Bij de politierechter: 'Drank maakt meer kapot dan de buurman'

U mag uw mondkapje afdoen, hoor, of wat is het precies wat u draagt?” vraagt de rechter wanneer de verdachte op de stoel voor haar zit.

“Een andere onzinnige façade,” zegt cv-monteur Bart* (38) terwijl hij zijn sjaal naar beneden trekt. Zijn gezicht is smal en ingevallen.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Zijn rechterbeen wipt koortsachtig op en neer. Afgelopen zomer stormde hij het huis van zijn alcoholistische onderburen binnen, waar hij zowel zijn stomdronken buurman als zijn kachellamme buurvrouw zou hebben mishandeld in een poging hun zoveelste knallende ruzie te sussen.

“U wist het allemaal even niet meer,” concludeert de rechter na het bestuderen van het dossier. “Zo kun je het zeggen, ja,” zucht Bart. “Ze maakten elkaar weer eens af daar beneden. Het was al zeker een half uur oorlog. Ik heb eerst 8844 gebeld, een keer of tien, en daarna 112. Er kwam niemand. Toen ben ik zelf maar weer naar beneden gelopen. Wat moest ik anders?”

Buurvrouw Els doet de deur open. Ze ziet er verwilderd uit. Vanuit de slaapkamer hoort Bart haar man vloeken en tieren.

“Wat wilde u nou precies bereiken?” vraagt de rechter.

“Ik wilde dat het stopte,” zegt Bart. “Eén van hen moest die woning uit. En het liefst Wim, want dat is de ergste.”

Vanuit de deuropening roept Bart naar zijn onderbuurman. “Of je komt nu je bed uit, of ik kom je halen!” Het wordt dat laatste. Bart loopt de woning in en stapt de slaapkamer binnen. Volgens de verklaring die buurman Wim later bij de politie zou afleggen trekt Bart eerst het dekbed van hem af, sleurt hem daarna aan beide benen uit bed en sleept hem vervolgens bruut mee richting woonkamer. Onderweg stoot Wim naar eigen zeggen hard zijn hoofd. Ook zou Bart nog een knietje hebben uitgedeeld. Els laat zich ondertussen ook niet onbetuigd. Gillend stort ze zich op haar man. Naar eigen zeggen om hem te beschermen tegen de doorgedraaide bovenbuurman.

Dan besluit Bart eieren voor zijn geld te kiezen. Bij het verlaten van de woning zou hij nog een flinke schop hebben uitgedeeld.

“Neem me niet kwalijk,” zegt Bart, “maar dat is echt totale bulls... dat is echt niet waar. Ten eerste: ik heb niemand een knietje gegeven en niemand geschopt. Ten tweede: iemand beschermen ziet er echt heel anders uit. Geloof me, ze wilde hem niet beschermen, ze wilde hem afmaken. Mag ik trouwens effe een blikkie opentrekken? Ik heb me daar een droge bek. Geen bier, hoor.”

“Als u dat allemaal niet heeft gedaan, hoe verklaart u dan de verwondingen van uw onderburen?” vraagt de rechter.

“Simpel,” zegt Bart terwijl hij een blikje energydrink opentrekt.

“Halve liters. Ja toch? Wat ik al zei: het was al een half uur oorlog voordat ik aanbelde. Ze waren allebei stomdronken. Weet ik veel wat daar allemaal is gebeurd.”

Met die laatste opmerking slaat hij de spijker op zijn kop. Zonder onafhankelijke getuigen valt een ‘alternatief scenario’ ook volgens de rechter niet uit te sluiten. Desondanks lijkt Bart danig verrast door zijn vrijspraak.

“Echt waar, joh?” reageert hij met hoog opgetrokken wenkbrauwen.

“So... kicken! Ik zou je wel willen knuffelen.”

“Dat mag nou net weer niet,” glimlacht de rechter.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacyredenen gefingeerd.