgehouden in die zin?
“Nee, maar wel met verschillende daarvan – vriendschap is te veel gezegd – heb ik een mooie band.”

‘Dat Opgelicht verdween, daar heb ik geen pijn van gehad, maar Vermist is nog steeds een litteken. Dat begrijp ik nog steeds niet helemaal’

Je programma’s Opgelicht en Vermist ben je kwijt, daar zette de NPO een streep door. Heb je dat inmiddels verwerkt?
“Dat Opgelicht verdween, daar heb ik geen pijn van gehad, maar Vermist is nog steeds een litteken. Dat was een programma dat in 2015 is gestopt, wat ik nog steeds niet helemaal begrijp. Het was een soort vernieuwingsdrang van de NPO. Twintig jaar lang heeft dat programma heel veel gedaan met mij, maar vooral ook met de mensen voor wie we het maakten. Dat hoor ik nog regelmatig. Het is echt twee keer gebeurd dat een wildvreemd iemand op straat zei: Je weet het waarschijnlijk niet meer, maar je hebt mijn leven veranderd, want je hebt me in contact gebracht met mijn biologische moeder, of iets dergelijks. Daar hebben we er echt honderden van gehad. Dat was wel mooi, want het mes sneed aan twee kanten. Mensen keken ernaar en het had ook nog een soort maatschappelijk nut, dus ik heb van de publieke omroep nooit begrepen waarom dat programma er niet meer mocht zijn.”

Je probeert het niet terug te krijgen?
“Welnee, want ik vind de dingen die ik nu doe op het gebied van gezondheid veel leuker. En het leuke aan Het mooiste meisje is dat het een programma is waarbij ik urenlang met iemand kan praten, want op televisie heb je dat bijna nooit. Van die vier uur dat ik praat met zo’n meisje wordt uiteindelijk twintig minuten gebruikt, dat is logisch, maar dat betekent wel dat je elkaar echt een beetje leert kennen, een vertrouwensband krijgt en er echt wel dingen uitkomen. Dat vind ik mooi. Ik ben daar heel blij mee.”

‘Zo romantisch is het niet, maar het is absoluut zo dat het leuker is om in Belize een interview te draaien dan in Almere’

Je maakt de mooiste reizen voor dat programma. Zoek je het steeds verder weg? Dan zit je weer op Curaçao, dan weer in Belize bij oud-MTV-vj Simone Angel, het kan niet op.
“Het valt wel mee, maar het blijft natuurlijk wel gewoon werken. Ik ben met een cameraploeg en dat is duur, dus ik ga erheen, ben drie dagen aan het racen en dan moet ik weer terug. Dus zo romantisch is het niet, maar het is absoluut zo dat het leuker is om in Belize een interview te draaien dan in Almere. Dat is absoluut waar.”

Je hebt een kleinkind van tien, vond je het confronterend dat je op je 58ste opa werd?
“Nee, daar was ik redelijk snel aan gewend. Het leuke is dat ik mijn kleindochter vanaf het allereerste begin één dag in de week bij me heb, tot op de dag van vandaag. Dat is heel grappig, want we doen allerlei sportieve dingetjes samen. Zij houdt mij lenig. Als je kleinkinderen hebt, is het wel lekker als je nog in staat bent om ze op te tillen, op je schouders te nemen of een beetje mee te voetballen. Dat is ook iets wat ik probeer over te brengen, dat je juist door in beweging te komen, dingen langer kan doen. Al gaat het maar om de boodschappen naar huis tillen of met je kleinkind iets doen. Je kan wel als een oude opa op de bank blijven zitten en kijken wat het kind doet, of het kind achter een scherm zetten, maar het is veel leuker om samen iets te doen.”

Je was zelf een heel betrokken vader, toch? Je bracht je kinderen naar school, was ’s avonds thuis bij het eten, was coach van het voetbal- en hockeyteam?
“Dat klopt, dat heb ik wel geprobeerd te zijn. Ik vind, als je het lef hebt om kinderen op deze wereld te zetten, dat je voor jezelf de verplichting schept om daar ook vol voor te gaan, want zij hebben er niet om gevraagd. Het is de keuze van de ouders.”

Waar is het misgegaan dat het niet lukte om met de moeder van je kinderen samen te blijven?
“Soms groei je uit elkaar. Wij hebben er alles aan gedaan – dat is inmiddels bijna twintig jaar geleden – om via relatietherapie en dergelijke te kijken of het toch nog zou kunnen werken, maar dat is gewoon niet gelukt.”

Beschouw je dat achteraf als een mislukking, dat je hebt gefaald? Of voelt het toch als het juiste, dat je leven daardoor is verbeterd?
“Het is helemaal de juiste beslissing geweest, maar mijn oorspronkelijke plan was natuurlijk dat de kinderen gelukkig bij hun vader en moeder zouden opgroeien. Dat is niet gelukt en dat heeft wel een element van falen in zich. Zeker. Dat heb ik ook zo gevoeld. Ik heb dat niet waargemaakt, dat is zo. Maar dat was wel de goede beslissing.”

Daarna volgde een turbulente periode in de liefde, maar je hebt uiteindelijk de ware gevonden in Inge?
“Wat ik heel fijn vind, en wat ik soms een beetje gemist heb in het verleden, is dat zij iemand is die constant vooruitkijkt en positieve dingen onderneemt. Dat geeft echt een gigantische stimulans, ook met de rare dingen die ik soms doe, zoals dat trainen voor Men’s Health. Zij heeft drie maanden moeten lijden onder dat droogtrainen van mij en mijn gechagrijn. Maar ze ging mee met het doel. We hebben dit jaar twee weken gekickbokst bij een sportschool op Ko Samui in Thailand. Kickboksen doet zij al tien jaar heel fanatiek en ik doe dat nu dus ook. Waar maak je dat mee? Dat spreekt mij heel erg aan. Dit gaat nooit meer stuk.”

Dus je moet thuis ook nog een beetje op je woorden letten?
“Ontzettend, anders krijg ik een rechtse directe, haha. Maar ik moet zeggen: ze heeft hele sterke benen.”

Je kúnt niet eens bij haar weg, dan zou het slecht met je aflopen...
“Inderdaad, dan komt ze me opzoeken, haha.”