Verkeersboetes vliegen uit de bocht

Geen gespreksonderwerp zo dankbaar voor de borreltafel als de beruchte paarswitte brief van het Centraal Justitieel Incassobureau (CJIB). Zodra je die op de mat ziet liggen, weet je: dit wordt betalen. De vraag is alleen, hoeveel en waarvoor? Vorige week was ik weer eens aan de beurt: ik had op de A4 bij Leidschendam 105 kilometer per uur gereden in plaats van 100. Boete: 35 euro, exclusief administratiekosten. Nu kun je zeggen: eigen schuld, had je maar beter op de snelheidsmeter moeten letten. Maar dat doe ik dus, op het fanatieke af. En dat is hard werken in een land met ontelbaar veel verschillende snelheidszones.

Maak maar eens een rondje door Nederland. Elke vertegenwoordiger of koerier zal beamen dat je ongemerkt van de ene in de andere situatie belandt. Invoegend op de snelweg mag je eerst 100, schuiven de wijzers van de klok echter voorbij de 19.00 uur, dan is 120 of zelfs 130 geoorloofd. Maar ook weer niet overal. Kwestie van goed op de borden letten, zeggen ze dan. Ga je de snelweg af, dan is het 50, 70, 80 of 100, in wisselende en soms verwarrende volgorde. Moet je op een woonerf zijn? Dan niet harder dan stapvoets. Net iets daarbuiten kan de snelheid weer worden opgevoerd naar 30 of 50. Rustig cruisend over de snelweg kan het ineens gebeuren dat er een snelheidsbeperking is ingesteld, zoals boven Rotterdam, waar je maar 80 mag rijden, hoewel daar ook weer uitzonderingen op zijn. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik durf hier te stellen dat het vrijwel onmogelijk is om veel op de weg te zitten zonder af en toe een bekeuring te krijgen, hoe goed je ook oplet. En dat is geheel in lijn met het kabinetsbeleid...

Bij de politie en het Openbaar Ministerie zijn ze helemaal klaar met het huidige systeem, zo lazen we onlangs.. Onder de medewerkers zou er ‘geen draagvlak’ meer zijn om dergelijke bekeuringen uit te delen aan burgers, bij wie financieel het water al tot de lippen staat. Iemand een boete geven omdat hij 5 kilometer te hard rijdt, heeft niets met verkeersveiligheid te maken. En ook niet met het belasten van het milieu, want de echt grote vervuilers heten Tata Steel, Schiphol en Chemours en worden ongemoeid gelaten. (Daarover gesproken: in Haarlem staat bij elk bruggetje een bord: ‘Brug open? Motor uit!’, terwijl je nog geen kilometer verderop, in Zandvoort, vijf dagen per week tot in de wijde omgeving hobbycoureurs kan horen racen...)

Het is fijn dat er van binnenuit kritiek klinkt op de manier waarop de burger met krankzinnig hoge boetes wordt opgezadeld. Daarom is door het OM voorgesteld om sommige boetes met 30 procent te verlagen. Want de hoogte van de verkeersboetes is in de loop der jaren flink uit de bocht gevlogen, om maar even in de terminologie te blijven. Sinds 1999 zijn de boetetarieven voor lichtere verkeersovertredingen gestegen met 150 procent, terwijl die verhoging bij zwaardere vergrijpen 76 procent was. Een verkeersovertreding wordt soms zwaarder bestraft dan mishandeling of diefstal. Tijd dus voor justitieminister Dilan Yesilgöz om de kaarten opnieuw te schudden, zou je denken.

Maar helaas, haar reactie op het voorstel voorspelt weinig goeds en legt meteen bloot waarom er zo driftig met verkeersboetes wordt gestrooid. Het heeft weinig tot niets met verkeersveiligheid te maken, zo blijkt, want het draait uiteindelijk allemaal om het spekken van de staatskas. Volgens de bewindsvrouw kunnen de boetes niet omlaag omdat er dan ‘minder geld zou binnenkomen’. Er zouden dan elders bezuinigingen nodig zijn en ‘dat laatste wil het kabinet voorkomen’. Kortom, de heilige koe blijft voorlopig vooral de heilige melkkoe.