Misdaadcolumn: 'Vinden we Mocro Maffia nog steeds een leuke serie?'
Elke week schrijft misdaadverslaggever Henk Strootman een column over wat hem opvalt in de crimewereld. Deze week: 'Vinden we Mocro Maffia nog steeds een leuke serie?'
De moord op Peter R. de Vries heeft weer eens de vraag opgeworpen in hoeverre cokegebruikers medeverantwoordelijk zijn voor de keiharde criminaliteit die de handel met zich meebrengt. Ik veronderstel dat de gelegenheidssnuivers hun verantwoordelijkheid snel wegwuiven, zoals de verstokte vleesliefhebber zich niet kan voorstellen dat die ene bal gehakt meer of minder invloed heeft op de bioindustrie.
Tijdens de uitvaartplechtigheid voor De Vries in Carré spotte ik meerdere BN’ers, stemmig gekleed en met diepbedroefde gezichten, die erom bekendstaan regelmatig de neus te poederen. Je moet maar durven. Ik vroeg me af wat de uiterst principiële misdaadverslaggever van deze vertoning zou hebben gevonden. Het is een lastige discussie, maar één ding is zeker: zonder vraag geen aanbod. Daar kunnen ze in de havens van Rotterdam en Antwerpen alles over vertellen. Zo waren er in de nasleep van De Vries’ overlijden wel meer onsmakelijkheden te bespeuren. Wat te denken bijvoorbeeld van de uitgever die nog vóór de uitvaart een journalist benaderde met de vraag of hij ‘zo snel mogelijk’ – want stel je toch eens voor dat de concurrentie je voor is – een boek over De Vries kon schrijven. Naar ik begreep vond de journalist het zelf ook een beetje aan de snelle kant, maar dat boek zal er ongetwijfeld komen. Wat zeg ik, méérdere boeken. Toen Willem Holleeder nog helemaal hot was, rolde het ene na het andere broddelwerkje van de persen, waarbij Holleeder van A tot Z toch wel het dieptepunt was. Een dode De Vries als verdienmodel, we zullen eraan moeten geloven, vrees ik. Natuurlijk konden we ook niet heen om de vele vrienden van De Vries in kranten en bij talkshows. Echte vrienden, zoals advocaat Peter Schouten en journalist Simon Vuyk, maar ook talloze figuren die zich schuldig maakten aan een ‘Krabbeetje’.
Voor wie dit niets zegt: dit begrip hebben we te danken aan Jeroen Krabbé. Met een Krabbeetje ben je er als de kippen bij om te benadrukken hoe uniek, bijzonder en diep je vriendschap was met de persoon die ons is ontvallen. Krabbé heeft dit tot kunst verheven. Vooral zijn optreden bij DWDD naar aanleiding van het overlijden van prins Bernhard was er één om nooit te vergeten. Je kreeg de indruk dat Jeroen de belangrijkste man was geweest in het leven van de prins.
In de week dat Peter R. de Vries nog vocht voor zijn leven, riep een filmproducent figuranten op voor seizoen 4 van de serie
En dan was er nog de zware bedreiging aan het adres van RTL Boulevard, waar De Vries wekelijks aanschoof. In allerijl moest er naar een geheime en zwaarbewaakte studio op het Mediapark worden uitgeweken. Het was even zware paniek bij RTL. Begrijpelijk, maar wat ik dan niet snap is dat Videoland (een streamingdienst onder de vlag van RTL) rustig doorgaat met het aanbieden van de ‘lekker realistische’ serie Mocro Maffia. Ik ben echt niet vies van een goede thriller of misdaadserie hoor, maar Mocro Maffia is gebaseerd op gebeurtenissen die ons land ontwrichten. Niet in het verleden, maar nú. John van den Heuvel noemt het niet voor niets ‘narcoterrorisme’. Naar ik heb begrepen vinden jongeren de serie geweldig en ik vrees dat een categorie kijkers zo’n leven vol seks, geld en geweld eigenlijk best wel ziet zitten.
In de week dat Peter R. de Vries nog vocht voor zijn leven riep een filmproducent figuranten op voor seizoen 4 van Mocro Maffia. Je houdt je hart vast voor de verhaallijn die de makers voor ons in petto hebben.
- Pro Shots