Dit wisten we nog niet over Freddie Mercury

Was Freddie gelukkig?

Waarschijnlijk niet. Hij was vaak paranoïde, altijd bezig met de mening van anderen. Zijn opvallende kostuums uit de beginjaren zijn terug te voeren op een minderwaardigheidscomplex waar hij al in zijn kinderjaren door werd geplaagd. “Ik ben een man van extremen,” zei hij daar zelf over.

“Ik heb een zachte en een harde kant, met weinig er tussenin. Als de juiste persoon me treft, kan ik erg kwetsbaar zijn, een echte baby, wat ook altijd het moment is waarop ik op mijn ziel word getrapt. Maar soms ben ik hard, en als ik sterk ben kan ik de hele wereld aan.”

Het gebrek aan privacy maakte hem gek, hield hem uit zijn slaap. Tijdens een ontmoeting met muziekjournalist Lesley-Ann Jones, die later Mercury’s ‘definitieve biografie’ zou schrijven, gaf hij een zeldzaam kijkje in zijn ziel.

“Ik heb een monster gecreëerd en dat monster ben ik. Daar kan ik niemand anders de schuld van geven. Dit is waar ik van jongs af aan voor heb gewerkt. Ik zou er een moord voor hebben gepleegd. Alles wat me overkomt heb ik alleen aan mezelf te wijten. Dit is wat ik wilde. Dit is waar we allemaal naar streven. Succes, roem, geld, seks, drugs; noem maar op. Ik kan het krijgen. Maar ik begin in te zien dat ik nu net zo graag weer van dat alles weg wil vluchten. Ik begin me zorgen te maken dat het mij in zijn macht heeft in plaats van andersom.”

Was hij een open boek?

Bovenstaande uitspraken zijn juist zo bijzonder omdat Mercury totaal niet van interviews hield. Dat wist ook Erik de Zwart. De Top 40-coryfee was door Queens platenmaatschappij uitgenodigd voor een interview in de trein, maar dan toch vooral met de andere bandleden. “Ik mocht absoluut geen vragen stellen aan Mercury, maar die zat wel naast me,” vertelde De Zwart in 2018 aan Panorama.

“Maar ik moest natuurlijk wel met iets thuiskomen. Dus ik begon tegen Brian May: Wat vindt Freddie daarvan? En wat vindt Freddie ervan dat je dat zegt? Toen werd ie wakker, pakte de microfoon en zei: You fucking twat! Dus ik zeg: Thank you, I got my quote. Hij begreep ook wel dat het een flauw trucje was, maar het werkte wel, want daarna kreeg ik overal antwoord op.”

Hoe kwam hij aan zijn inspiratie?

Wie zoekt naar een diepere laag in de teksten van Mercury, naar enige duiding om zijn leven te verklaren, komt bedrogen uit. Althans, dat is wat hij ooit beweerde in een radio-interview. “Mijn teksten en nummers zijn meestal fantasieën. Ik verzin ze. Ze zijn niet aards, ze zijn eigenlijk een beetje vaag.

Ik ben niet zo’n schrijver die op straat loopt en plotseling een visioen krijgt, en ik ben ook niet iemand die op safari moet om geïnspireerd te worden door de wilde dieren om hem heen of die een berg moet beklimmen of zo. Nee, ik krijg inspiratie als ik in bad zit.”

Toch is de mega-hit Love of my life wél gebaseerd op Mercury’s echte leven. Een ode aan Mary Austin, zijn grote liefde. Mary is aanvankelijk de date van Brian May, maar die afspraakjes verlopen zonder vuurwerk. Mercury vraagt May om hem eens voor te stellen aan Mary. Het heeft even een aanloop nodig, maar uiteindelijk raken ze verstrikt in een innige relatie. “Zij was in zekere zin Freddies moeder,” zei muziekmanager Bernard Doherty in de biografie van Mercury. “Ze stond altijd voor hem klaar en offerde haar eigen leven voor hem op. Ze volgde hem overal naartoe en week bijna nooit van zijn zijde.

Geen wonder dat hij toegewijd was aan haar. Ze vulde duidelijk de grote leegte op die zijn ouders hadden moeten opvullen toen hij jong was. In plaats daarvan zetten ze hem op een boot en stuurden ze hem naar een internaat duizenden kilometers verderop, een reis die in die tijd zestig dagen duurde. Hij was nog maar acht. Kun je je dat voorstellen? In het diepst van zijn ziel heeft hij dat nooit verwerkt. En toen was er Mary.”

Wanneer kwam hij uit de kast?

Dat duurde even. Mary heeft al tijden in de gaten dat er iets speelt en dan komt eindelijk de aap uit de mouw. Als hij thuis komt zegt Freddie: “Mary, ik moet je iets vertellen. Ik denk dat ik biseksueel ben.” Waarop Mary reageert: “Nee, Freddie, ik denk niet dat je biseksueel bent, volgens mij ben je homoseksueel.”

Later heeft hij vooral seks met mannen, maar ook vrouwen verdwijnen nooit helemaal uit de slaapkamer. En Mary blijft altijd een rol spelen, ze omschrijft zichzelf als een ‘manusje-van-alles’. Mercury is er zelf heel uitgesproken over geweest. “Al mijn geliefden vroegen me waarom ze niet de plaats van Mary konden innemen, maar dat was onmogelijk. Ze was mijn officieuze echtgenote. Voor mij was het een huwelijk. We geloofden in elkaar en dat is genoeg voor mij. Ik kon nooit zo verliefd worden op een man als ik op Mary was.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Lees het in de nieuwste Panorama of bekijk het op Blendle.