De jonge Joling en zijn vrouwen

Gerard Joling wordt deze week 64 en denkt af en toe na over het einde van zijn carrière, zei hij vorige week tegen Shownieuws. Moet ie vooral doen natuurlijk, ook een nachtegaaltje als hij houdt er een keer mee op, maar dat stelt ons weer eens in de gelegenheid om terug te kijken op het prille begin van zijn loopbaan, nog vóór hij in 1985 doorbrak in De Soundmixshow van Henny Huisman.

Kijk maar eens goed naar deze foto uit 1984, deze week precies veertig jaar geleden. Het is ’m echt, onze Geer, geflankeerd door de drie modellen Sandra Hermans, Sonja Princess en Gitta van der Horst met wie hij de popgroep Satellite vormde. Nooit van gehoord? Op YouTube vind je hun hitje In The Year 2000 waar dus een piepjonge Joling op te horen is, maar daar hield het dus al vrij snel mee op.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Onze eigen Gerard van toen, verslaggever Gerard Trentelman, dook vol op de teloorgang van een Nederlands bandje dat net zo snel weer verdween als dat het opkwam. Joling was op dat moment nog redelijk onbekend, dus voor het gemak introduceerden wij hem als ‘zanger, model, dressman (wat dat ook moge betekenen) en danser’. Niks van gelogen allemaal, ook van dat dansen niet, want Joling danste net na ons interview doodleuk in de clip van She’s A Liar van niemand minder dan The Dolly Dots. Maar goed, hij had veel liever succes met z’n eigen bandje, gaf hij toe: “Pijnlijk, deze gang van zaken.”

Satellite had net voet aan de grond in Duitsland gekregen, maar omdat hun ontdekker en producer Eddy Ouwens maar niet wilde doorpakken, droogde het bescheiden succes al snel op. Joling destijds: “Volgens ons is er sprake van een boycot door de media, omdat Eddy negatief in het nieuws is.” Wat wilde het geval? Eddy Ouwens, die mede het nummer Ding-a-Dong van Teach-In schreef en daarmee het Eurovisie Songfestival in 1975 won, was niet alleen hitproducer voor anderen, maar had zelf met zijn alias Danny Mirror ook een wereldhit met I Remember Elvis Presley, uitgebracht na diens dood in 1977. Je zou zeggen dat het geluk hem toelachte, ware het niet dat hij zijn zaakjes niet op orde had en gokverslaafd werd. Waar hij overigens uitgebreid over vertelde in zijn boek Van hitmiljonair tot schuldsanering, maar dat allemaal terzijde.

Gerard Joling in 1984: ‘Pijnlijk, volgens mij is er een boycot van de media!’ 

Wat er in veertig jaar dus allemaal kan veranderen, hè. De Joling van nu ligt er heel anders bij dan op deze foto, voor zover wij dat durven aan te nemen. En wanneer het einde van zijn carrière precies in zicht komt, weet hij niet, anders dan in 1984. Daar hoeft hij voorlopig ook nog niet over na te denken: volgende maand staat hij weer twee avonden met De Toppers in de Johan Cruijff Arena en is er altijd wel een spelshow die om juryleden verlegen zit. Dat had hij veertig jaar geleden ook niet kunnen bedenken.