Iedere dag het nieuws dat echte mannen interesseert
Henk Strootman

Misdaadcolumn: 'Wachten op dat ene telefoontje...'

Elke week schrijft misdaadverslaggever Henk Strootman een column over wat hem opvalt in de crimewereld. Deze week: 'De ontvoering van 'Isra Aksema'

Henk Strootman

Ergens onder de schroeiende zon van het Noord-Afrikaanse Libië moet ze wonen. Isra Aksema heet ze, een jonge vrouw van 20. En een aantrekkelijke verschijning, zo doen haar jeugdfoto’s vermoeden. Zou ze nog weten dat haar roots in Nederland liggen? Dat ze in augustus 2004 als 2-jarig meisje vanuit het Overijsselse Goor door haar vader Hasèn Amhased Aksema naar Tripoli werd ontvoerd? En dat haar grootouders Ger en Clary van der Burg al jaren smachten naar een teken van leven van hun kleindochter?

Het verhaal rond Isra brengt in 2004 het land in rep en roer. In een appartementencomplex aan de Markeloseweg in Goor wordt op 9 augustus het stoffelijk overschot gevonden van de 25-jarige kapster Marisse van der Burg. Ze blijkt op gruwelijke wijze te zijn vermoord. De dader heeft Marisses handen en voeten gekneveld en het hoofd strak omwikkeld met ducttape, waarbij hij bij de neus een kleine ruimte had opengelaten zodat de vrouw langzaam zou stikken. De recherche stuit op nog een schokkende bijzonderheid: het 2-jarige dochtertje Isra, dat door de gescheiden Marisse alleen werd opgevoed, is spoorloos.

Nog diezelfde dag wordt duidelijk wie er vermoedelijk achter de moord en vermissing zit: de dan 28-jarige Hasèn Aksema. Hij is de goedgebekte ex van Marisse, die er in Nederland diverse vriendinnen op nahoudt en in zijn thuisland zelfs nog een echtgenote. De man zou die maandagochtend hun dochtertje Isra ophalen voor een leuk dagje uit. Zou. Want vervolgens was het stil geworden. Niemand kreeg Marisse of Hasèn die dag nog te pakken. De man blijkt het kind diezelfde dag met hulp van handlangers via Brussel naar Libië te hebben ontvoerd, na eerst zijn ex te hebben omgebracht. Voor de ogen van hun kind.

Hoewel de recherche flinke stappen zet in het onderzoek wordt al snel duidelijk dat er weinig eer aan te behalen valt. In Libië, dat dan nog wordt geregeerd door dictator Khadaffi, krijgt een westers land juridisch geen poot aan de grond. Niemand zal er zijn best doen om Hasèn op te sporen en uit te leveren, zoals ook de kans op hulp aan de kleine Isra minder dan nihil is. In 2006 wordt de Libiër in Nederland bij verstek veroordeeld tot levenslang en op de Opsporingslijst gezet. Daar blijft het vervolgens bij. Hasèn Aksema alias Hussein Emhemed Eksuma alias Hussain Mohammed Qassouma verdwijnt in de anonimiteit van een chaotisch en vijandig land. Voor de ouders van Marisse van der Burg een zeer bittere pil. Zal hun ex-schoon-zoon ooit zijn verdiende straf uitzitten? En veel belangrijker nog, zullen ze hun kleinkind ooit nog terugzien?

In 2007, drie jaar dus na de ontvoering, is er een eerste lichtpuntje. Via Nederlands ambassadepersoneel krijgen Ger en Clary een familiekiekje toegespeeld van de inmiddels 5-jarige Isra met twee zusjes. En daar moet het echtpaar het maar mee doen, zo luidt de boodschap. Van verder contact kan geen sprake zijn. En dat Isra ooit nog naar Nederland komt, kunnen ze al helemaal vergeten. Isra is gelukkig in Libië en wil helemaal niet terug.

Een keiharde boodschap. En het is natuurlijk zeer de vraag of die laatste woorden op dat moment overeenkwamen met de waarheid. Maar nu Isra een volwassen vrouw van 20 is, staan de zaken er heel anders voor. Wat weet Isra nog van vroeger? Wat heeft ze in Nederland te zoeken? Zijn Ger en Clary – hoe hard het ook klinkt – niet gewoon vreemden voor haar? Dat beseft het echtpaar inmiddels zelf allemaal ook. Heel lang hebben er ze via sociale media voor geijverd om Isra terug te halen, maar dat streven is inmiddels aangepast. Een teken van leven, even Facetimen, een persoonlijk appje of mailtje, meer verlangen ze niet.

Dus Isra...