Bij de politierechter: 'Condooms en iPhones'

Hoewel het kwik nog niet onder de tien graden is gezakt, draagt de 23-jarige Jermaine* een jas waarmee hij het boven de poolcirkel gerust een week zou kunnen uitzingen. Inclusief pluizige bontkraag. Zijn leren ‘manpurse’ legt hij op de stoel naast zich. Oorbelletjes fonkelen in beide oren.

Dat hij zijn ex-vriendin, de moeder van zijn dochter, een baby nog, ‘geklapt’ heeft, wil hij wel toegeven, al moet de rechter hem tot drie keer toe vragen om iets harder en goed in het microfoontje te praten om hem te kunnen verstaan. Daarna fluistert hij nog iets over een vuist.

“In de microfoon graag,” zegt de rechter nogmaals.

“Maar niet met een vuist.”

Het is voor Jermaine niet de eerste keer dat hij tegenover een rechter zit. Op zijn 18de werd hij al veroordeeld tot de maximale straf van twee jaar jeugddetentie. Vorig jaar volgde een veroordeling voor het plegen van een vermogensdelict, en na vandaag zal hij ook nog moeten voorkomen voor een tweede geweldsdelict. Hij woont bij het Leger des Heils en vanwege opgelopen schulden worden zijn inkomsten beheerd door een bewindvoerder. Het goede nieuws is dat hij sinds enige tijd een baan heeft. Hij werkt bij de gemeente, maar juist dat vormde de aanleiding voor het incident waarvoor hij zich vandaag zal moeten verantwoorden.

Op een dag is Jermaine zijn werktelefoon kwijt. Via de app Find My iPhone weet hij het toestel te lokaliseren in de woning van zijn ex, met wie hij sinds de break-up een moeizame relatie onderhoudt. Terwijl hij zich daar even later wezenloos zoekt naar de telefoon, valt het hem op dat zijn ex-vriendin ineens driftig de prullenbak begint te legen. Waarom zou ze dat uitgerekend nu doen? Zou zijn telefoon misschien... Gevoed door achterdocht trekt hij de vuilniszak uit haar handen en duikt erin. Zijn iPhone treft hij er niet in aan, wel een aantal gebruikte condooms. Dan slaan bij hem de stoppen door.

Zijn ex houdt vol dat de condooms door haar zus zijn gebruikt, en niet door haar, maar Jermaine gelooft er geen woord van. Met zijn privételefoon maakt hij foto’s van de gevulde condooms en dreigt die op sociale media te zetten als zijn ex niet heel snel vertelt wie haar nieuwe minnaar is. Schreeuwend en scheldend staan de twee tegenover elkaar terwijl hun dochtertje vanuit de box, en nog een tweede kindje uit een eerdere relatie, toekijken. De buurvrouw belt ondertussen 112 en meldt dat het bij haar buren flink uit de hand loopt. Ze hoort kinderen gillen en vermoedt dat er geslagen wordt.

Wanneer de politie arriveert, loopt de ex van Jermaine helemaal leeg. Ze is nog flink overstuur en agenten constateren een dikke, beurse plek op haar wang. De vrouw is voor de ogen van haar kinderen zeker vier keer met een vuist hard in het gezicht geslagen, vertelt ze. Toen ze in paniek probeerde te vluchten, zou Jermaine haar aan haar haren terug de woning in hebben gesleurd. Ook zou hij stekende bewegingen in haar richting hebben gemaakt met een ‘boterhammes’ en haar op een of andere manier bedreigd hebben met een fles zonnebloemolie. Ze vertelt dat het niet de eerste keer is dat haar ex haar zo toetakelt. In mei van dit jaar zou ze een miskraam hebben gehad nadat ze door Jermaine meerdere keren hard in haar buik was geslagen.

“Wat was u eigenlijk van plan met die fles zonnebloemolie?” stelt de rechter misschien niet de meest relevante, maar wel de meest prangende vraag.

“Ik heb geen idee,” fluistert Jermaine. “Ik was boos. Waarschijnlijk pakte ik gewoon het dichtstbijzijnde. Maar een mes heb ik niet in mijn handen gehad. Ik heb haar alleen geklapt.” Alle andere beschuldigingen doet hij af als leugens.

Ze worden hem vandaag ook niet ten laste gelegd. Bovendien, zo betoogt zijn advocaat, was Jermaines ex ook niet van onbesproken gedrag. Zo zou ze hun dochter, en de omgang met haar, meermaals als machtsmiddel hebben gebruikt om Jermaine mee te chanteren.

Wat daar van waar is, valt voor de rechter onmogelijk vast te stellen en doet ook niet ter zake. Ze acht bewezen dat Jermaine zijn ex, al dan niet met de vuist, in het gezicht heeft geslagen. Daarvoor legt ze hem een taakstraf op van 80 uur, waarvan de helft voorwaardelijk.

Inmiddels is Jeugdzorg bij het gezin betrokken. Of Jermaine zijn iPhone ooit nog terugvond, is onbekend.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd