Bij de politierechter: 'Bang voor papa'

Ik voel me gestalkt en achtervolgd door hem. Ook de kinderen zijn bang voor hun vader. Hij stuurt hen berichtjes waarin hij mij zwartmaakt, mij uitscheldt en leugens over mij verspreidt. Te pas en te onpas zie ik hem door de straat lopen en bij ons naar binnen kijken, terwijl hij hier niets te zoeken heeft. We voelen ons onveilig in ons eigen huis.”

De rechter kijkt op van haar scherm en richt haar blik op Dave* (34) om te zien welk effect de slachtofferverklaring van zijn ex op hem heeft. Dat valt tegen. Onaangedaan kijkt Dave haar aan.

“Ik wil gewoon mijn kinderen zien, dat noem ik geen stalking,” zegt hij.

“Dat u uw kinderen wilt zien dat begrijp ik heel goed,” zegt de rechter, “maar dit is niet de manier. Daar zijn andere wegen voor.”

Dave haalt zijn schouders op.

“Ik was gewoon wanhopig,” wil hij wel toegeven. “Ik wist me even geen raad. Ik wilde dat het weer goed kwam tussen ons. Ik wilde mijn gezinsleven terug. Maar het mocht helaas niet baten.”

“Niet echt, hè?” zegt de rechter. “Het werkte eerder averechts.”

“Dat kun je wel zeggen, ja,” verzucht Dave.

Wanneer zijn ex hun relatie beëindigt en hem haar huis uit zet, begint hun zoontje, een mannetje van destijds 5 jaar oud, de eerste eigenaardige berichten te ontvangen van zijn vader. Hoewel ze naar zijn telefoon verzonden worden, is de inhoud ervan overduidelijk voor zijn moeder bestemd. Nog afgezien van de vraag of een 5-jarige ze überhaupt kan lezen (en waarom hij een eigen smartphone heeft...). Soms zijn het uitgebreide verontschuldigingen en wanhopige liefdesverklaringen aan zijn ex, maar naarmate de tijd verstrijkt staan ze steeds vaker bol van frustratie, verwijten en andere onvriendelijkheden. Ook gebruikt Dave de berichtjes om op een nogal aparte manier – zeker tegenover een 5-jarige –zijn reputatie op te vijzelen. Een ervan luidt: “Ik drink wel alcohol, maar ik snuif niet.”

Na hem herhaaldelijk maar tevergeefs te hebben verzocht ermee op te houden, stapt zijn ex op een dag naar de politie. Die nodigt Dave uit voor een zogenoemd ‘stop-gesprek’, een gesprek waarin hem met klem wordt opgedragen te stoppen met het versturen van de berichten naar zijn zoon.

“Twee dagen na dat gesprek stuurt u alweer de eerste berichtjes,” weet de rechter.

“Klopt,” zegt Dave.

“En weer een paar dagen later staat u zelfs met een bos bloemen voor de deur, die u uiteindelijk maar door haar brievenbus propt.”

“Dat was allemaal in september,” zegt Dave. “Dat was een emotionele tijd voor me. In die maand zijn allebei mijn kinderen jarig.”

“Dat kan best zijn,” spreekt de rechter hem nu op strenge toon toe, “maar u had net dat stop-gesprek gehad. Hoe duidelijk wilt u het hebben? U bent het huis uitgezet. Ze wil u niet meer zien, ze wil u niet meer spreken, ze wil niets meer met u te maken hebben. En u hoeft ook niet te weten wat ze doet, waar ze is en met wie. U moet haar gewoon met rust laten.”

“Als zij mij m’n kinderen laat zien, dan laat ik haar met rust,” zegt Dave kalm.

“Je laat haar nu toch al met rust?” fluistert zijn advocaat hem toe.

“Ja, tuurlijk,” haast Dave zich te zeggen.

Maar over dat laatste bestaat bij de officier van justitie nogal wat twijfel. Hij heeft vernomen dat zijn ex ook recentelijk nog een paar keer de politie heeft gebeld omdat Dave zich opzichtig voor haar deur zou hebben opgehouden. Wat ook niet voor hem pleit is het feit dat hij hier vorige week ook al zat. Een andere politierechter veroordeelde hem toen tot een taakstraf en een contactverbod vanwege de mishandeling van een nieuwe ex-vriendin. Omdat Dave in die zaak in hoger beroep ging, is die uitspraak nog niet onherroepelijk en kan de officier de veroordeling niet meewegen in zijn strafeis, maar een alarmerend signaal is het volgens hem wel.

‘Ik was gewoon wanhopig. Ik wist me even geen raad. Ik wilde dat het weer goed kwam tussen ons. Ik wilde mijn gezinsleven terug’

Dit keer veroordeelt de rechter hem tot een onvoorwaardelijke werkstraf van tachtig uur, een voorwaardelijke celstraf van twee weken en een contact- en locatieverbod. De immateriële schadevergoeding die zijn ex van hem eist, een bedrag van 1250 euro, wijst ze af. Dat de vrouw knettergek werd van de berichten van Dave, wil ze graag geloven, maar bedreigend waren ze juridisch gezien niet.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacyredenen gefingeerd.