Werd baby Pablo door zijn eigen moeder vermoord? 

Guam, 1 november 2023. Rond zes uur ’s avonds belt Giltinan Ramangmou (28) met 911. “Mijn zoontje is dood.” Wanneer agent Jorem Guardian bij de woning arriveert, is de brandweer al ter plaatse. Na een vergeefse reanimatiepoging  hebben ze Pablo van 14 maanden op een brancard gelegd. Guardian maakt foto’s van het trieste tafereel. Het valt op dat de lijkstijfheid al is ingetreden. Het jongetje is vel-over-been en zit onder de verwondingen. De voortandjes zijn uit zijn mond geslagen.

Moeder Giltinan is hysterisch. “Ik had hem naar het ziekenhuis moeten brengen,” roept ze hardop huilend. “Mijn god, het spijt me zo.” Giltinan en haar vriend Paul Cruz hebben behalve Pablo nog zes kinderen, allemaal geboren na 2017. Toch treft Guardian alleen de moeder en haar vijf weken oude baby aan. Terwijl de politieman haar troost, legt ze haar verklaring af. Ze bevestigt dat Pablo al uren eerder is overleden. Bij het verwisselen van het beddengoed heeft ze hem per ongeluk de lucht in geslingerd. Dit terwijl ze eerder in het 911-telefoontje heeft verteld dat Pablo uit zijn ledikantje is gevallen. Dat Giltinan verklaart dat ze niet eerder heeft gebeld omdat ze ‘in slaap was gevallen’, komt haar geloofwaardigheid ook niet ten goede.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Beschuldigende vinger

Zowel Giltinan als haar vriend Paul mag mee naar het bureau. Terwijl zij vasthoudt aan een ongeluk, wijst hij meteen met de beschuldigende vinger. Paul heeft gezien hoe zijn vriendin ‘stompen heeft uitgedeeld’ om de huilende Pablo stil te krijgen. Volgens de ervaren patholoog Jeffrey Nine is Pablo’s dood niet veroorzaakt door een ongelukje maar ‘een opeenstapeling van ernstig, opzettelijk letsel’, oftewel ‘battered baby syndrome’. Verder is het duidelijk dat de slechts zeven kilo wegende Pablo maandenlang ernstig ondervoed is.   

Het Openbaar Ministerie klaagt beide ouders aan voor verwaarlozing en kindermishandeling. Maar alleen Giltinan moet zich verantwoorden voor moord. Justitie vervolgt de ouders apart van elkaar, de moeder is als eerste aan de beurt.    

Koreaanse toerist

In aanloop naar de zaak verhoort een politiedeskundige het oudste kind van het stel, een 7-jarig meisje. Tot frustratie van de rechercheurs dringt haar oma, Pauls moeder, tijdens een onderbreking de verhoorkamer in om haar kleinkind iets in te fluisteren. Na een analyse van de bewakingsbeelden komen liplezers niet verder dan: “Zorg dat je niks over (onverstaanbaar) zegt, hè?” Waarschijnlijk komt de grootmoeder weg met een waarschuwing voor het beïnvloeden van de minderjarige getuige.

Aanvankelijk staat de zaak tegen Giltinan in januari 2024 gepland, maar de moord op een Koreaanse toerist en de drukte bij het FBI-laboratorium zorgen voor vertraging. Dus verschijnt Giltinan pas op 18 juli voor het Hooggerechtshof van Guam, gekleed in een wit T-shirt met daarop ‘Queen’ in gouden letters. 

Paul heeft gezien hoe zijn vriendin ‘stompen heeft uitgedeeld’ om de huilende Pablo stil te krijgen. Volgens de patholoog is Pablo’s dood niet veroorzaakt door een ongelukje

Overweldigend bewijs

Aanklager Sean Brown trakteert de juryleden meteen op foto’s van de lijkschouwing ‘omdat die meer zeggen dan duizend woorden’. In de beklaagdenbank laat ‘Queen’ Giltinan met gebogen hoofd de tranen de vrije loop. Met de getuigenissen van de agent, patholoog en FBI-deskundige denkt Brown dat de jury ‘tot geen ander oordeel kan komen dan moord’. 

