Binge-killers: de ergste seriemoordenaars waar u nooit van hebt gehoord

'De Kussenmoordenaar' Yvan Keller, Frankrijk

Slachtoffers: 23+

We beginnen relatief dicht bij huis, in de Franse Elzas. Hier staat hovenier Yvan Keller bekend als de stereotype, behulpzame buurman. Niemand kan vermoeden dat de kerkganger zijn ex-vriendin prostitueert om een gokverslaving te bekostigen. Laat staan dat de buurtjes doorhebben dat ze naast één van ‘s werelds ergste seriemoordenaars wonen. Yvan jaagt op makkelijke prooien: alleenstaande, bejaarde vrouwen. Als tuinman weet hij makkelijk hun vertrouwen te winnen. Totdat de cliënten in hun slaap door Yvan met een kussen worden gesmoord. Hij laat geen sporen achter en posteert de lichamen dusdanig dat politie en lijkschouwers denken dat het een natuurlijke dood betreft.

In 1994 doodt hij zelfs drie vrouwen in één straat. Er komen al sinds de jaren 90 tips binnen over Yvan. Pas wanneer zijn broer in 2003 naar de politie stapt, komt de zaak in beweging. Yvan wordt alleen al in de Elzas in verband gebracht met 23 sterfgevallen. En dan zijn er nog mogelijke slachtoffers in Duitsland en Zwitserland. Yvan bekent dat hij niet weet hoeveel vrouwen hij heeft gedood. Wanneer rechercheurs hem vragen een schatting te doen, antwoordt hij koeltjes: “150”. De tuinman zal veel geheimen meenemen in zijn graf. In september 2006 verhangt hij zichzelf in zijn cel. Ondanks dat Yvan meer moorden heeft gepleegd dan seriemoordende ‘streekgenoten’ Marc Dutroux en Michel Fourniret bij elkaar, is hij relatief onbekend gebleven. (Omdat we toch ergens een grens moeten trekken, hebben we in dit artikel geen pedofielen opgenomen.)

'De Port Harcourt-wurger' Gracious David-West, Nigeria

Slachtoffers: 10+

Een date met Gracious DavidWest ziet er als volgt uit: etentje, vrijpartij in een smoezelig hotel en... vermoord worden. Dat gaat er alles behalve ‘gracieus’ aan toe. Gracious steekt een mes in de vagina van zijn slachtoffers om ze vervolgens te wurgen met een kussensloop. Binnen een paar maanden in 2019 beëindigt Gracious zo het leven van minstens tien jonge vrouwen in de stad Port Harcourt. Bij zijn verhoor zegt hij over zijn moordimpulsen: “Het voelde alsof ik bezeten was door kwade geesten.” Zijn volgende afspraakje is met de galg.

'De Schroevendraaiermoordenaar' Yavuz Yapicioglu, Turkije

Slachtoffers: 18+

Het moord-cv van Yavuz Yapicioglu uit Istanbul begint in 1994 wanneer een buurmeisje hem begroet met een onschuldig ‘goedemorgen’. In een vlaag van woede steekt Yavuz de tiener, haar vriendje en een omstander dood. Wanneer een automobilist weigert zijn voertuig af te staan aan de moordenaar, wordt hij slachtoffer nummer vier.

Yavuz wordt ontoerekeningsvatbaar verklaard. Ondanks dat hij zijn kamer in de kliniek in de fik steekt en geregeld vechtpartijen uitlokt, kan hij niet opgesloten worden. Hij vlucht, met een voorspelbare moordpartij als gevolg. Om het minste of geringste steekt hij mensen dood, het liefst met een schroevendraaier. Hij snijdt een toeriste de keel door omdat ze niet ingaat op zijn avances. Ook dicht bij huis slaat Yavuz toe. Wanneer hij tevergeefs bij zijn broer aanklopt voor geld, steekt hij diens woning in de fik. Na een mislukte aanslag op zijn vader, slaat hij zijn oma de hersens in. Wanneer Yavuz’ moeder hiervan hoort, krijgt ze een fatale hartaanval.

