Er moet iets gebeuren!

Ik stond in de keuken koffie te zetten toen ik een bericht via WhatsApp binnenkreeg. De advocaat van Nabil B. was doodgeschoten. Ik stond stil, de wereld stond stil. Zo’n gek moment. Ik opende mijn Twitter-app om te kijken of er al iets over stond geschreven. Niks nog. Het was zo vredig. Ik zag mensen zich druk maken over de rechten van zzp’ers, ik las iemand die zich beklaagde over steeds maar dezelfde gasten aan tafel bij De Wereld Draait Door, ik zag een columniste van een krant grappig doen naar aanleiding van een stukje dat ze had geschreven. Niemand leek nog te beseffen wat er zojuist was gebeurd. Ik had het gevoel me in een soort niemandsland te bevinden.

We zijn nu ik dit schrijf een paar dagen verder. Alle journaals hebben ermee geopend, alle talkshows hebben erover bericht, alle kranten en websites schrijven erover. Grote woorden zijn gebruikt: narcoterreur, een aanval op de rechtsstaat, 9/11 van de advocatuur. Journalisten roepen op tot moedige politici of afschaffing van de rechtsstaat om orde op zaken te stellen, veiligheidsoverleg vindt plaats tussen leden van de rechterlijke macht en de overheid.

Er Moet Iets Gebeuren!

Ja, er moet iets gebeuren.

Maar wat?

Ik denk dat we bovenal onze waardigheid moeten behouden. De mensen moeten doen waar ze goed in zijn. Journalisten moeten stukjes schrijven, rechters moeten rechtspreken, drugscriminelen leveren nu eenmaal drugs, en agenten moeten het speelveld in de gaten houden en de orde bewaren. Ondertussen moeten wij allemaal omkijken naar de arme sloebers die het minder hebben. Want dit is niet zozeer een strijd tegen de drugsmarkt, maar juist ook een strijd tussen de haves en de havenots. Tussen de mensen die alles hebben en zij die het met minder dan niets moeten doen.

Vorige week hoorde ik een item op de radio over het verdienmodel dat er hangt rond mensen die in de schulden zijn gekomen. Eén van de boodschappen was dat als je op jonge leeftijd door onbezonnen acties een schuld opbouwt, je in de problemen komt als je je zorgkosten moet gaan betalen wanneer je eenmaal 18 jaar bent. Als je die niet betaalt of niet kunt betalen, krijg je deurwaarders op je nek die ook weer betaald moeten worden. Er komen zomaar 30 procent kosten bij de eerste ronde. Daarna komt daar weer 30 procent bij en zo gaat het maar door. Van kwaad tot erger. Een uitzichtloze situatie. En we weten allemaal: dat is de ideale voedingsbodem voor criminaliteit.

Ondertussen woont er een gemankeerd gezin in Amsterdam. De vader des huizes werd doodgeschoten in zijn eigen straat, voor zijn eigen huis, omdat hij zijn werk deed. De avond ervoor was hij nog naar de wedstrijd van Ajax tegen Lille geweest. Zo doodgewoon, zo anoniem. Nu kent iedereen Derk Wiersum.