Advocaat William Bischoff hoopt dat het dozijn ‘character witnesses’ die hij heeft opgeroepen zal aantonen dat zijn cliënt ‘geen druppel kwaad bloed’ in haar heeft. “Een ieder hier zou blij zijn als hun zoon met zo’n lief meisje zou thuiskomen,” meent Bischoff.

Schoonzus Ashley zegt dat ze het leven van haar eigen kinderen aan Giltinan toevertrouwt. In een videoverbinding vanuit haar woning op een naburig eiland, omschrijft Giltinans moeder de verdachte als een ‘zachtaardige en liefdevolle’ ouder. “Ik heb haar nooit haar stem horen verheffen.”

Ook de verdachte zelf mag het woord voeren. “In de eerste plaats ben ik een rouwende moeder,” zegt ze op fluisterende toon, terwijl de juryleden aan haar lippen hangen. “Ze zeiden dat ik emotieloos was, maar ik voelde me gewoon verloren.”  Ze zegt Pablo intens te missen. “Als ik terug kon gaan om zijn plek in te nemen, zou ik het zo doen.”

Giltinan en haar getuigen leggen de schuld voor Pablo’s verwondingen bij de overige kinderen, omdat die nou eenmaal ‘ruw met elkaar spelen’. Onlangs heeft een van hen Pablo nog met een xylofoon geslagen. Advocaat Bischoff houdt het op een ‘vreselijke tragedie’ en vraagt om vrijspraak. In zijn slotpleidooi benadrukt aanklager Brown dat de ouders het slachtoffertje van de buitenwereld hebben afgesloten en hem nooit naar een kliniek hebben gebracht. “Anders had hij misschien nog geleefd.”

Sympathie

Na een lange beraadslaging is de jury er op 29 juli uit. Op de zware aanklachten - moord, doodslag en zware mishandeling - klinkt het steeds: ‘not guilty’. De jury bevindt Giltinan wel schuldig aan ‘dood door schuld’. Aanklager Brown is ‘niet blij’ met de uitspraak. “De jury had waarschijnlijk sympathie voor haar,” zegt hij schouderophalend. Rechter Vernon Perez geeft de beklaagde bovendien de gelegenheid om afscheid te nemen van Pablo, die nog altijd in het mortuarium opgebaard ligt. “U heeft een moeilijke tijd achter de rug,” zegt hij begripvol. Ook bij de strafoplegging op 3 december toont hij coulance. Van de tien jaar cel die hij kan opleggen, deelt hij er drie uit.  

Giltinan, dit keer in een T-shirt met foto’s van Pablo, huilt tranen van opluchting. Aan de verzamelde pers zegt ze dat haar ‘hart breekt’ wanneer mensen haar ‘babymoordenaar’ noemen. “Ik hou van mijn kinderen,” zegt ze emotioneel. “Ik weet dat ik gefaald heb. Maar ik heb mijn best gedaan.” Ze richt zich tot de pleegouders die haar overgebleven kinderen verzorgen. “Geef ze alsjeblieft knuffels van me, vooral met de feestdagen.”

Binnenkort is het vader Pauls beurt om voor de rechter te verschijnen… 

Moord op Guam

Als Amerikaans territorium heeft Guam een unieke status met een gouverneur én een president (Biden, straks Trump), maar wat misdaad betreft verschilt Guam niet veel van Amerikaanse steden. In 2023 zijn, op een bevolking van 173.000, 738 ernstige geweldsmisdrijven geregistreerd waaronder 354 mishandelingen en 268 verkrachtingen. Het aantal moorden is wel afgenomen ten opzichte van 2022, van dertien naar zeven.