Eind december 2002 wordt Yavuz opgepakt wanneer hij na een drievoudige moord met bebloede handen een moskee binnenloopt en de imam neersteekt. Hij komt nu wel voor de rechter en krijgt levenslang voor achttien moorden, maar volgens ingewijden heeft hij er zeker veertig gepleegd.

'De Regenjaskiller' Yoo Young-chul, Zuid-Korea

Slachtoffers: 20+

Bejaarden, prostituees, mannen, vrouwen... Tussen 2003 en 2004 is niemand in Seoul veilig voor Yoo Young-chul. Omdat hij vooral op regenachtige donderdagavonden toeslaat, krijgt Yoo de bijnamen ‘Donderdagavondkiller’ en ‘Regenjaskiller’.

De moorden beginnen in oktober 2003, net nadat Yoo is vrijgelaten voor een eerder vergrijp en aan de kant is gezet door zijn vrouw.

Eerst steekt hij bij een inbraak een bejaard echtpaar dood. Hierna volgen in rap tempo meer moorden, vooral op bejaarden. Bij een inbraak brandt hij het huis af om DNA-sporen te wissen. Wanneer hij eind 2003 een blauwtje loopt bij een escort, stapt Yoo over op het vermoorden van callgirls. Ook een straatverkoper die Yoo van viagra voorziet moet het ontgelden. Binnen tien maanden heeft hij twintig mensen vermoord. De waarheid komt aan het licht nadat Yoo wordt opgepakt voor de mishandeling van een masseuse. Hij krijgt de doodstraf, die in Korea doorgaans wordt omgezet in levenslang.

Saeed 'De Spin' Hanaei, Iran

Slachtoffers: 16-19

Bouwvakker Saeed Hanaei ergert zich dood aan de verloedering van zijn buurt. Wanneer zijn vrouw op een dag wordt aangezien voor een hoertje, is de maat vol... Vanaf augustus 2000 verdwijnen er opeens dames van lichte zeden spoorloos uit het straatbeeld.

Negentien van hen worden vermoord teruggevonden, gewurgd met hun eigen hoofddoekje. Bij zijn arrestatie windt Saeed er juist geen doekjes om: “Ze zijn minder dan kakkerlakken.” De media spreken van de ‘Spinnenmoorden’, vanwege de manier waarop Saeed de slachtoffers in zijn dodelijke web heeft gelokt.

In fundamentalistische kringen groeit de moordenaar uit tot een held die de stad wil ‘zuiveren’. Dat Saeed bij zijn kruistocht seks heeft gehad met de ‘onzuivere’ slachtoffers, doet er kennelijk niet toe...

De rechter heeft er geen boodschap aan. In de ochtend van 8 april 2002 bungelt ‘de Spin’ zelf met een koord om zijn nek.

De Maniak van Goiânia Tiago Henrique, Brazilië

Slachtoffers: 39

Ex-beveiliger Tiago Henrique wil de Braziliaanse provinciestad Goiânia ook ‘zuiveren’, van daklozen, prostituees, homoseksuelen en... vrouwen die een opvallende gelijkenis met zijn vriendin vertonen. Hij wurgt, steekt en schiet erop los. Het liefst schiet hij zijn ‘prooien’ neer vanaf zijn motorfiets. Wanneer Tiago begin 2014 een tienermeisje bij een bushalte doodschiet, rijdt hij net iets te hard weg. Hij wordt geflitst...

Deze verkeersovertreding doet hem de das om. Tiago bekent 39 moorden, maar wordt er voor elf veroordeeld.

Omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, vraagt Tiago zijn bewakers of hij medegevangenen overhoop mag steken. Dat verzoek wordt uiteraard geweigerd, maar zo gek is het misschien niet...

Want de dodelijkste seriemoordenaar van Brazilië, Pedro Filho, heeft het merendeel van zijn slachtoffers in de bajes gemaakt. Omdat Pedro alleen criminelen uit de weg ruimt, verdient hij eigenlijk geen vermelding in deze lijst, ondanks dat hij minstens 71 mensen, onder wie zijn gangstervader, heeft koudgemaakt.

'De Twittermoordenaar' Takahiro Shiraishi, Japan

Slachtoffers: 9+

Een krantenwijk of vakkenvullen is niks voor Takahiro Shiraishi. Zijn eerste baantje bestaat uit het ronselen van vrouwen voor bordelen in Tokio. Zelfs onder zijn collegaloverboys heeft Takahiro de reputatie van een creep. Ondertussen rekruteert Shiraishi er op social media ook flink op los. Onder de naam ‘hangingpro’ geeft hij op Twitter advies aan suïcidale tienermeisjes. Dit ‘advies’ komt erop neer dat ze bij hem langs moeten komen om verkracht, vermoord en in stukken gehakt te worden. Wanneer de politie op Halloween 2017 zijn appartementje doorzoekt, vinden ze stapels verhuisdozen vol lichaamsdelen van zeker negen slachtoffers. Hij krijgt de doodstraf. Volgens de laatste berichten is Takahiro op zoek naar een lieve vrouw die geen bezwaren heeft tegen een relatie met een psychopaat in een dodencel...

'Cyaankali Mohan' Mohan Kumar, India

Slachtoffers: 20

Onderwijzer Mohan Kumar is de ideale seriemoordenaar: gladde praatjes en geen geweten. Zo palmt hij tientallen vrijgezelle vrouwen in door ze een gelukkig huwelijk in het vooruitzicht te stellen. Voor de gelegenheid trekken zijn ‘verloofden’ hun mooiste gewaad en sieraden aan. Kumar haalt ze over om eerst een ‘anticonceptiepil’ te nemen. Even later worden ze met schuim op de lippen dood aangetroffen: cyanidevergiftiging. Kumar is er dan al vandoor met de sieraden. Bij zijn arrestatie in 2009 bekent hij twintig moorden, waarvoor hij ter dood wordt veroordeeld. De player blijkt bovendien vier kinderen te hebben bij twee echtgenotes die niet van elkaars bestaan afweten.

'De Zingende Seriemoordenaar' Very Henyansyah, Indonesië

Slachtoffers: 11

Very Idham Henyansyah is een voorbeeldige gevangene. Achter tralies schrijft hij een boek over zijn kleurrijke leven als koranschoolleraar, fotomodel én seriemoordenaar. Very, die zichzelf ‘Ryan’ noemt, vermaakt bewakers en medegevangenen ook met zijn zangkunsten. Dit doet Ryan zo verdienstelijk dat hij een album opneemt, met een gevoelige ode aan zijn moeder: Forgive me Mother.

Dit staat in schril contrast met de delicten waarvoor hij in de bak is beland. Ryan heeft zijn eerste slachtoffer, een 40-jarige verkoopmanager, in stukken gehakt en in vuilniszakken bij de plaatselijke dierentuin achtergelaten. Bij de huiszoeking vindt de politie nog eens tien lijken in de achtertuin van zijn moeder. De meeste slachtoffers zijn, net als Ryan, homoseksuele mannen. Maar in de tuin ligt ook het lijk van de 31-jarige Nanik en haar 3-jarige dochtertje, koelbloedig door Ryan vermoord om wat sieraden. Kortom: de Zingende Seriemoordenaar heeft genoeg reden om zijn moeder om vergiffenis te smeken. De rechter is zeker niet vergevingsgezind en spreekt de doodstraf uit. Ryan reageert laconiek:

“Iedereen moet een keer dood.” Hij wacht nog steeds op zijn executie.

'De Swazi-slachter' David Simelane, Swaziland

Slachtoffers: 28+

Dinsdag, 3 april 2001. Langs een afgelegen plattelandsweggetje heeft de 21-jarige Andreas hoge nood. Wanneer hij in de bosjes zijn behoefte doet, ruikt hij opeens bedorven vlees. “Dat ben ik niet,” bedenkt Andreas. Dan doet hij een gruwelijke ontdekking: drie lijken in verre staat van ontbinding: twee vrouwen en een kindje. Het is het begin van een horrorverhaal. In de weken hierna vindt de politie in de omgeving nog ruim veertig slachtoffers, onder wie vier baby’s.

