'Zelfs de Spaanse Chinees spreekt Nederlands'

Lekt het dak al?

“Welnee. We hebben het huis gekocht van een Duitser, dus alles is met de nodige Gründlichkeit gebouwd. De muren zijn zó dik dat ze echt niet omvallen. Geen logistieke ellende dus, dat hadden we vóór vertrek al genoeg.”

Vertel!

“We waren amper de grens over of mijn zus belde. Dat we ons meteen weer moesten omdraaien, want het ging niet goed met pa. Hij had opeens een bloedstolsel in zijn aorta en moest gereanimeerd worden. Toen we bij hem kwamen, was hij al hersendood, zei de dokter. Hij had namelijk te lang geen zuurstof gehad. Vervolgens hebben ze hem vijf dagen in een kunstmatige coma gehouden om te kijken of zijn hersenen nog herstelden. In die tijd zijn Richard en ik als een gek naar Spanje gereden om het koopcontract van het huis te tekenen waarna ik meteen het vliegtuig terug naar Nederland heb gepakt om afscheid te nemen. Ze konden niks meer voor hem doen, dus de beademing werd gestopt. Ik kan nog steeds niet geloven dat die ouwe er niet meer is. Maar dat was nog niet alles…”

O jee.

“Toen brak die pleuriscorona uit. Zat ik bij mijn huilende moeder op de bank, terwijl Richard met de honden – we hebben een pitbull en een buldog – in Spanje zat. Na een maand was ik het helemaal beu. Ik miste Richard en de honden zó ontzettend dat hij naar Nederland is gekomen. Je kwam Spanje niet in, maar je mocht er wel uit. Zo hebben we dus drie maanden in Nederland gezeten voordat we in de zomer teruggingen. Los van alle persoonlijke ellende ging het daar hartstikke goed. We hebben eigenlijk een prima zomer gedraaid, totdat het ook hier weer allemaal dichtging.

Maar we klagen niet. We zitten hier in het mooiste stukje van Spanje, met het beste klimaat in heel Europa. We wonen in Calpe aan de Costa Blanca, in wat ze ook wel de Blue Zone noemen.”

Spreek je al Spaans?

“Un pokito. Maar dit is het ook wel zo’n beetje. De gemeente biedt hier normaal gesproken een cursus Spaans aan voor buitenlanders, maar die gaat door corona niet door. En de drive om Spaans te leren is ook niet heel groot, moet ik eerlijk zeggen. Buiten het feit dat je hier prima met Engels uit de voeten kan, stikt het hier ook nog eens van de Nederlanders. In de supermarkt en bij de drogist kun je gewoon Nederlands praten. Zelfs de Spaanse Chinees spreekt het!”

Zit er een Chinees restaurant bij jullie in de buurt?

“Jazeker, met een Nederlands menu. Babi pangang, foeyonghai, je zegt het maar. Het is alleen niet te vreten. Laatst ging ik er voor het eerst en het laatst naartoe. Volgens mij aten we kat.”

Dan kun je beter een SangriAadje nemen, of niet?

“Absoluut! Daar stop ik al mijn ziel en zaligheid in. Nou ja, feitelijk pleur ik daar alles in wat ik kwijt moet, haha. Ik sta voornamelijk in de keuken, Richard is de klusser van ons tweeën. Het was ook zijn wens om ooit te emigreren. In de veertien jaar dat we samen zijn hoor ik niks anders. Ik hield altijd de boot af, omdat ik iets meer moeite had om mijn familie en vrienden achter te laten, totdat ik de oproep van Ik vertrek zag. Als je naar het buitenland verhuisde of met de gedachte speelde, kon je je aanmelden. ’s Nachts stuurde ik een mailtje, zonder dat Richard het wist. Niet veel later kreeg ik antwoord van de programmamakers dat ze graag een keer langs wilde komen. Dus ik zei tegen Richard: Schat, we komen op televisie! Hij: Rot op! Want we hadden op dat moment niet eens een huis in Spanje hè, kun je nagaan. Maar goed, hoe dat ging ga je vrijdag dus allemaal zien.”

We kunnen niet wachten!

“Ik ook niet, al gaat het me wel dun door de broek. Bijna twee miljoen kijkers!”

Ik Vertrek is aanstaande vrijdag (27 november) om 20.35 te zien bij AVROTROS op NPO1. Wil je nu al weten hoe Richard en Aadje erbij zitten in de Spaanse zon? Kijk dan op hun site: www.villavistacalpe.nl