Bij de politierechter: niemand laat zijn eigen kind alleen

Wat is er nou precies gebeurd?” vraagt de rechter aan Jan (49) en Sandra (45).



“Onze zoon… stage… restauranteigenaar… vieze bolle… geld… per ongeluk… schadevergoeding… kankerhoer… zelfverdediging… woest op mij afgestormd…” Alsof er een ventiel uit een band is uitgetrokken loopt het echtpaar leeg. Dwars door elkaar heen. Er is geen touw aan vast te knopen. “Sorry,” zegt Sandra, “ik ben helemaal op van de zenuwen. Maar wij zijn geen herrieschoppers, wij zijn zo niet. Misschien kan Jan het beter vertellen.”

Overal scherven

Jan en Sandra hebben samen een zoon van 16, Mitchell, die stage loopt bij restaurant Coco’s in Amsterdam. Hij is er nog maar net begonnen, maar vindt het helemaal niets. Hij wordt er uitgescholden voor ‘bolle’ en moet veel te veel uren draaien. De aanvaring die hij aan het einde van zijn derde stagedag met de eigenaar heeft, is de druppel. De vierde dag meldt vader Jan hem ziek.

In de week die volgt valt er een ontslagbrief op de deurmat. Mitchell beschouwt het als goed nieuws, maar voor Jan is daarmee de kous nog niet af. Zijn zoon heeft recht op drie dagen stagevergoeding. Opgeteld toch een paar tientjes.

“En toen bent u dat gaan halen?” vraagt de rechter.

@backlink(154825)

“Ik heb eerst netjes gebeld,” zegt Jan, “kreeg ik ene Linda aan de telefoon. De vrouw van de eigenaar. Ik heb keurig uitgelegd wie ik was en waarom ik belde, maar ze deed heel kortaf en weigerde te luisteren. Ze verbrak gewoon de verbinding. Toen heb ik Sandra geroepen en mijn jas aangetrokken. Ja, kom nou. Dat restaurant zit bij ons om de hoek, dus ja…”

In restaurant Coco’s, waar veel van de tafeltjes die avond bezet zijn, loopt het even later al snel uit de klauwen. Opnieuw vinden Jan en Sandra dat ze niet serieus worden genomen. Ze worden direct verzocht te vertrekken. Eerst nog een soort van vriendelijk, daarna met wat duw- en trekwerk. Dan stoot Jan een glazen vaas omver. Die valt boven op een stapel wijnglazen achter de bar. Rinkeldekinkel. Scherven overal. Op weg naar de uitgang grist Sandra nog een bloemenvaasje van tafel. “Laat los,” beveelt de eigenaar. Dat doet ze. Boven de tegelvloer. Nog meer scherven. Diezelfde avond belde de politie bij hen aan. Voor de ogen van de kinderen werden Jan en Sandra geboeid en afgevoerd.

“Ik probeerde alleen maar voor mijn zoon op te komen,” zegt Sandra nu, vechtend tegen de tranen. Zelf ziet ze ook wel in dat dat niet helemaal gelukt is. Ze worden beschuldigd van openlijke geweldpleging. De restauranteigenaar eist een schadevergoeding van honderden euro’s omdat Jan volgens hem de vaas helemaal niet ‘per ongeluk van de bar stootte’. Het was eerder maaien wat hij deed. Volgens zijn aangifte stond Jan briesend en tierend in zijn zaak. Volgens de rechter niet. Zij gelooft Jan als hij zegt dat het per ongeluk ging. Hij wordt vrijgesproken. Maar het vaasje van zijn vrouw Sandra is een ander verhaal. Zij heeft het vaasje bewust kapot laten vallen. Ze zal de schade (28 euro en 43 cent) moeten vergoeden en krijgt daarnaast een boete van 150 euro.

Jan en Sandra gaan niet in hoger beroep. Ze zijn blij dat de pijnlijke kwestie eindelijk klaar is. Hoewel klaar? “Mitchell heb trouwens nog steeds z’n geld niet,” zegt Jan.

@backlink(154787)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Lees 'm in ons magazine op Blendle of bestel een papieren versie.