Aan de hand van getuigenverhoren wordt na drie maanden ene David Simelane in de kraag gevat. Hij bekent meteen. Zijn rechtvaardiging? In 1998 is David in zijn ogen onterecht veroordeeld voor verkrachting en beroving. Na zijn vrijlating uit hij zijn frustatie door tientallen vrouwen de bosjes in te sleuren om ze te verkrachten, te vermoorden en te beroven.

In buurland Zuid-Afrika zijn ze wel gewend aan seriemoordenaars, maar in Swaziland trekt deze zaak ongekend veel media-aandacht.. Ook de publieke tribune is dagelijks tot de nok gevuld. David smult er van. “Ben ik zo populair dat iedereen voor mij komt?” vraagt hij zich hardop af. Er wordt gespeculeerd over medeplichtigen, maar uiteindelijk draait David er alleen voor op. Hij krijgt de doodstraf, wat in de praktijk waarschijnlijk neerkomt op levenslang. Vanwege de verre staat van ontbinding van de slachtoffers kunnen ‘maar’ 28 moorden bewezen worden.

'De Varkensboer' Robert Pickton, Canada

Slachtoffers: 6-49

Wanneer Sereena Abotsway uit Vancouver in augustus 2001 niet komt opdagen voor haar 30ste verjaardag nemen de van oorsprong Nederlandse pleegouders bezorgd contact op met de politie. Een paar maanden later onderzoeken mounties de varkensboerderij van Robert Pickton even buiten Vancouver. Ze zijn op zoek naar illegale vuurwapens, maar vinden tot hun verbazing persoonlijke bezittingen van Sereena en andere vermisten. Al snel wordt er onthutsend forensisch bewijs aangetroffen op de boerderij: lichaamsdelen, opengesneden schedels en een revolver waarop een dildo bevestigd is (met het DNA van slachtoffers). De politie komt tot de schokkende conclusie dat Robert ook slachtoffers aan de varkens heeft gevoerd. Het is niet alleen een gruwelijk detail, dit bemoeilijkt ook het onderzoek. Robert wordt beschuldigd van minstens 26 moorden. Daarvan worden er ‘slechts’ zes bewezen, waaronder die op Sereena. Het is genoeg voor levenslang.

Achter tralies vertelt Robert tegen een undercover agent dat hij 49 vrouwen heeft vermoord. “Ik wou er vijftig van maken, een mooi rond getal. Maar toen werd ik slordig waardoor ik opgepakt werd.”

'Monsters van Ecatepec' Juan Hernández en Patricia Martínez

Slachtoffers: 10-20

Oktober 2018. Een vrouw duwt moeizaam een kinderwagen door de straten van het Mexicaanse Ecatepec. Voor haar loopt een man met een steekwagen vol boodschappentassen. Zijn ze aan het hamsteren? Bezig met een verhuizing? De politie weet wel beter. Ze slaan Juan Hernández (38) en Patricia Martínez (44) in de boeien. De kinderwagen en boodschappentassen zitten namelijk propvol menselijke lichaamsdelen. Bij het echtpaar thuis worden nog eens emmers vol menselijke resten gevonden.

Juan en Patricia hebben minstens twintig jonge vrouwen naar hun woning gelokt om ze koelbloedig te vermoorden. Juan bekent dat hij seks heeft gehad met de lichamen. Die worden door het duivelse duo in de badkamer onthoofd en in stukken gehakt, zodat Patricia er rosbief van kan maken! De honden mogen zich laven aan de ingewanden. Tot overmaat van ramp verkoopt het echtpaar, dat zelf vier kinderen op de wereld heeft gezet, de baby van een slachtoffer in het illegale adoptiecircuit. De ‘Monsters van Ecatepec’ krijgen elk ruim 300 jaar cel aan de broek. Het lijkt nog een lichte straf voor dit necrofiele kannibalenechtpaar.

