Bij de politierechter: 'Rinkeldekinkel in de kringloopwinkel'

​​​​​​​​​​​​​​Volgens de officier van justitie vernielde Rinus* (59) moedwillig een aantal marktkramen, een glazen hanglamp, vier kristallen vazen, twee theelichten en drie kledingrekken. De spullen stonden in de kringloopwinkel van zijn vriendin. In het proces-verbaal spreekt de politie van een ravage die hij in blinde woede zou hebben aangericht.

Maar Rinus ontkent. Hij heeft niets vernield. Althans, niet bewust, beweert hij. Het was een soort kettingreactie. Een ongelukkig domino-effect, legt hij uit.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

“Ik wilde alleen een marktkraam tegen de muur schuiven, maar daarmee tikte ik tegen een glazen hanglamp die aan het plafond hing. Toen die naar beneden kwam, sprong ik opzij, maar daarbij stootte ik weer een andere kraam omver en die viel bovenop een tafel waar die kristallen vazen en die theelichten op stonden.”

“En die kledingrekken?” vraagt de rechter oplettend.

“Die greep ik in een reflex beet om overeind te blijven, maar daar konden ze blijkbaar niet tegen,” knoopt Rinus de laatste losse eindjes handig aan elkaar. Tevreden leunt hij daarna achterover. Alsof hij zeggen wil: geen speld tussen te krijgen, toch?

“Zo’n marktkraam stoot je toch niet zomaar omver?” vraagt de rechter.

“Als je ze een beetje fatsoenlijk in elkaar timmert niet nee,” zegt Rinus, “maar dit zat met een paar spijkers vast. Dan gaat het scharnieren, snapt u wel. Dan gaat het dit doen.”

Met zijn vingers maakt Rinus een scharende beweging.

“Dan hoeft er maar dit te gebeuren of de hele boel donderstraalt in elkaar. Hetzelfde met die kledingrekken. Dat was allemaal van dat gammele spul, weet u wel? Zelfs als je er een paar kledingstukken aan hing dan bogen die stangen al door. Dat zei ik ook tegen mijn vriendin. Zet daar nou eens iets degelijks neer, maar ja, u weet hoe dat gaat. Als je het zelf niet doet, gebeurt er nooit wat.”

Rinus kan het allemaal mooi vertellen, maar van zijn vriendin hoorde de politie een heel ander verhaal. Volgens haar draaide Rinus volledig door. Hij gooide tafels omver, smeet vazen door de winkel en ging daarna met zijn volle gewicht aan de kledingrekken hangen. De aanleiding was het zoveelste meningsverschil geweest over het reilen en zeilen in de recent geopende kringloopwinkel. In háár recent geopende kringloopwinkel welteverstaan, want alles stond op háár naam.

Ondernemingsplan

“Op papier wel ja,” reageert Rinus, “maar in de praktijk hebben we vanaf het begin alles samen gedaan. Of samen? Een groot deel van het werk heb ik alleen gedaan. Een ondernemingsplan schrijven, een website opzetten, spullen verzamelen, weet ik het allemaal. Maar dan heb mevrouw de sleutel en dan is ineens alles van haar, weet u wel?”

“U had het gevoel dat u stank voor dank kreeg?” vraagt de rechter.

“Nou, een beetje wel ja,” zegt Rinus.

“U was dus toch wel een beetje boos?” concludeert de rechter.

“Natuurlijk was ik boos,” bromt Rinus schoorvoetend.

“Eerlijk gezegd vind ik die ongelukkige kettingreactie dan toch wel wat ongeloofwaardig,” zegt de rechter.

“Dat mag u vinden,” zegt Rinus.

Mede omdat de ruzie inmiddels is bijgelegd, en Rinus en zijn vriendin nog altijd een relatie hebben, houdt de rechter het op een werkstraf van 30 uur, geheel voorwaardelijk.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd