Thomas van Luyn: 'Ik heb heel lang gedacht: ik ben gek'

Je zit in de live versie van de tv-vertelling Scrooge, je doet de Top 2000 Quiz, je maakt de podcast Taalpolitie, je bent het gezicht van Studio Snugger, je hebt een column in de Volkskrant en dan vergeet ik vast nog iets. Waarom doe je zo véél?

“Ik deed een tijdje te weinig, omdat ik niet zo goed wist wat ik wilde. In touren met een theatershow had ik geen zin, televisieprogramma’s vond ik stom. Op bijna alle plannen en aanbiedingen zei ik nee, maar begin dit jaar dacht ik: laat ik ook weer eens ja zeggen. Ik ben een notoir slechte planner, dus vervolgens kwam alles tegelijk. De afgelopen weken ben ik alleen maar aan het rennen en vliegen geweest, van hot naar her. Dat is veel en ik heb het idee dat ik ziek aan het worden ben. Maar ik haal alle deadlines, dus het komt allemaal goed.”

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Een oud gezegde luidt: als je overal goed in bent, dan ben je nergens écht goed in. Zit daar een kern van waarheid in?

“Ik roep dat ook weleens over mezelf, maar dan zeggen de mensen om me heen: Nee joh, je bent hartstikke goed in wat je doet. Die reactie ontlok je als je zegt dat je nergens goed in bent. Ik benijd mensen die zich hebben gefocust op één ding, maar ik heb nooit de keuze gemaakt om een bepaalde richting op te gaan. Mike Boddé zei ooit tegen mij: Je bent een soort allrounder, je kunt het veld op als spits, maar ook als middenvelder. In principe kan ik alles, wat heel veel vrijheid geeft, maar de keerzijde is dat ik soms ook wat stuurloos kan zijn.”

Waar ben je het meest zelfverzekerd over?

“Stukjes en liedjes schrijven. Ik hou alleen niet zo van schrijven. Het stilzitten, het geduld dat je ervoor moet hebben. Het allerleukste vind ik onderweg zijn. Letterlijk. Op de fiets of de scooter naar een afspraak, met de trein naar een lezing. Ik ben ook dol op autorijden. Weten dat je ergens moet zijn, dat geeft me rust. Een paar weekenden terug maakte ik in de Stevenskerk in Nijmegen mijn excuses voor de Beeldenstorm van 1566. Elke dertig seconden had ik een ander overleg, ik moest van alles regelen, nog snel een choreografie maken, knopen doorhakken. Actie actie actie. Dat gaat me goed af, want dan heb ik geen tijd om na te denken. Als ik die tijd wel heb, dan ga ik tobben.”

Waar tob je over?

“Het kan altijd beter. Als ik muziek opneem, dan hoor ik net nog even iets wat anders kan met de drum. Of de piano. Of de bas. Dan ga ik tweaken, tweaken, tweaken. Maar eigenlijk gaat het piekeren de hele dag door. Wij hadden een half uur geleden een afspraak, dan denk ik uren geleden al: kom jij wel op tijd? Ik was te vroeg en had nog niet geluncht, dus ik heb voor mezelf een broodje besteld. Had ik daar niet mee moeten wachten totdat jij er was, zodat we samen hadden kunnen lunchen? Ik moest nog werk doen, dus ik heb mijn laptop bij me. Maar ik wist niet waarmee ik moest beginnen, want mijn god, wat ben ik moe. Toen ben ik maar gaan Candy Crushen, drie kwartier lang. Dat gaat de hele dag zo door, maar daar krijg ik pilletjes voor.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.