Bij de politierechter: 'man tegen man'

Daniël* (25) is geen alledaagse verschijning in de rechtszaal. Hij heeft het voorkomen van een concertpianist. Als hij praat – en dat doet hij graag en veel – dan doet hij dat kalm en in onberispelijk ABN.

“Mag ik vragen wat die meneer hier doet?” vraagt hij aan de rechter nog voor de zaak begonnen is.

“Die meneer mag hier zijn. Het is een openbare zitting,” antwoordt de rechter.

“Oké,” zegt Daniël.

De man in het publiek, die Daniël zo afstandelijk ‘die meneer’ noemt, is Barend, zijn grote liefde met wie hij vijf jaar getrouwd is en met wie hij nu in scheiding ligt. Hij is ook de man die aangifte tegen hem deed.

‘Ik begon te vermoeden dat hij vreemdging. Dat hij aan mij niet meer genoeg had’

“We hebben veel meegemaakt samen, mevrouw, heel veel,” begint Daniël zijn verhaal. “Vorig jaar nog verloren we onze woning aan een woningbrand. Ik heb toen zijn leven gered. Zonder mij had hij hier vandaag niet gezeten.”

De stilte die valt biedt de rechter een kans om ter zake te komen, maar Daniël is haar voor.

“Acht jaar lang waren we samen. En al die tijd waren we gelukkig. Tot eind vorig jaar. Barend veranderde. Ik kreeg het gevoel dat hij dingen verborgen hield voor mij. Ik begon te vermoeden dat hij vreemdging. Dat hij aan mij niet meer genoeg had. Ik heb hem gesmeekt om eerlijk te zijn tegen mij. Om mij dit niet aan te doen. Echt gesméékt, mevrouw.

“Klopt het dat u in december...” probeert de rechter.

“Toen begonnen de ruzies,” negeert Daniël haar interventie.

“Die konden heftig zijn, ook fysiek, maar van beide kanten. Uitgerekend op onze trouwdag gaf hij aan dat hij behoefte had aan meer ruimte. Aan meer vrijheid. Nou, prima, dacht ik. Toen ben ik een nacht bij mijn zus gaan geslapen. Althans, dat was mijn bedoeling, maar mijn zus adviseerde mij naar huis te gaan.

Zij vond dat ik bij mijn man moest zijn, ook als er problemen waren.”

“En toen kwam u die avond thuis en zag u...” probeert de rechter.

“Ik herinner mij die autorit nog heel goed. Ik was erg emotioneel.

Ik heb tijdens die rit wel acht nagels stukgebeten. Tot bloedens toe, mevrouw. Tot bloedens toe!

Thuis trof ik Barend op de bank met twee telefoons. Hij was druk met Grinder en andere seksapps. Ik heb zin in je was het eerste dat ik las toen ik een telefoon uit zijn hand trok. Met die telefoon ben ik naar buiten gehold. Barend kwam achter mij aan.”

“En daar is het vervolgens flink...” probeert de rechter.

“Toen hij mij achterhaalde en bovenop mij zat, heb ik teruggeslagen. Ik voelde mij als een klein meisje dat wordt verkracht door een grote oude man. Ik was kansloos.”

“En daarna vernielde u zijn auto,” vult de rechter aan.

“Dat klopt,” zegt Daniël. “Dat spijt me. Ik ben tekeer gegaan als een vrouw.”

Anders dan Daniël en zijn advocaat ziet de rechter het gebeurde niet als zelfverdediging. Het mishandelen van zijn echtgenoot en het toetakelen van diens auto komt hem op een werkstraf te staan van 60 uur, de helft voorwaardelijk. Daarnaast krijgt hij een meld- en behandelverplichting bij de reclassering opgelegd.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.