Bobbi Eden: Artistieke vrijheid

Een paar maanden geleden stond er een groot billboard van mij langs de Nederlandse snelwegen met daarop het woord ‘webcamsex’. Op de foto was wat mij betreft niet zoveel aan te merken omdat er geen edele delen te zien waren. Alles was netjes afgedekt. Tóch stond, na een tweet waarin Dinand Woesthoff zijn ongenoegen liet blijken, Nederland op z’n kop. Hoe moesten we dit nou in godsnaam uitleggen aan onze kinderen en waarom moesten zij hieraan nou worden  blootgesteld? Ook RTL Boulevard vond dat Dinand zeker een punt had. Het kon allemaal echt niet.Nu, een paar maanden verder, hebben we dé nieuwe zomerhit van het moment. Ik heb het over Drank & drugs. Een dikke nummer-1-hit. De tekst van het nummer gaat, zoals de titel al een beetje doet vermoeden, over drank en drugs, maar ook over neuken. Ik vind het prima. Het is natuurlijk met een vette knipoog en het is nou eenmaal van deze tijd, like it or not. Maar ook nu struikelen de moraalridders van ons land weer over elkaar heen om ons ervoor te waarschuwen dat we op deze manier echt allemaal naar de brandende hel gaan en onze kinderen voorgoed beschadigd worden door dit soort teksten. Je zou immers je kinderen maar moeten voorlichten over bepaalde dingen die voorbijkomen op radio of televisie. Niet te doen natuurlijk.Ondertussen zijn ze waarschijnlijk vergeten dat ze jaren geleden zelf compleet uit hun dak gingen op Sex & Drugs & Rock & Roll van Ian Dury. En zo kunnen we heel lang doorgaan met voorbeelden. Natuurlijk is de tekst van nu in het Nederlands en komt het heel dichtbij, maar er is helemaal niks nieuws onder de zon.Ondertussen schakelen we over naar RTL Boulevard. Aan tafel zitten Winston Gerschtanowitz, Peter van der Vorst en Peter R. de Vries. Ook hier lijkt het nummer geen genade te vinden bij Winston en Peter van der Vorst en lijkt het dezelfde kant op te gaan als met mijn billboard. Maar dan grijpt Peter R. de Vries genadeloos in. Grote flauwekul, roept hij en refereert aan Lucy in the Sky with Diamonds van de Beatles uit de jaren zestig, waarin ook al naar de drugs werd gegrepen. Hij slaat natuurlijk de spijker op z’n kop. En zonder blikken of blozen is iedereen het ineens roerend met hem eens. Het is artistieke vrijheid en kinderen weten alles toch al. Joh!Zullen we dan ook nooit meer lelijk doen over mijn onschuldige billboard? Het is gewoon artistieke vrijheid!