Column Vico Olling: 'Tegen eerlijkheid kan niemand op'

Een paar weken geleden was er totale paniek in Nederland. In één dag werd de avondklok afgeschaft en weer ingesteld. In de middag was het nog van:

“Jaah, zie je nou wel. Dat kunnen ze mensen ook niet aandoen!”

Een paar uur later was het weer:

“Jaah, zie je nou wel. Ze nemen die maatregelen ook niet voor niks!”

Wij als volk eisen duidelijkheid. En we willen dat wát ze ons opleggen is verankerd in onze rechtsstaat. Juist in dat laatste werd de regering een paar weken geleden de oren volledig gewassen. Dit gebeurde door de groep Viruswaarheid. Die groep bestaat feitelijk uit twee mannen: de gedreadlockte Willem Engel (44) en de netjes gecoiffeerde Jeroen Pols (52). Een criminele bron wees mij eind januari op een YouTubefilmpje. Een interview van meer dan anderhalf uur. Ik ben het interview gaan bekijken en zag een welbespraakte, slimme kerel zitten aan tafel die op een heldere manier uitlegt wat er niet klopt aan het beleid van onze regering.

Dat was dus dezelfde Jeroen Pols die de regering nog geen drie weken daarna in een soort stuip liet schieten.

Is dat erg?

Nee, ik vind ik niet. Achteraf hebben we allemaal de beelden kunnen zien van de politicus Van der Staaij van de SGP die het kabinet al min of meer had gewaarschuwd voor die avondklok. Je zou kunnen zeggen dat er dus al iets in de lucht hing. De mannen van Viruswaarheid, met Jeroen Pols voorop, hebben dat feilloos aangevoeld en daar gebruik van gemaakt. Dat is hun goed recht. Dan had de regering het maar beter moeten regelen.

Achter tralies werd Jeroen Pols meester in de rechten. Dat vind ik prachtig

Daarna verschenen in de media de nodige berichten over Pols. Hij is eind jaren negentig opgepakt omdat hij verdacht werd van het leiden van een organisatie die verantwoordelijk was voor de invoer van partijen cocaïne. Daarnaast zou hij betrokken zijn geweest bij een gijzeling. De rechtbank veroordeelde Pols in de zomer van 2001 tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van tien jaar. In hoger beroep ging daar door het gerechtshof de helft vanaf omdat het onder meer de gijzeling niet bewezen vond. Die vijf jaar heeft Jeroen Pols goed gebruikt: hij volgde een rechtenstudie en haalde de meestertitel. Dat vind ik prachtig. Hij kon helaas niet aan de slag als advocaat vanwege zijn verleden. Hij kon zichzelf alleen jurist noemen. Dat deed hij.

Onder andere door de Volkskrant werd hem gevraagd naar zijn verleden, maar Pols wilde daar niet veel over kwijt:

“Dat was twintig jaar geleden. Het heeft me gevormd en is onderdeel van me.” De Telegraaf roerde ook in zijn verleden. De krant schreef dat Pols woedend reageerde toen hem vragen werden gesteld. “Ik zie niet de relevantie van de vragen. Ik heb mijn straf uitgezeten en waarom zou ik daar iets over moeten vertellen aan de buitenwereld?”

Hij heeft daar wel een punt. Iemand die zijn straf heeft uitgezeten, moet een kans krijgen om een nieuw en legaal bestaan op te bouwen. Aan de andere kant moet je niet weglopen voor je geschiedenis. Er zullen altijd mensen zijn die juist dáár meer over willen weten, vooral als je je zo hebt geprofileerd als Pols. Hij nam toch maar mooi even de regering de maat. Dan gaan anderen jou ook de maat nemen. Daar kun je op wachten. Het enige wat je dan moet doen, is eerlijk blijven antwoorden op de gestelde vragen. En dat zal moeilijk zijn, maar zet je beste lach op en kweek geduld door je te richten op een punt aan de horizon. Dat is de enige manier. Tegen eerlijkheid kan namelijk niemand op.