Feyenoord-PSV: Formule 1 in De Kuip

Micha Jacobs

PSV is een Formule 1-auto, zei Peter Bosz vóór FC Twente-PSV (0-3) met een lachend gezicht. Helaas kwam er daarna een smetteloos betoog over ‘doorontwikkelen’ en dat zijn elftal, net als een Formule 1-auto, ‘nooit af is’, terwijl ik stiekem had gehoopt dat er eindelijk eens een speldenprikje aan de rest van de eredivisie werd uitgedeeld en dat de spruitjeslucht op de Herdgang eindelijk eens werd verdreven door een vleugje onoverwinnelijkheid en misschien zelfs arrogantie.

Volledig terechte arrogantie overigens, want waarom zou je niet zeggen dat PSV inderdaad als een op hol geslagen Red Bull door de eredivisie racet, tot groot genoegen van PSV-fan Max Verstappen, en met een perfecte score in de eerste dertien wedstrijden van dit seizoen hard op weg is om zijn eigen record te verbreken? In het seizoen 1987-1988, het seizoen waarin PSV de landstitel, de KNVB-beker én de Europacup I won, lieten de Eindhovenaren pas na de eerste zeventien wedstrijden hun eerste punten liggen, een reeks die in de huidige vorm zomaar aan flarden kan worden geschopt. Als ze aanstaande zondag ook de lastigste chicane tot nu toe weten te trotseren.

In de Kuip wacht namelijk naaste belager Feyenoord voor wat ze in Duitsland een Vorentscheidung noemen: wint PSV ook zijn veertiende eredivisiewedstrijd op rij, dan is het verschil met de Rotterdammers al tien punten en moeten er misschien al winterbanden onder de platte kar worden gelegd. Maar dat zul je Peter Bosz natuurlijk niet horen zeggen. Die zou ook wel gek zijn om brandstof in de tank van de Feyenoord-bolide te smijten, als we dan toch in Formule 1-termen blijven spreken. Of zou hij beducht zijn voor het feit dat zijn elftallen bijna altijd een vliegende start kennen, maar dat daarna de motor stokt omdat hij standaard vergeet om antivries in zijn elftal te smijten?

PSV zou met sierpaardjes als Joey Veerman, Jerdy Schouten, Hirving Lozano en vooral Johan Bakayoko een elftal moeten zijn om van te houden, maar zoals elk PSV-elftal na dat van 1988 doet het mij allemaal vrij weinig. Het is altijd binnen de lijntjes, er is nooit eens een relletje, het zijn allemaal degelijke Volvo’s die met hetzelfde shirt aan inderdaad kunnen optrekken en gas geven als een Formule 1-auto, maar waarom veroveren ze onze harten dan nooit? Onbedoeld maakte Peter Bosz een treffende vergelijking: PSV is inderdaad net een Formule 1-auto, want net zo saai, vind je niet?

Edwin Struis

Om in Formule 1-termen te blijven: het zou toch zonde zijn als komende zondag al de finishvlag valt van deze eredivisiejaargang? Alleen daarom al is het te hopen dat Feyenoord het gaspedaal maximaal indrukt (ja, het begint al te wennen) en dat de Eindhovenaren al voor de rust smeken om een safetycar (ja ja), uitgebreide pitstop of andere goddelijke interventie (dwarrelend leeg plastic bekertje dat 1 centimeter van de achterlijn op het speelveld landt) om een beetje op adem te komen in de Kuip.

Een eredivisieseizoen dat al ver voor de winterstop beslist is, daar doe je niemand een plezier mee, zeker niet degenen die een duur abonnement op ESPN aangeschaft hebben. Je hoort ze daar alweer kwelen (‘De strijd om plek 2 is geopend’), maar daar trappen we natuurlijk niet in. Leuk hoor, zo’n extra entreekaart voor de Champions League, maar het gaat natuurlijk bij topclubs om schaalvergroting. En het is alweer wat jaartjes geleden dat PSV’ers konden pronken met het kampioenskleinood.

Kijk, dat PSV blijft natuurlijk een verzameling verongelijkte provincialen, die nooit van het calimerocomplex verlost wíllen worden. Elke dag trekken ze zich terug achter de veilige heggen van de Herdgang, waar ze zich laven aan de koffie en de worstenbroodjes van de Van Kemenaadjes, de familie die daar al sinds jaar en dag de scepter zwaait. Als je je daar als argeloze bezoeker meldt zónder Brabants accent, ben je bij voorbaat kansloos. Dan kijken ze je aan of je net per ufo bent geland in hun achtertuin.

In één ding blinkt iedereen er wel uit: achterbaks gedrag. Het overkwam eind vorig seizoen nog Ruud van Nistelrooij. Achter de rug van de trainer om naar het bestuur stappen om daar een bak bagger over hem uit te storten. Terecht dat Van Nistelrooij dat niet pikte en, hoewel er nog maar één duel te gaan was, meteen z’n contract inleverde.

De huidige trainer is het succes overigens van harte gegund: Peter Bosz wordt vaak nagedragen dat hij een tikkeltje te naïef voor de aanval kiest en nooit een prijs wint, maar je moet er toch niet aan denken dat je een type-Mourinho voor de groep hebt staan, die met een verveeld gezicht de een-nulletjes aan elkaar rijgt. Maar ik geef toe: voor de spanning in de eredivisie zou het goed zijn als de Bosz-bolide een keer verstrikt raakt in een chicane en de weg volgt van Verstappen. Van vader Jos welteverstaan, dus eindigend in de grindbak.