'De Schaakbordmoordenaar' Aleksandr Pitsjoesjkin, Rusland

Slachtoffers: 48+

Als er één land Amerika naar de kroon kan steken wat betreft het aantal seriemoordenaars, is het Rusland wel. Met 52 bevestigde moorden is Andrej Tsjikatilo, alias ‘de Rostov Ripper’, de dodelijkste moordenaar uit het sovjettijdperk. Terwijl Russische jongeren westerse symbolen als McDonald’s en Madonna beginnen te omarmen, is Aleksandr Pitsjoesjkin uit Moskou idolaat van Tsjikatilo. Aleksandr is een intelligente eenling die nog bij zijn moeder woont en als vakkenvuller bij de supermarkt werkt. Hij heeft twee grote hobby’s: schaken en wodka drinken. Dat stelt hem in staat om zijn ware passie uit te voeren: moorden. Aleksandr nodigt daklozen uit voor een schaakpartij en gratis wodka om ze vervolgens in een parkje te verdrinken, te wurgen of dood te slaan.

De politie komt aanvankelijk niets op het spoor. Niemand die de arme stakkers mist. Zoals het een serieuze seriemoordenaar betaamt, heeft Aleksandr zijn eigen gruwelijke ‘signatuur’ ontwikkeld: hij slaat de schedels van sommige slachtoffers tot moes om er een wodkafles in te stoppen. Hij loopt pas in 2006, veertien jaar na zijn eerste moord, tegen de lamp omdat een slachtoffer een notitie heeft achtergelaten met zijn naam.

Tijdens het proces vertelt Aleksandr onomwonden dat het moorden hem ‘enorm genot’ geeft. “Het is vergelijkbaar met een orgasme.” Justitie beschuldigt hem van 49 moorden. Maar Aleksandr, die zijn moorden heeft geturfd op een schaakbord weet zeker dat het er zestig zijn. Hij heeft de Rostov Ripper verslagen!

Wat Aleksandr niet kan weten is dat er ondertussen elders in Rusland een psychopaat druk bezig is het record te breken. Voormalige politieagent Mikhail Popkov krijgt de bijnaam ‘Weerwolf ’ voor de afschuwelijke manier waarop hij zeker 78 prostituees heeft verkracht, vermoord en verminkt. Aleksandr staat schaakmat.

'Oger' Zhang Yongming, China

Slachtoffers: 11+

Ondanks dat de Chinees Zhang Yongming niet het hoogste dodental op zijn geweten heeft, verdient hij zeker een (on) eervolle vermelding. Eigenlijk had Zhang helemaal niet mogen voorkomen in deze lijst. Hij krijgt namelijk als twintiger al in 1979 de doodstraf opgelegd voor een brute moord. Maar het vonnis wordt nooit uitgevoerd en in 1997 wordt hij zelfs vrijgelaten. Een kapitale vergissing! In zijn woonplaats verdwijnen steeds meer jonge mannen. De vermisten, onder wie enkele minderjarigen, zijn steeds voor het laatst gezien rond de woning van Zhang.

Wanneer de politie zijn huis doorzoekt, stuit ze op een horrortoneel. Overal in het huis liggen beenderen, organen en stukken mensenvlees. In de keuken staan flessen kruidenwijn waarin menselijke ogen dobberen. Het levert hem de bijnaam ‘Oger’ op, naar de eetgewoonte van Shrek. Wat Zhang bijzonder sadistisch maakt, is dat hij ook onschuldige burgers tot kannibalisme dwingt. Hij verkoopt de ‘restjes’ namelijk op de lokale markt als ‘struisvogelvlees’! Zhang wordt veroordeeld voor elf moorden, maar gezien het grote aantal schoenen en de ogen in de wijnflessen, betreft het volgens lokale media waarschijnlijk ruim veertig slachtoffers. Zijn executie is lang uitgesteld, maar in januari 2013 krijgt Zhang dan toch de kogel.

'Dokter des Doods' Devendra Sharma, India

Slachtoffers: 50+

Devendra Sharma heeft een goed lopende praktijk voor alternatieve geneeskunde in Rajasthan. Totdat hij in 1994 voor tienduizenden euro’s wordt opgelicht. Dat moet natuurlijk terugverdiend worden. Devendra besluit zelf de boel te belazeren met illegale niertransplantaties. Maar dat is niet genoeg. Dus verkoopt hij talloze auto’s, taxi’s en vrachtwagens op de zwarte markt. Daarbij moeten we vermelden dat Devendra die voertuigen met grof geweld in beslag heeft genomen en de chauffeurs dood in een rivier vol krokodillen heeft gekieperd. Devendra krijgt in 2004 levenslang voor zeven roofmoorden. De autoriteiten weten dat het er veel meer zijn. Wanneer Devendra in 2020 opnieuw wordt opgepakt na een vluchtpoging bekent hij zeker vijftig moorden te hebben gepleegd. “Daarna ben ik de tel kwijt geraakt.”

'De Maniakken-tieners' Viktor Sayenko en Igor Soeproenjoek, Oekraïne

Slachtoffers: 21+

Dat de Oekraïne wat seriemoordenaars betreft niet onderdoet voor Rusland blijkt wel uit het verhaal over Viktor Sayenko en Igor Soeproenjoek. De 19-jarige bloedgabbers uit Dnjepropetrovsk hebben dezelfde macabere interesses, zoals het verzamelen van nazispulletjes en het doodmartelen van huisdieren. Maar hun grootste hobby is toch wel ‘jagen’ op mensen. De tieners plegen in korte tijd 21 gruwelijke moorden, die ze op foto en video vastleggen. Om aan te geven hoe geestesziek Viktor en Igor zijn: bij een zwanger slachtoffer snijden ze de foetus uit de baarmoeder.

Tijdens de rechtszaak moeten juryleden naar adem happen wanneer ze een video voorgeschoteld krijgen waarop de twee vrolijk een moord beramen. Het vreselijke lot treft de 48-jarige Sergei wanneer hij niets vermoedend langs het duo fietst. De man wordt toegetakeld met een hamer en schroevendraaier. Terwijl hij crepeert, tarten de sadisten hem. “Wat een rotdag heb jij, hè?” Na de daad poseren ze schaamteloos voor een ‘moordselfie’. Ze zijn tevreden:

“Deze was echt geweldig!”

Na de aanhouding van de tieners klinkt de roep om de doodstraf. Maar de aanklagers moeten het doen met de hoogst mogelijke straf: levenslang.

Huiveringwekkend: de horror en de cijfers

De stereotiepe seriemoordenaars zijn blanke, jonge, hoogbegaafde mannen. De uitgebreide seriemoordenaardatabase van de Radford Universiteit toont aan dat dit, in Amerika, niet klopt. Blanken zijn met 58 procent juist ondervertegenwoordigd. Seriemoordenaars hebben bovendien een gemiddeld IQ en alle leeftijdsgroepen zijn vertegenwoordigd. Wat wel klopt aan het stereotype is het geslacht. Ruim 90 procent is man. Misdaadkenner Thomas Hargrove die een database van tienduizenden onopgeloste moorden heeft samengesteld, schat dat er sinds de jaren 70 minstens 2000 Amerikaanse seriemoordenaars ongeïdentificeerd zijn gebleven. Het kan ook het dubbele zijn. In Nederland zijn er deze eeuw een stuk of tien seriemoordenaars actief geweest. Gezien de vele coldcases zal het werkelijke aantal ongetwijfeld hoger liggen. Als de moorden al ontdekt werden.

Zo wordt ziekenverzorger Frans Hooijmaijers (1935-2006) veroordeeld voor het doden van vijf patiënten, terwijl ‘Dikke Frans’ mogelijk 259 mensenlevens heeft beëindigd. De ‘Engel des Doods’ is hiermee de dodelijkste seriemoordenaar van ons land. Maar ook beruchte killers als Willem ‘Het beest van Harkstede’ van Eijk, Hans van Zon en Wim S. hebben mogelijk meer doden op hun geweten dan waarvoor ze veroordeeld zijn. Daarnaast hebben ook enkele buitenlandse seriemoordenaars in Nederland toegeslagen. Zo wordt in 1990 een 58-jarige Amsterdamse slachtoffer van de Slowaakse seriemoordenaar Ondrej Rigo. Een jaar later wordt de 11-jarige Jessica uit Blokker gedood door de Belgische kindermoordenaar Michel S.

Moeten we wakker liggen van seriemoordenaars? Niet echt. Statistisch gezien is de kans groter dat je de Lotto wint dan dat je een fatale ontmoeting hebt met een seriemoordenaar.