Plofkraakverdachte in Duitse megazaak blijkt Nederlandse ex-profvoetballer

"De verdachten die terechtstaan hebben allen de Nederlandse nationaliteit", schrijft de Telegraaf, "maar hun wortels liggen ergens anders, zoals in Marokko, Afghanistan en Roemenië." Dat geldt ook voor Soufian E., die voor meerdere clubs in Nederland en Marokko uitkwam.

Soufian E.

E. is een in Utrecht geboren Marokkaanse Nederlander, die in de jeugd onder meer voor FC Utrecht en Vitesse uitkwam. In 2013 maakte hij zijn debuut in het eerste elftal van De Graafschap. Met die club promoveerde hij in 2015 naar de Eredivisie. Toch vertrok hij naar de Utrechtse Sportvereniging Hercules. In de jaren erna was E. in dienst van verscheidene Marokkaanse clubs, om in 2022 weer terug te keren naar een Nederlandse amateurclub.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

"Met zijn ervaring in binnen- en buitenland kan hij onze jonge talenten bij de hand nemen", zei een lid van de Technische Commissie van die club destijds over het aantrekken van Soufian E.

Plofkraakbende

Maar E. hield zich de afgelopen jaren met heel andere dingen bezig, als de verdenkingen tegen hem waar zijn. Volgens de Duitse justitie is de ex-profvoetballer lid van een bende die in verschillende samenstelling een spoor van ellende achterliet in Duitsland. Met behulp van explosieven en snelle auto's zouden de leden miljoenen euro's hebben buitgemaakt. En daarnaast voor miljoenen aan panden en automaten hebben beschadigd. Ook zouden de levens van omwonenden in gevaar zijn gebracht tijdens de vele plofkraken.

Vermoedelijk hadden de vermeende Nederlandse daders het voorzien op Duitse automaten omdat deze minder goed beveiligd worden dan de Nederlandse pinautomaten. Bovendien is Duitsland echt een cashland; bijna elk klein dorpje heeft een automaat, terwijl veel pinautomaten in Nederland zijn verdwenen.

Geen rechtszaal, maar een sporthal

De zaak tegen de Nederlandse verdachten wordt in Duitsland niet voor niets het 'mammoetproces' genoemd; er zijn meer dan zeventig zittingsdagen gepland en het proces vindt plaats in een sporthal op een oefenterrein van de politie. De veiligheidsmaatregelen zijn ook fors. Zo worden de namen van de officieren van justitie niet bekend gemaakt en werden veel Nederlandse auto's in de buurt van de sporthal op de eerste zittingsdag streng gecontroleerd.