MISDAADCOLUMN: Er staan geregeld misselijkmakende zaken op de rechtbankagenda

Voor zover ik weet hebben de meeste journalisten zelf of via hun werkgever een abonnement op de agenda van het ANP. Het biedt toegang tot nieuwsberichten over sport, kunst en cultuur, het koningshuis, economie, klimaat en duurzaamheid en nog tientallen onderwerpen. Voor elk wat wils zal ik maar zeggen. Voor ons van de misdaad is de rubriek ‘rechtbankzaken’ uiteraard het interessantst. Hierin staan de komende strafzaken vermeld, compleet met de volledige namen van de verdachten en een korte beschrijving van de tenlastelegging.

Het is geen leesvoer waar je erg vrolijk van wordt, to put it mildly. Natuurlijk val je als misdaadjournalist ten prooi aan een zekere mate van beroepsdeformatie en ik zou liegen als ik zeg dat ik nog wakker lig van een moordzaak. Het is zoals Peter R. de Vries het ooit treffend formuleerde: “Een chirurg zet ook niet snikkend het scalpel in een patiënt.” Dit kun je natuurlijk doortrekken naar andere beroepen waarbij heftige emoties komen kijken. Uitvaartverzorgers, oncologen, ambulancepersoneel, hospicemedewerkers: oprechte betrokkenheid is prima, maar zonder een professionele afstand is het niet vol te houden.

Een man uit Vught wordt ervan verdacht zijn 4 maanden oude dochtertje met geweld om het leven te hebben gebracht. Volgens de verdachte bestaat zijn familie uit ‘pathologische leugenaars’

En toch is dat soms makkelijker gezegd dan gedaan. Want om terug te komen op die ANP-agenda; daarin komen geregeld zaken voorbij waarbij kinderen het slachtoffer zijn geworden van misselijkmakende misdrijven. Ja, ‘misselijkmakend’, ik overdrijf niet. Ik geloof nog altijd in het goede van de mens hoor en houd mezelf voor dat 98 procent van de bevolking van goede wil is. Maar bij het lezen van de ‘rol’, zoals de rechtbankagenda heet, zakt de moed me soms in de schoenen. Laat ik u eens meenemen naar de agenda van deze week.

Bij het gerechtshof in Den Bosch dient een zaak tegen een 25-jarige man uit Vught, die ervan wordt verdacht op de avond van 20 augustus 2022 zijn 4 maanden oude dochtertje met geweld om het leven te hebben gebracht. Ook zou hij zijn 1 jaar oude zoontje herhaaldelijk hebben mishandeld, evenals zijn toenmalige partner. Volgens de verdachte bestaat zijn familie uit ‘pathologische leugenaars’. Bij de rechtbank Den Haag staan een man en een vrouw uit Haastrecht terecht die hun nog geen jaar oude kind zo hard zouden hebben geslagen dat ribben en een dijbeen braken. Het speelde zich af in Gouda, tussen 24 september 2021 (de geboortedatum van het kind) en 15 februari 2022.

Bij de rechtbank in Den Bosch wordt binnenkort de zaak behandeld tegen een echtpaar uit het Brabantse Helvoirt. Op 26 februari dit jaar overleed hun baby in een woning aan de Schoorstraat. De ouders zouden het kind zodanig slecht verzorgd hebben dat het kwam te overlijden. Dit zou zijn gebeurd toen het ventje slechts een paar weken oud was. En dan is er de strafzaak tegen een 36-jarige man uit Voorthuizen, die ervan wordt verdacht zijn 10-jarige dochter te hebben misbruikt. Verder: ouders die hun eigen kroost inzetten voor de productie van kinderporno, waarbij de slachtoffertjes aan derden worden ‘uitgeleend’, en wat zaken tegen jonge vaders die hun baby hebben doorgeschud.

Er zijn genoeg andere voorbeelden, maar het lijkt me wel welletjes zo. Ik sprak onlangs een oud-collega bij de politie over dit onderwerp en hij vertelde dat hij sinds het vaderschap meer moeite heeft met zaken waarbij kinderen zijn betrokken. Als rechercheur probeert hij een band op te bouwen met verdachten en inzicht te krijgen in zijn of haar motief. “Bij een moord of mishandeling wil dat nog weleens lukken,” zei hij, “maar bij zaken met jonge slachtoffertjes kom je vaak geen stap verder en stuit je op louter onverschilligheid, harteloosheid en een totaal gebrek aan empathie. Daar wen je echt nooit aan.”