Casanova achter de tralies

Hallo, kan ik nog meespelen aan deze tafel?” hoorde ik een sexy vrouwenstem zeggen. Toen ik opkeek zag ik een waanzinnig mooie jongedame. Ze voldeed vreemd genoeg nogal aardig aan de omschrijving die mijn collega eerder gaf van de vrouw die op zoek was naar wat mannelijk gezelschap. Instemmend knikte ik naar haar en bood haar een plaats recht tegenover me. Zo had ik het beste uitzicht op haar verleidelijke ogen en haar goedgevulde decolleté - Fragment uit ‘Niets is wat het Lijkt’ van Frank de Bruyn

Het mag gezegd worden: Frank de Bruyn is een mooie man. Gespierd maar niet té, een stoere kop en een lach waar je als vrouw toch een beetje onrustig van wordt. Hij is ook geen arrogante macho of een overdreven alfamannetje. Wel direct in z’n oogcontact maar ook bescheiden, soms zelfs ontwapenend.

Hij moet het goed gedaan hebben als gigolo, daar kun je je alles bij voorstellen. Waar je je helemaal niets bij kunt voorstellen, is dat zo’n toch redelijk fijnbesnaarde ‘vrouwenman’ ineens, volkomen onschuldig overigens, tussen de boeven en criminelen in een Italiaanse gevangenis terechtkomt. Van satijnen lakentjes naar een vieze deken op de vloer en van driegangenmenu’s en champagne naar gore gevangenisprak. Heeft hem dat gebroken of heeft hij zich gered in die door testosteron aangedreven machocultuur? Er blijft Frank de Bruyn in ieder geval weinig bespaard tijdens zijn detentie in Italië. Het zijn middeleeuwse toestanden die hij beschrijft. Zijn eerste telefoontje mag hij pas plegen vijf maanden nadat hij is opgesloten. Niemand weet in Nederland waar hij is en hij moet er in z’n cel mee dealen dat zijn drie kinderen waarschijnlijk denken dat hun vader hen voor altijd heeft verlaten. Of erger: dat hij niet meer leeft. Het programma Vermist besteedt aandacht aan z’n zaak. Pas nadat een goedhartige pater hem in de gevangenis pen, papier en postzegels brengt kan hij z’n familie laten weten dat hij nog leeft. Uiteindelijk blijft hij ruim twee jaar achter tralies en komt hij met strafblad en al terug naar Nederland. Tegen die tijd spreekt hij vloeiend Italiaans, heeft hij een dik pak levenslessen erbij en besluit hij zijn avonturen uit te brengen in boekvorm. Een Tommy Wieringa zal Frank de Bruyn nooit worden, maar de twee boeken die er inmiddels zijn verschenen over zijn stormachtige avonturen als spannende betaalde Casanova en als wanhopige aan z’n lot overgelaten gevangenisboef (respectievelijk Niets is wat het lijkt en Achter de tralies schijnt de zon) lezen makkelijk weg en geven een interessant inkijkje in twee werelden waar een doorsnee man niet zomaar in verzeild raakt.

Vrouwenmagneet

Hoe wordt een man gigolo? Een beetje van jezelf en een beetje van je omgeving. Bij Frank zit het in zijn genen, zo schrijft hij. Al vanaf dat hij een klein ventje was, voelde hij zich prettiger bij meisjes en in de kleuterschool had hij al regelmatig ‘verkering’ met meisjes. Die fascinatie voor vrouwen is altijd gebleven, maar andersom ook.

Als hij als twintiger in het casino gaat werken, blijkt dat een geweldig ‘jachtterrein’ te zijn voor de aantrekkelijke Frank die daarvoor al een paar jaar als model heeft gewerkt. Als croupier, strak in ’t pak, blijkt hij een ware vrouwenmagneet te zijn. De ene helft van zijn collega’s is strontjaloers en de andere kijkt er met geamuseerde bewondering naar. Als Frank de woorden ‘Uw inzet alstublieft’ uitspreekt, weet iedereen dat hij daar niet alleen fiches mee bedoelt. Regelmatig stoppen dames hem stiekem briefjes toe met daarop haastig gekliederde telefoonnummers. Ook de portiers van het casino helpen hem als er weer amechtige vrouwspersonen bij hen komen bedelen om Franks nummer. Ze noteren de namen, nummers (en waarschijnlijk maten) van de hongerige dames en leggen die netjes in Franks postvakje. En dan komt er op een goede dag een prachtige exotische meid bij hem aan tafel zitten die een dag daarvoor bij één van Franks collega’s naar een gigolo heeft gevraagd. De collega had meteen aan Frank gedacht, maar die was vrij geweest. En dus is ze teruggekomen. Frank moet even wennen aan het idee om voor geld met iemand naar bed te gaan. Hij vermaakt zich uitstekend in de tuin der lusten, maar moet hij nu ook al entree gaan vragen? Ach, waarom niet eigenlijk?

De dame in kwestie blijkt geen weggooiertje. Ze heeft dik bruin haar, is goed bedeeld in de en kijkt hem alsmaar omfloerster aan met haar amandelvormige ogen. En ze is dus bereid 300 euro per uur voor Frank neer te leggen. Een betere ontgroening kun je als debuterende gigolo niet hebben. Als ze – eenmaal in haar dure hotelkamer aangekomen – hem ook nog als een tijgerin beklimt en hem net zo bevredigt als hij haar, is Frank om. Dit is wel heel leuk geld verdienen. Een zaadje is geplant.

Het eerste audioboek van Frank de Bruyn, Niets is wat het lijkt, verschijnt volgende maand op verschillende platformen. Daarna volgt ook Achter de tralies schijnt de zon.

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het volledige verhaal uit de editie van 9 november 2016 op Blendle.