Bijzondere clubs: Nederlandse spanking-vereniging, Vereniging voor Verlegen Mensen en meer

Om met die laatste te beginnen: dat was dus een vereniging voor mensen met een fret, verenigd in Frettenvereniging Frettig Gestoord, die eens in de zoveel tijd samenkwamen om met hun fret aan een riempje in de natuur te wandelen. Voorzitter Joke: “De fret is een virus: na één contact ben je al besmet met het ‘frettig gestoord’-virus en daar is geen medicijn tegenop gewassen.”

Een vreemd clubje, zegt u? Wat dacht u dan van Castigatio, de Nederlandse spanking-vereniging voor mannen en jongens, ook wel de billenpetsers genoemd, die ‘elkaar lekker op de billen meppen’? “Niet alleen voor homo’s!” zei voorzitter Hans destijds. “Er zijn ook veel biseksuelen die de lichtste vorm van SM lekker vinden.”

Nu hadden we de clubs bij wie wij langs konden gaan gelukkig voor het uitkiezen, dus we bedankten Castigatio vriendelijk voor de uitnodiging en togen in plaats van naar hun mepkelder naar het café waar amateurbierbrouwersvereniging De Roerstok uit Tilburg zich aan de bar had genageld, naar solexclub ’t Rolletje in Amersfoort en natuurlijk ook naar The Continentals, een voetbalmaffe vereniging voor liefhebbers van Engels voetbal (foto). Secretaris Han overtrof het predikaat voetbalmaf: vijf winters en vijf zomers had hij in zijn eentje een Engels voetbalstadion nagebouwd, ‘allemaal handwerk tot en met het kleinste steentje’: “Licht uit in de kamer, lichtmasten van het stadion aan en dan naar een wedstrijd Engels voetbal luisteren.” In een tijd uiteraard dat je nog niet elke Premier League-wedstrijd op tv kon zien en Engels voetbal vooral bestond uit alcoholistische dokwerkers die niet verder kwamen dan het principe lange halen, snel thuis. Voetbalromantiek ten top, met The Continentals voorop.

Zo kwamen we ook met zwartgeblakerde longen thuis van een bezoek aan het Walcherse Pijproockgilde uit Middelburg dat een rookwedstrijd van drie uur hield, waarmee de levensgenieters, zoals ze zichzelf noemden, dicht tegen een wereldrecord aanzaten. En wij met een zuurstoftekort, want de rokers kregen het voor elkaar om ‘in een mum van tijd Tapperij De Mug in de mist te zetten.’ Maar we deden ook de Eerste Nederlandse Snorrenclub in het Brabantse Nuenen aan waar, zo werd gezegd, ooit ook een vrouw lid van wilde worden. Voorzitter Bertus: “Ze had een snor waar ze trots op was, maar dat vonden wij een beetje gek.”

Met gemak kregen we een heuse clubspecial vol, met clubs waar u en wij het bestaan niet van wisten – of heeft u wél van VVM gehoord, de Vereniging voor Verlegen Mensen? Misschien moeten we, 22 jaar later, nog eens zo’n special maken. Kent u een uitzonderlijke club of bent u er toevallig lid van? Laat het ons vooral weten!