Bij de politierechter: 'Liefde maakt boos'

Nog voor hij de rechter aankijkt, werpt de 23-jarige Murat* een blik over zijn schouder. Vanuit de zaal staren een stuk of dertig MBO-studenten hem aan.

“Gezellig,” concludeert hij terwijl hij zijn leren man purse afdoet en aan zijn voeten zet.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Murat staat terecht voor een drietal strafbare feiten die allemaal voortkomen uit het feit dat zijn vriendin Brenda afgelopen december besloot de relatie met hem te beëindigen. Daar was hij niet blij mee. In eerste instantie uit hij zijn onvrede via WhatsApp, maar echt bedreigend wordt het pas wanneer hij zijn ex op een avond het parkeerterrein van het winkelcentrum ziet verlaten en besluit de achtervolging in te zetten. Het duurt niet lang voordat Brenda doorheeft wie er zo opdringerig aan haar bumper kleeft. Ze geeft extra gas, maar Murat is duidelijk niet van plan om af te haken. Op een recht stuk haalt hij haar in, blokkeert met zijn auto de rijbaan en stapt uit. In volle vaart rijdt Brenda achteruit, keert de auto en gaat ervandoor. Om er een paar straten verderop achter te komen dat Murat opnieuw achter haar zit. De vriendin die naast haar in de auto zit belt 112. Brenda zet haar alarmlichten aan. Dan staakt Murat de achtervolging. Nog geen uur later staat de politie bij zijn ouderlijk huis op de stoep. Zelf is hij niet thuis. Aan zijn moeder leggen de agenten uit waar haar zoon mee bezig is. Ze belooft hem er op aan te spreken, maar veel haalt dat niet uit. Diezelfde avond ontvangt Brenda niet minder dan 37 tekst- en spraakberichten van haar ex-vriendje. Zijn telefoontjes drukt ze weg. Ook in de dagen erna blijft hij haar bellen en appen. Uiteindelijk doet ze aangifte tegen hem.

“Waarom besloot u haar die avond te achtervolgen?” vraagt de rechter.

“Ik wilde praten. Ik had het gevoel dat ik het nog goed kon maken,” zegt Murat.

“U wilde het goedmaken?” reageert de rechter verrast.

Murat knikt.

“Dat is nou niet bepaald de indruk die ik krijg wanneer ik de berichtjes lees die u haar stuurde.”

“Toch is het zo,” verzekert Murat haar.

‘Ik sla al jouw kankertanden eruit, nu ga je dood,’ herhaalt de rechter. ‘U vindt dat niet bedreigend?’

De rechter scrolt door het dossier op haar scherm. “Je zult zien kankerhoertje, ik sla al jouw kankertanden eruit, waar je kankerkind bij is,” citeert de rechter uit Murats werk. “Nu heb je oorlog met mij, nu ga je de hel in, nu je ook de woutjes erbij hebt gehaald. Nu ga je dood.” En: “Vandaag sla ik jouw kankermoeder het ziekenhuis in... Dacht u werkelijk dat u het zo goed kon maken, door haar te bedreigen?” vraagt de rechter.

“Ik heb haar niet bedreigd,” vindt Murat. “Ik was gewoon geëmotioneerd.”

“Ik sla al jouw kankertanden eruit, nu ga je dood,” herhaalt de rechter. “U vindt dat niet bedreigend?”

“Als je het zo zegt wel, ja,” moet Murat toegeven.

“Zo staat het er toch?”

“Ja, dat wel, ja.”

Behalve bedreiging en belaging wordt Murat vandaag ook nog een diefstal verweten. Afgelopen februari, twee maanden na de achtervolging, ziet hij kans om Brenda’s tas uit haar woning te stelen. Volgens haar is het de jaloerse Murat daarbij vooral om haar telefoon te doen. Hij zou willen checken met wie ze zoal contact heeft. Onzin, zegt Murat.

Het was een opwelling. Hij was gewoon boos. Bovendien was het geen diefstal, vindt hij. Want toen ze een paar dagen later bij hem op de stoep stond, had hij hem netjes terug te geven. Van de ontbrekende sleutelbos zegt hij niets te weten. Hoewel Murat een strafblad heeft van negen pagina’s, wijst zijn advocaat de rechter erop dat zijn cliënt de laatste tijd opvallend goed bezig is. Hij werkt zestig uur per week in het schoonmaakbedrijf van zijn broer en heeft serieuze plannen om op zichzelf te gaan wonen. Dit hele voorval was een uitglijder, betoogt de raadsman. Net als de zaken waarvoor Murat binnenkort nog moet voorkomen. Bovendien vindt de advocaat ‘belaging’ een veel te zwaar verwijt. 37 berichten binnen een uur klinkt misschien als veel, maar dat ligt er volgens hem maar net aan wat voor whatsapper je bent.

Als je om de drie woorden op ‘verzend’ drukt kom je daar al snel aan.

Het is een betoog waar de rechter niet in meegaat. Ze acht alle drie de feiten bewezen en legt Murat daarvoor een taakstraf op van 150 uur.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacyredenen gefingeerd.