MISDAADCOLUMN: Struikelt principiële John van den Heuvel over soap rondom snuivende Gordon?

John van den Heuvel is nooit te beroerd om zijn standpunten te verdedigen bij discussies over criminaliteit. Je moet van goeden huize komen om hem met argumenten in een hoek te drijven; meestal is John net even wat beter ingelezen. Zijn principiële opvattingen oogsten doorgaans veel respect, maar het heeft hem ook vriendschappen gekost. Van den Heuvel vond bijvoorbeeld dat Peter R. de Vries – met wie hij altijd goed contact had – nooit als adviseur had mogen optreden voor kroongetuige Nabil B. in het Marengo-proces. Het leidde tot fikse ruzie en door Peters dood op 15 juli 2021 kon deze nooit meer worden bijgelegd.

Een van de overtuigingen die ik met Van den Heuvel deel is dat de kleine cocaïnegebruiker medeverantwoordelijk is voor het ontwrichtende effect van de cokehandel. En dan heb ik het niet alleen over liquidaties en vergismoorden, ook zaken als ondermijning en ondergronds bankieren maken barsten in het fundament van de samenleving. En dan is er natuurlijk de verwoestende werking op de volksgezondheid. Dat ‘onschuldige lijntje’ in het weekend kan op de lange termijn zorgen voor angsten, waanvoorstellingen, een rusteloos en opgejaagd gevoel, neusbloedingen, hartritmestoornissen en uiteindelijk kans op een hartaanval.

Ook ik ken mensen die incidenteel een lijntje nemen. Daar wordt door betrokkenen niet eens heel ingewikkeld over gedaan. Sterker nog, op zo’n bekentenis volgt vaak de wedervraag: ‘Wat, jij niet dan...?’

Ook ik ken in mijn omgeving mensen die incidenteel een lijntje nemen. Daar wordt door betrokkenen niet eens heel ingewikkeld over gedaan. Sterker nog, op zo’n bekentenis volgt vaak de wedervraag: “Wat, jij niet dan...?” Ik schijn nogal iets te missen. Want ‘het kan echt geen kwaad’, ‘ik weet heus waar ik mee bezig ben’ en ‘joh, iedereen doet het’. Vooral dat laatste argument is een diepe doordenker waar ik niet zomaar van terugheb. Dat al die gelegenheidsgebruikers indirect bijdragen aan de wereldwijde cokehandel wil er niet echt bij ze in. Natuurlijk zal het achterwege laten van dat ene lijntje geen effect hebben, maar gaat het ook niet een beetje om het principe?

Dit laatste knelt nog meer bij mensen met een maatschappelijke voorbeeldfunctie. Toen in 2021 in theater Carré een herdenkingsbijeenkomst werd gehouden voor de toen net vermoorde Peter R. de Vries zag ik mensen in de zaal die op het gebied van cokegebruik een zekere reputatie hadden. Ik vond hun aanwezigheid stuitend en ongepast en heb daar destijds ook een column over geschreven. Want de man die herdacht werd, lag daar als slachtoffer van de cokemaffia. En die cokemaffia bestaat bij de gratie van de gebruikers. En gebruikers horen niet in zo’n zaal te zitten.

En nu kom ik bij het punt dat ik wil maken en de reden dat ik deze column inleidde met wat lovende woorden over John van den Heuvel. Die door hem geproduceerde serie over Gordon heeft tot veel commotie geleid. Gordon zou op alles en iedereen schelden. Gordon zou zijn hulp in de huishouding in Dubai als slaaf behandelen. Gordon zou oude ruzies oprakelen. Gordon zou te negatief zijn en roeren in stinkende beerputten. En – niet onbelangrijk – hij zou af en toe weer de behoefte hebben om de ‘draak te voeren’ met alcohol en drugs. Hahaha.

Wacht even. John van den Heuvel wordt nog alle dagen zwaar beveiligd. De man heeft eigenlijk geen leven, met dank aan de drugsmaffia. En het is maar de vraag of het sein ooit op veilig kan worden gezet; wraak is een gerecht dat koud wordt opgediend. Dat de rechtschapen en principiële Van den Heuvel zich zo nadrukkelijk manifesteert met iemand die – even zwaar gechargeerd – tot de klantenkring van Bolle Jos of Ridouan Taghi behoort, kan ik niet begrijpen. In de discussie over de Gordon-soap heb ik daar dus niemand over gehoord. Daarom zeg ik het maar even.