Bij de politierechter: 'Een regelrechte nagelbijter'

In het dossier zitten afbeeldingen van rode striemen in de nek van het slachtoffer. Die zouden volgens haar veroorzaakt zijn door de nagels van mijn cliënt. Nu wil ik u verzoeken, mevrouw de rechter, om eens goed naar die nagels van mijn cliënt te kijken.”

Dat is voor Dave* (19) wat men in het theater noemt zijn cue. Ietwat ongemakkelijk steekt hij zijn handen uit. Vermoedelijk precies zoals hij vooraf met zijn advocaat heeft ingestudeerd.

“Zoals u kunt zien is mijn cliënt een onverbeterlijk nagelbijter, mevrouw de rechter,” vervolgt zijn advocaat, maar nu met iets triomfantelijks in zijn stem. “Al zijn leven lang. Al zou hij het willen, dan nog zou hij met deze nagels onmogelijk zulke striemen kunnen veroorzaken, lijkt mij.”

Beteuterd kijkt Dave naar zijn handen. Op zijn afgekloven nagels na zit hij er onberispelijk bij. Alsof hij komt solliciteren. Zijn haren zorgvuldig gestyled, zijn schoenen gepoetst, zijn colbert smetteloos, zijn overhemd zorgvuldig gestreken en zijn rug kaarsrecht.

Zo goed gesoigneerd en fris ziet de politierechter ze niet vaak tegenover zich zitten. En zo jong ook niet. Mocht de vermeende mishandeling een dag eerder hebben plaatsgevonden, dan had een kinderrechter de zaak afgehandeld en was de toen nog 17-jarige Dave er hoogstwaarschijnlijk met een waarschuwing en een paar uur papierprikken vanaf gekomen. Maar nu niet. Het incident gebeurde uitgerekend op 31 december, de dag waarop Dave niet alleen oud en nieuw vierde, maar veel belangrijker: zijn 18de verjaardag. De dag waarop hij meerderjarig werd.

Dronken scheldkanonnade

Het feest wordt gevierd in zijn ouderlijk huis, dat door vader en moeder die avond wijselijk ontvlucht wordt.

Dronken tieners lopen in en uit en naarmate de avond vordert, gaat dat met steeds meer kabaal gepaard. Om de buurt onnodig veel overlast te besparen, besluiten Dave en zijn broer de muziek een moment stil te zetten voor een huishoudelijke mededeling: het moet klaar zijn met in- en uitlopen. Het feest vindt binnen plaats. Iedereen die nog besluit de deur uit te gaan, komt er daarna niet meer in.

Al snel komt er gedonder van de nieuwe huisregel. Ene Wendy is het er niet mee eens wanneer Dave haar vertelt dat ze er niet meer in komt. Wanneer ze na een dronken scheldkanonnade vol enge ziektes recht voor de deur luidruchtig gaat staan bellen, spreekt Dave haar opnieuw aan. Geïrriteerd haalt Wendy naar hem uit, waarna voor Dave de maat vol is. Hij pakt haar bij de keel en begeleidt haar met zachte dwang de voortuin uit.

Een paar maanden later valt de strafbeschikking op de deurmat. Mishandeling: 750 euro. Wendy beweert in haar aangifte dat ze door Dave’s optreden tientallen seconden lang geen lucht kreeg, dat ze daarna verzwakt door haar knieën zakte en uiteindelijk zwaar hyperventilerend op de stoep werd achtergelaten.

Dave weet niet wat hij hoort. Hij weigert te betalen en tekent bezwaar aan tegen de boete. Dan maar naar de rechter. En dat lijkt te lonen. Het dramatische verhaal van Wendy wordt door geen enkele ooggetuige ondersteund en lijkt op alle fronten stevig te zijn aangedikt. Maar dat betekent niet dat Dave vrijuit gaat. Iemand bij de keel grijpen is iets anders dan iemands keel dichtknijpen, maar strafbaar is het wel. Met of zonder nagels. Uitspraak: 500 euro boete, geheel voorwaardelijk.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.