Dagboek van een gigolo: een échte klik met de 30 jaar oudere Sara

Ze was 63 jaar en begroette me met een zoen op mijn mond. Meestal zijn vrouwen tijdens zo’n eerste date een beetje terughoudend, maar daar had Sara geen last van. Ze was enthousiast en had flink uitgepakt met hapjes en drankjes. We zaten eigenlijk meteen in een goed gesprek en binnen een paar minuten was ik al vergeten dat ze dertig jaar ouder was dan ik. Ook in bed was daar weinig van te merken. Sara had er zin in. Ze nam me drie keer mee naar de slaapkamer tijdens de date en dat bleef ze doen bij alle dates die erop volgden.

En dat waren er nogal wat. Alleen al in die eerste week boekte ze me drie keer. En telkens met dezelfde rituelen: heerlijke hapjes, nieuwe lingerie, geweldige seks en mooie gesprekken. Er was zo’n klik tussen ons. Echt gek hoe je dat soms kunt hebben met iemand. Ik genoot er echt van, maar ben na die eerste week toch maar even met haar in gesprek gegaan. Ik vind het natuurlijk leuk om geboekt te worden, zeker als het een vrouw is waar ik zelf ook een goeie klik mee voel, maar ik wil niemand in de problemen brengen. Het kost nogal wat om mij een paar keer per week naar je huis te laten komen en ik kreeg het idee dat Sara niet zoveel geld had. Ze begon volgens mij een beetje verliefd te worden. Dat mag op zich wel, als ik bij je ben, mag je er helemaal in opgaan. Maar ik ga ook weer weg. Ik heb geen relatie te bieden.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Haar man had haar al tien jaar niet meer aangeraakt en nu hij besloten had van haar te scheiden, wilde zij het er eens even goed van nemen met mij

Ze moest een beetje huilen toen ik erover begon. Ze had inderdaad gevoelens, maar was zich er wel van bewust dat het nooit echt iets ging worden tussen ons. En dat werd het ook niet, maar in de dates die volgden, bouwden we wel een hele intensieve band op met elkaar. Soms kreeg ik na afloop van een date zelfs een handgeschreven brief van haar mee, over hoe ze zich voelde en wat er allemaal was gebeurd. Haar situatie bleek verdrietig. Haar man had haar al tien jaar niet meer aangeraakt en nu hij besloten had van haar te scheiden, wilde zij het er eens even goed van nemen met mij. Ze wilde zich weer vrouw voelen, haar seksuele energie laten stromen en zoveel mogelijk inhalen, natuurlijk. Voor nu dan, want als de scheiding eenmaal rond zou zijn, bleef er voor haar geen geld over. We wisten allebei dat onze tijd samen beperkt was.

Na een date of twaalf was haar tijd op. Ze kon me niet meer boeken, maar wilde wel graag contact houden. Dat wilde ik ook wel, maar we delen natuurlijk nooit privégegevens met klanten. Uiteindelijk gaf ik haar, na overleg, het postadres van het kantoor van een vriend. Daar stuurde ze heel regelmatig brieven naartoe. Op een dag werd er zelfs een enorm cadeau bezorgd. Het bleek een collage van allemaal foto’s, met name van mij, maar ook van ons samen. Heel mooi en superlief. Er bleven brieven komen en na een tijdje schreef ze dat ze een nieuwe liefde gevonden had. Het was een Ghanees en hij was nog jonger dan ik.

Ik was in eerste instantie sceptisch, maar toen hij haar ten huwelijk gevraagd had en ze samen besloten in Ghana te blijven wonen, werd ik enthousiast. Ze stuurde ook foto’s van hen samen, ze zag er zo gelukkig uit. “Ik ben blij voor je,” schreef ik haar terug. “Geniet maar lekker van je tweede leven.” Ik gunde het haar zo.

Maar het liep anders. Na een jaar kreeg ik een bericht van haar dochter: Sara was in Ghana overleden aan een longontsteking. Op haar telefoon had de dochter veel foto’s van ons samen gevonden en ze voelde zich een beetje verplicht om mij op de hoogte te brengen. Ik weet niet of ze wist hoe onze relatie in elkaar zat, maar ze had vast een vermoeden van mijn werk. Mede daarom denk ik niet dat ze zich realiseert welke diepe indruk haar moeder op mij gemaakt heeft. Ik vind het verschrikkelijk dat zo’n fantastische vrouw zo jong gestorven is. Net nu ze eindelijk het geluk weer gevonden had. Ik durfde de dochter niet te vragen waar Sara begraven ligt, maar denk er regelmatig aan om dit alsnog te doen. Dan kan ik haar graf bezoeken en op mijn manier afscheid van haar nemen. Haar brieven lees ik nog altijd regelmatig en terwijl ik dit vertel, voel ik mijn ogen alweer prikken. Het was zo’n bijzonder mens. Zo had het voor haar niet moeten eindigen. 

VOLGENDE WEEK: INS EN OUTS VAN DUBBELE PENETRATIE.