Sportcolumn: 'Een Slot-gracht om De Kuip'

Edwin Struis

Feyenoord heeft natuurlijk nog niets gewonnen, maar omdat regeren vooruitzien is, en de Conference League-finale in Tirana (25 mei) met rasse schreden nadert, ben ik met jouw goedvinden alvast aan het nadenken over een passend eerbetoon aan Arne Slot, toch de architect van dit elftal. Het is zo’n team waarvan je bij de afzonderlijke elementen denkt van: mwoah, maar waarvan het geheel der delen de simpele rekensom overstijgt. Om het in Laurel & Hardy-taal te zeggen: 1 + 1 = 3. Het grootste komische duo ooit heeft afzonderlijk ook films gemaakt, maar daarin waren ze lang zo leuk niet als wanneer ze elkaar aan hun zijde wisten. Als team stijgen deze modale spelers boven zichzelf uit.

Neem nou Cyriel Dessers. Toen hij afgelopen zomer een Feyenoord-shirt aantrok, werd er her en der gegrinnikt. Alsof er een kloon van Clyde Best, Danko Lazovic of Lucas Pratto werd gepresenteerd. Het predikaat mislukt werd al op de Belg geplakt voor hij één bal geschoten had. En nu is hij uitgegroeid tot topscorer van de Conference League, terwijl hij een verre van complete spits is. Hij is niet snel, niet heel technisch onderlegd en niet echt koelbloedig in de zestien, maar hij werkt zich het apelazerus en houdt elke defensie bezig.

Als je de spelers een voor een afgaat, kun je maar één conclusie trekken: dit is het werk van een supercoach. In 2002 had je een paar grote ervaren spelers die het voortouw namen in de strijd om de UEFA Cup, sterker: de coach van toen (Bert van Marwijk) werd enkel getolereerd, amper gerespecteerd. Onder Slot klopt alles. Er wordt tegenwoordig vaak gezegd dat de huidige spelers vooral voor zichzelf voetballen, denkend aan hun salaris en aan een volgende club in een aansprekender competitie, maar onderschat de inbreng van de trainer niet. Slot heeft een omgeving gecreëerd waarin het prima toeven is als modale voetballer. Er wordt naast gepresteerd ook gelachen, de sfeer is goed, iedereen accepteert zijn rol. Ga er maar aanstaan als trainer met een groep die bijna net zoveel nationaliteiten telt als hoofden.

Dus als Feyenoord straks AS Roma verslaat in Tirana, waar we allemaal op hopen vanwege die verschrikkelijke moppersmurf die José Mourinho heet, dan lijkt me een mooi eerbetoon wel op zijn plaats. Een standbeeld is wat al te clichématig, ik zat aan een Slot-gracht te denken rond De Kuip. Of beter: doop het stadion om in Het Slot. Grappig toch: een Kasteel (Sparta) en een Slot in één stad?

Micha Jacobs

Ik zag afgelopen zondag met eigen ogen welk wonder zich al weken in de Kuip voltrekt, en een wonder voltrok zich ook nu weer, vooral in de laatste tien minuten. Ik kan me niet herinneren dat Feyenoord dit seizoen zo opzichtig een hand toegereikt kreeg vanuit de arbitrage, letterlijk in de vorm van een onterechte penalty in blessuretijd. Volgens de ook in het voetbal massaal aanwezige complotdenkers was het dan ook geen handreiking naar Feyenoord, maar vooral naar Ajax dat het meest geholpen werd door deze arbitrale blunder van de heer Gözübüyük. Want de penalty van Feyenoord was er natuurlijk eentje tégen PSV die hierdoor de landstitel definitief kan vergeten. “Boeren! Boeren!” schreeuwde het Legioen sarcastisch naar de overkant en zwaaide er vriendelijk bij toen de PSV-aanhang afdroop richting Eindhoven.

Maar dat was allemaal binnen de Kuip: buiten de Kuip had niemand het daar nog over. Feyenoord-supporters kijken de laatste en vooral ook de komende weken alleen maar naar Feyenoord. Wat er met andere clubs gebeurt, wie er bevoordeeld wordt of juist genaaid, het boeit ze allemaal niks meer. Op die roze wolk waar ze al weken op zweven is ook helemaal geen plek voor andere clubs: Cyriel Dessers en Arne Slot nemen al de nodige ruimte in beslag.

Anderhalf uur na de wedstrijd, bij de tramhalte voor de Kuip, liet een jongen trots een foto zien die hij even daarvoor bij de spelersuitgang had gemaakt. Daarop lachte hij breeduit met Arne Slot wiens bruine kale hoofd blonk van gezondheid en euforie. Dat is dus wat succes met je doet, vooral aan de buitenkant. Het Slot-offensief (jawel!) waarmee Feyenoord PSV een klap op de bek verkocht kwam natuurlijk uit Slots koker, net als de aanvalsdrang en de frivoliteit die al maanden bijna op z’n on-Feyenoords op de mat wordt getoverd. Wat natuurlijk ook zijn keerzijde heeft. Ik las ergens dat het Europese succes van de Rotterdammers óók de definitieve doorbraak van de trainer Arne Slot is wiens naam door het bereiken van de finale in Tirana ook in Europa bekend zal zijn. Er is dus haast geboden met het graven van die Slot-gracht, al is het maar om Slot binnen de poort te houden. Want als Feyenoord die Conference League-finale wint – en waarom zouden ze dat niet doen? – zullen buitenlandse clubs naar de diensten van Slot hengelen, dat kan niet anders. De lokroep uit Amsterdam kon hij al weerstaan, nu nog die van het grote geld.