Bij de politierechter: 'Van je vrienden moet je het hebben'

Ik heb het slachtoffer gezellig meegenomen,” zegt Lars* (33) bij binnenkomst, wijzend op de man met de glanzende krulletjes naast hem. “Die staat namelijk aan mijn kant.”

“Zeker weten,” bevestigt zijn gezelschap vrolijk glimlachend. Ondanks het verschil in voorkomen – Lars gladgeschoren en strak in het pak, de ander met baard en in T-shirt en spijkerbroek – zijn de ex-buurjongens al dik 25 jaar elkaars beste maten. Dat weerhield Lars er afgelopen zomer niet van om Niels na een middag drinken de tanden uit de mond te slaan. Een politieagent die in zijn vrije tijd van het zonnige weer genoot, zag het recht voor zijn neus gebeuren. Zijn ooggetuigenverslag liegt er niet om. Daarin spreekt hij van een man die met meerdere harde vuistslagen in zijn gezicht vreselijk wordt toegetakeld. Ook wanneer hij weerloos op de grond ligt, trapt zijn aanvaller nog een aantal keer hard op hem in, waarna het slachtoffer achterblijft met een volledig bebloed gezicht, sterk opgezwollen ogen en een paar afgebroken tanden. Ook zou hij doorlopend bloed hebben gespuugd.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

“Ach welnee, joh,” zegt Niels, die als slachtoffer slechts toeschouwer is vandaag, maar die zijn commentaar maar moeilijk voor zich kan houden. “En hij heeft alles vergoed, hè. Mijn eigen risico, mijn tandartskosten, alles. Zo is ie ook wel weer!”

“Ik ben blij dat u uw vriend inmiddels hebt vergeven,” zegt de rechter, “en ik waardeer het dat u vandaag bent meegekomen, maar het is niet de bedoeling dat u zich ongevraagd met de zaak bemoeit.”

“Oh sorry,” mompelt Niels.

“Wat is er volgens u gebeurd die dag?” richt de rechter het woord tot verdachte Lars.

“Niet zoveel eigenlijk,” zegt hij. “We hadden allemaal vreselijk veel gedronken...”

“Het was 33 graden, hè,” vult Niels aan. De rechter werpt hem een verwijtende blik toe.

“Iedereen was ladderzat,” vervolgt Lars. “Het begon met een woordenwisseling, toen werd het vechten en toen heb ik gewonnen, zeg maar.”

Naast hem schiet Niels in de lach.

“Waar ging die ruzie eigenlijk over?” wil de rechter weten.

“Volgens mij was ik mijn sleutels kwijt en verdacht ik Niels ervan dat hij die had gejat. Hij heeft nogal een verleden op dat gebied,” zegt Lars.

“En dan reageert u zo?” verbaast de rechter zich.

“Ik was echt dronken,” onderstreept Lars nog maar eens.

‘Een behandeling voor wat?’ zegt slachtoffer Niels. ‘Er is helemaal geen probleem. Er valt niets te behandelen. Het blijft een topgozer!’

“En het mooiste was, ik had die sleutels dus helemaal niet, hè!” zegt Niels met de schwung van een stamgast die een sterk verhaal van een smakelijke clou voorziet.

Hoe lacherig de twee vrienden zelf ook over het incident mogen doen, het baart de rechter grote zorgen. Zó’n geweldsexplosie, in de openbare ruimte, om ogenschijnlijk helemaal niets. Nu was het slachtoffer een vriend, maar wie is het de volgende keer? Bovendien heeft Lars, in het dagelijks leven heftruckchauffeur, in het verleden de nodige psychische klachten gehad en volgde hij vorig jaar nog verplicht een EMA-cursus, een Educatieve Maatregel Alcohol en Verkeer.

“Mocht de reclassering dat nodig vinden, zou u dan bereid zijn om mee te werken aan een eventuele behandeling?” informeert de rechter.

“Een behandeling voor wat?” pareert vriend Niels de vraag.

“Er is helemaal geen probleem. Er valt niets te behandelen.

Het blijft een topgozer!”

“In principe ben ik daar wel toe bereid,” negeert Lars de goedbedoelde woorden van zijn vriend.

“Dan sluit ik het onderzoek en zal ik direct uitspraak doen,” leidt de rechter zijn vonnis in.

“Ik zeg een voorwaardelijke straf!” onderbreekt lolbroek Niels hem nog een laatste keer.

De rechter acht de poging tot zware mishandeling bewezen en legt Lars daarom een werkstraf op van zestig uur. Vanwege zijn berouwvolle en hulpvaardige opstelling na afloop is die geheel voorwaardelijk. Ook zal hij zich moeten melden bij de reclassering en is hij verplicht mee te werken aan een behandeling, mocht de reclassering dat nodig vinden.

“Kom,” zegt Niels terwijl hij opstaat en Lars op zijn schouder slaat. “We gaan lekker een wijntje drinken.”

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacyredenen gefingeerd.