Cosmetisch arts Robert Schoemacher: ‘Voor een vissenbek moet je niet bij mij zijn’

Robert, waar was je? We zien je tegenwoordig minder vaak in de media.
“Gewoon in Amsterdam. Maar het klopt dat ik tegenwoordig wat selectiever ben in waar ik verschijn. Met programma’s als Make me beautiful en Naar de kliniek hebben we het vak en onderwerp cosmetische chirurgie op de kaart gezet, alles wat ik daarna voorbij heb zien komen, was een slap aftreksels daarvan. Bovendien, als je een aantal keer zoiets gemaakt hebt, dan komt het op een gegeven moment ook wel je neus uit. Dan wil je iets nieuws. Een andere insteek.”

Zit er iets in de pijpleiding?
“Met een productiemaatschappij ben ik eind vorig jaar een tijdje in gesprek geweest over een gezondheidsplatform op televisie, maar daar zou dan een sponsor aan moeten hangen die behoorlijk wat invloed eiste. Dat kan niet. Dan bestaat het gevaar dat het een soort Tel Sell-achtig magazine wordt. Ik bedankte. Al doende leert men.”

Je was ook altijd een graag geziene gast in niet-cosmetische programma’s.
“Ik heb alle gekke dingen wel gedaan. Van Bobo’s in the bush tot skischans springen. Altijd ter promotie van mijn vak. Ik vond het leuk om de mens achter de arts te laten zien, vragen over mijn werk daarmee laagdrempelig te maken en toegankelijk voor een groot publiek. Uiteindelijk ben ik met dat soort spelshows gestopt, omdat het een herhaling van zetten werd. Het laatste programma waar ik aan meedeed was Atlas. Daarin onderzochten we met een groep BN’ers in Suriname de misstanden achter het illegaal goud delven en het vernietigen van bossen.”

‘Ik heb nooit alcohol, sigaretten of drugs gebruikt. Als mijn vrienden gingen zuipen, dan nam ik een chocomelk. En nog steeds’

Interessant toch?
“Jawel, maar ik was toen, als vijftiger, al de oudste deelnemer. Onder leeftijdsgenoten kan ik nog behoorlijk scoren, maar tegenover twintigers en dertigers werd het fysiek al wat minder. Een aantal begon me ook gekscherend ‘papa’ te noemen, dus dat was wel een teken. Ik wil eigenlijk alleen nog maar ergens aanschuiven als het een directe link heeft met mijn werk en anders niet. Anders zit ik straks net als Moszkovicz een beetje over sterren te praten in Shownieuws. Bram was een man van statuur en is iets gaan doen wat jammer is met zijn talent als advocaat. Hij is in zijn branche op een absurd harde manier aangepakt, waardoor hij niet meer kan doen waar hij goed in is. Dan kom je hierop uit.”

Je tikte dit jaar de 65 aan, maar ziet er nog opvallend fit uit.
“Ik voel me ook goed en heb nog ontzettend veel plezier in mijn werk. Heel veel handelingen ken ik onderhand wel, maar het contact met de mensen maakt het buitengewoon boeiend en interessant. Vele cliënten ken ik ook al jaren en heb ik een leuke band mee opgebouwd. Daarnaast verdiep ik mij in de paranormale wereld en ben ik sinds mijn 18de lid van de Rozenkruisers, een esoterische beweging die zich bezighoudt met alles tussen hemel en aarde wat wij niet kunnen verklaren.”

Is er leven na de dood?
“Het kan twee richtingen op: of onze geest evolueert verder en gaat daarmee niet verloren, of je reïncarneert. Mijn vrouw Claudia en ik hebben daar wel ideeën over. We hebben sterk het idee dat we als echtpaar vaker samen zijn geweest, waarbij zowel zij als ik de man of vrouw geweest kan zijn. Claudia ziet voor zich hoe wij eeuwen geleden in een kasteel in Frankrijk woonden en ook toen al een bijzondere klik met elkaar hadden. Mensen kunnen in allerlei gedaantes terugkeren. Als broer, zus, neef, nicht, vader of moeder. Dat verschilt per keer.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.