Bij de politierechter: 'Dan is er voor jullie geen morgen meer'

Owee als jullie de politie bellen. O wee als jullie aangifte doen. O wee als ik straks word aangehouden. Dan ga ik jullie schieten. Dan is er voor jullie geen morgen meer.” De rechter leest de doodsbedreiging zoals die geuit zou zijn in een WhatsApp-spraakbericht zonder enige emotie voor. “Klopt het dat u die woorden hebt gezegd?” vraagt ze.

“Als je boos bent roep je weleens wat. Dat doet toch iedereen?” bekent Sahil* (41) laconiek, terwijl zijn linkerbeen onder de tafel rusteloos op en neer wipt. In de ultieme bajesoutfit – joggingpak en badslippers – zit hij voor de rechter. Voor het niet uitvoeren van een eerder opgelegde werkstraf zit hij momenteel twee weken vast. Heel erg lijkt hij dat niet te vinden. Thuis zijn is onder het huidige gesternte ook geen pretje. Daar drijft zijn oudste stiefdochter hem regelmatig tot wanhoop. Ze is het nooit eens geweest met de nieuwe relatie van haar moeder en vanaf dag één doet het sekreet er alles aan om een wig te drijven tussen de twee geliefden. Dit keer waren er een aantal gouden sieraden uit moeders sieradenkistje verdwenen. Die had Sahil stiekem verkocht, beweerde zijn stiefdochter. Sahil kon er alleen maar om lachen. Als iemand die sieraden gepakt en verkocht had, dan was het zijn stiefdochter zelf wel. Waarschijnlijk om haar lachgasverslaving te bekostigen, want die liep de laatste weken de spuigaten uit. Maar hoe doorzichtig haar plannetje in zijn ogen ook was, haar moeder leek het verhaal nog te geloven ook. Zonder omwegen koos ze de kant van haar leugenachtige dochter. Sahil ontplofte.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

“Heeft u uw stiefdochter geslagen?”

“Absoluut niet. Ik heb alleen een afstandsbediening naar haar hoofd gegooid,” zegt Sahil.

“Raak?” vraagt de rechter.

“Mis. Ik raakte de kledingkast die achter haar stond.”

“Als u haar niet heeft geslagen of anderszins geraakt, hoe komt ze volgens u dan aan die hoofdwond?”

“Dat wondje zat er al een paar dagen. In de week ervoor had ze een scooterongeluk gehad. Waarschijnlijk omdat ze weer eens onder invloed was. Ik heb haar met geen vinger aangeraakt en dat weet ze zelf maar al te goed.”

“Haar moeder, uw eigen vriendin, zegt ook dat ze het gezien heeft. U sloeg haar, zegt ze. Eerst op haar rug, toen op haar linkeroog.”

“Natuurlijk zegt ze dat,” antwoordt Sahil. “Het is haar eigen dochter. Ze moet wel. Haar dochter weet dat ook. Ze speelt dit soort spelletjes continu. Alles om mij het huis uit te krijgen. Alles om onze relatie kapot te maken.”

“Bent u nog steeds samen met uw vriendin?” wil de rechter weten.

“Natuurlijk zijn we nog samen. We hebben samen een baby.

We blijven altijd samen,” zegt Sahil stellig.

“En hoe gaat het nu met uw stiefdochter?”

“Niet goed. Lachgas maakt haar kapot. Ze is net weer opgenomen in een kliniek. Om af te kicken. Maar daar is ze al eerder geweest en dat heeft helemaal niets geholpen.”

Zelf kan Sahil volgens een rapport van de reclassering ook de nodige hulp gebruiken. Behalve bij relatietherapie zou hij ook gebaat zijn bij een agressieregulatietraining.

“Onzin,” vindt hij zelf. “Ik ben niet agressief. Hoe komen ze daarbij?”

“Misschien vanwege de feiten die u vandaag worden verweten?” doet de rechter een gooi.

Sahil haalt zijn schouders op. “Ik ben niet agressief,” zegt hij nog maar eens.

Behalve een taak- of celstraf en een meld- en behandelplicht bij de reclassering hangt hem ook nog een financiële tegenvaller boven het hoofd. De schadevordering die moeder en dochter gezamenlijk hebben ingediend bedraagt maar liefst 5845,20 euro, waarvan 2700 voor de verdwenen juwelen, 2000 voor de immateriële schade die zou zijn aangericht en 1145,20 voor alle verkeersboetes die Sahil zou hebben verzameld terwijl hij rondreed in de auto van zijn vriendin. Sahil kan een cynisch lachje niet onderdrukken. De rechter wel, al lijkt ze het grotendeels met hem eens. Het is een vordering die bol staat van de rancune en waar geen juridisch touw aan vast te knopen valt. Maar dat geldt niet voor hetgeen hem vandaag ten laste wordt gelegd, want dat acht te rechter wel degelijk bewezen. Voor het mishandelen van zijn stiefdochter en het bedreigen van zijn stiefdochter en zijn vriendin krijgt Sahil een taakstraf van 40 uur en een voorwaardelijke celstraf van twee weken. Daarnaast legt de rechter hem de aanbevolen meld- en behandelplicht bij de reclassering op.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.