Misdaadcolumn: Komt uzi-moordenaar Pascal F. definitief vrij?

Het verhaal over de moord op Nadia van de Ven is al vaak verteld. Maar niet vaak genoeg. Het is lang geleden, dat wel. We hebben het over 2002, het jaar waarin de wereld nog aan het bijkomen is van 9/11. Er is inmiddels een generatie studenten die toen nog in de luiers lag. Waarschijnlijk hebben ze nog nooit van Nadia gehoord. Toch was het 25-jarige slachtoffer ooit een van hen. Nadia studeerde aan de Hogeschool Utrecht en daarnaast werkte ze parttime als junior-projectleider bij een IT-bedrijf in Den Haag. Ze huurde net zes weken een zolderetage aan de Weerdsingel-Noordzijde in Utrecht. Het leven lachte haar toe. Totdat ze tijdens een onbenullige ruzie over een kapotte wasmachine met een uzi werd vermoord door haar huisbaas Pascal F.

Als het tegenzit komt ‘Jacob’, zoals deze man zich tegenwoordig noemt, binnenkort vrij uit zijn tbs. Dit tot afgrijzen van Nadia’s nabestaanden. “Deze man heeft nooit spijt betuigd,” aldus zus Lucinda. “Nooit inzicht gegeven in zijn beweegredenen, nergens aan meegewerkt, niets. Ik denk dat het onverantwoord is om hem terug te laten keren in de maatschappij.”

Lucinda was 23 toen Nadia werd vermoord. Het drama had grote impact op haar privéleven en haar werk als revalidatiearts. Maar bij de pakken neerzitten doet ze zeker niet. Lucinda heeft haar verdriet enigszins kunnen verwerken met een gedichtenbundel, columns, de documentaire OverLeven en sinds kort de podcast Levenslang Kwetsbaar. Het is allemaal niet voor de aandacht, maar om justitie en de samenleving bij de les te houden. “Pascal is iemand die minimaal drie ernstige geweldsdelicten op zijn geweten heeft. Dus was mij betreft is het risico op recidive zeer hoog.”

Lucinda staat niet alleen in haar zorgen. Vrijwel iedereen die destijds bij het onderzoek betrokken was, heeft zich verbaasd over het gedrag van Pascal F. De man werkte als controller bij de ING-bank en stond onder al zijn collega’s bekend als een ‘raar, betweterig kereltje’ met fascistische sympathieën. Ook zijn ouders moeten geweten hebben dat er iets aan hem schortte, maar die weigerden dat te erkennen. Pascal werd in bescherming genomen, zelfs nadat hij een moord had gepleegd. Eenmaal in de cel dreef hij zelfs de meest ervaren rechercheurs tot wanhoop met zijn absurde gedrag. “Ik heb veel verdachten meegemaakt,” verzuchtte een rechercheur destijds, “maar dit was ongekend. Wat we ook zeiden, hij reageerde niet en ging met zijn hoofd op zijn armen over de tafel liggen. Ook lag hij dagenlang tijdens zijn observatie in het Pieter Baan Centrum in een snikhete cel onder een dikke deken en maakt hij vreemde ‘poefpoef’-geluiden. Er was geen land met hem te bezeilen.”

Pascal F. kreeg twintig jaar en tbs met dwang opgelegd. De moord met een uzi in 1995 op verzekeringsman Anton Bussing uit Ede, waarvan F. ook werd verdacht, kon niet worden bewezen. Aan die tbs zou nu dus wel eens een einde kunnen komen. Na zes verlengingen met steeds twee jaar, besliste het Hof van Arnhem vorig jaar dat het vonnis van de rechtbank om de tbs met één jaar te verlengen werd gehandhaafd. Toch heeft Pascal F. inmiddels als onderdeel van zijn behandeling aan de vrijheid mogen ruiken. Hij werkt en woont buiten de Oostvaarderskliniek en heeft naar verluidt een opleiding tot vrachtwagenchauffeur gevolgd. Op 14 mei beoordeelt de rechtbank of Pascal voorwaardelijk kan worden losgelaten op de maatschappij. Lucinda moet er niet aan denken. “Ik krijg signalen dat hij nog net zo onberekenbaar is als toen. En dat rijdt dan straks met een vrachtwagen door Nederland. Brr.” Eind mei wordt bekend of Pascal F. definitief vrijkomt.

Kijk voor recente ontwikkelingen en achtergrondinfo op de site van Lucinda: lucindavandeven.nl