SPORTCOLUMN: De ex-Ajacieden van Ten Hag zijn geen schim meer van hun toenmalige uitvoering

Micha Jacobs

Kleine bekentenis waar ik mij als Feyenoorder zeker niet voor schaam: ik heb weleens gejuicht voor Ajax. Twee keer zelfs. Bewijs voor die eerste keer was jarenlang te bewonderen in de woonkamer van mijn ouderlijk huis. Daar zat lange tijd een bruine vlek tegen het plafond, omdat ik in 1995, na dat doelpunt van Patrick Kluivert in de Champions League-finale tegen AC Milan (1-0), een stukje biefstuk met een klodder satésaus leerde vliegen. Ik kan me niet herinneren dat ik daarna ooit nog heb gegourmet, zeker niet voor de tv, maar dat geheel terzijde.

De tweede keer was toen Ajax vijf jaar geleden Real Madrid horendol speelde in zijn eigen Bernabéu (1-4). Die fluwelen trap van Hakim Ziyech, Frenkie de Jong die heerste op het middenveld, Matthijs de Ligt die Karim Benzema om zijn moeder liet roepen, Donny van de Beek die toen wél wist waar de goal was. Prima jongens zonder opzichtige kapsels en tatoeages, on-Amsterdams nuchtere jongens die plezier met elkaar hadden en de indruk wekten dat ze op een trapveldje stonden en niet in een van de grootste en mooiste voetbalkathedralen ter wereld. Een ploeg waar je onmogelijk níét van kon houden, ook niet als Feyenoorder.

Het lijkt er nu op dat Erik ten Hag dat Ajax van toen, zíjn Ajax dat op een haar van die dekselse Lucas Moura na de Champions League-finale haalde, wil reïncarneren in Manchester. Antony, Lisandro Martínez en André Onana zijn er al, Matthijs de Ligt en Noussair Mazraoui komen over vanuit München en als het aan Ten Hag ligt, wordt Frenkie ook nog losgeweekt uit Barcelona. Het schijnt dat Ziyech ook op de wip zit bij Galatasaray in Istanbul, dus het zou me niet verbazen als Ten Hag Ruud van Nistelrooij of René Hake al richting Bosporus heeft gestuurd om de stemming daar te peilen. En het is dat Donny van de Beek al vier seizoenen niet aan de bak komt bij United en nu eieren voor zijn geld heeft gekozen in Girona, anders was de reünie al helemaal compleet geweest.

Nu is de grote vraag natuurlijk: is dat wel zo verstandig? Ik herinner me dat Louis van Gaal ook het Ajax van 1995 nieuw leven probeerde in te blazen toen hij trainer werd in Barcelona. Patrick Kluivert, Winston Bogarde, Michael Reiziger, Frank en Ronald de Boer, Jari Litmanen; allemaal volgden ze Van Gaal, maar tot een soortgelijke dominantie als die van Ajax heeft dat natuurlijk nooit geleid. Zoals het Manchester United van nu ook nooit het Ajax van 2019 zal worden, misschien op een dramatische nederlaag tegen Tottenham Hotspur na. Wat jij?

Edwin Struis

Ach ja, dat arme Manchester United. Ooit ruling the waves, nu verworden tot het zielige stiefbroertje van stadgenoot City, die de Red Devils al meer dan een decennium overvleugelt. Wanneer United voor het laatst landskampioen is geworden, staat al bijna op de nominatie voor de éénmiljoeneurovraag in Weekend Miljonairs. De club van Erik ten Hag worden enkel wat kruimels toebedeeld, zoals de League- en de FA Cup.

Om de boel te revitaliseren, heeft de Tukker een masterplan bedacht: een Ajax-reünie. Hij herinnert zich de flow uit het seizoen 2018/2019 toen de Amsterdammers de ene na de andere Europese topclub uit de Champions League kieperden, tot dat vermaledijde Tottenham een stok tussen de wielen stak. Maar dat mocht de pret niet drukken, zeker niet voor de spelers die daarna emplooi vonden bij allerhande topclubs.

Het is altijd een zwaktebod om terug te vallen op een contingent spelers waar je in een – zeker voor voetbalbegrippen – ver verleden succes mee hebt gehad. En inderdaad, ook ik herinner me Louis van Gaal als de Barcelona-trainer die het liefst ook nog de Ajax-speaker had losgeweekt uit de Arena. “Deze spelers zijn de enigen die mijn moeilijke systeem kunnen uitvoeren,” verdedigde hij het terugvallen op bekend materiaal. En een terugval werd het. Bij gebrek aan aansprekende resultaten keerde dit transferbeleid zich als een boemerang tegen Van Gaal, die nooit ook maar in de buurt kwam van het winnen van de Champions League.

Ten Hag zou lering kunnen, nee moeten trekken, uit het verleden, zeker als je nagaat dat de ex-Ajacieden die hij nu onder zijn hoede heeft geen schim meer zijn van hun toenmalige uitvoering. Dat de transfer van de overschatte Antony bijna de 100 miljoen euro aantikte, daar hebben ze in de Arena nu nog steeds lachstuipen om. André Onana is te veel een alles-of-nietskeeper in plaats van een degelijke sluitpost en voor Lisandro Martínez is het dozijn spreekwoordelijk opgerekt naar dertien. En wat zag United eigenlijk in Donny van de Beek, waarvan we enkel nog vermoeden dat hij voetballer is in plaats van administratief medewerker op een advocatenkantoor?

Nu heeft United de portemonnee getrokken voor nog twee oud-Ajacieden, die bij Bayern München niet echt volle zalen trokken. En misschien volgt het weggezakte duo Hakim Ziyech/Frenkie de Jong ook nog.

Leuk zo’n Ajax-reünie, maar doe dat een keer in een aangekleed zaaltje van de Arena in plaats van op het hoofdpodium van Old Trafford.