Bij de politierechter: 'iedereen zegt ja tegen MDMA'

Samen met zijn kapper en met een vriend reed Dwight* (24) het parkeerterrein op bij het brugrestaurant over de A4 bij Schiphol. Hij had de sleutel nog niet uit het contact of er verscheen al een agent naast hem. Het nummerbord van de auto waarin hij reed stond op naam van iemand die als ongewenst vreemdeling geregistreerd stond. Maar dat misverstand was snel uit de lucht. Dwight had de auto diezelfde morgen nog op zijn naam laten zetten, zo bleek toen hij de autopapieren uit het dashboardkastje tevoorschijn haalde. Maar daarmee was hij nog niet van de politie af.

“Wat is dit?” vroeg de agent terwijl hij de zak omhooghield die bij het pakken van de papieren bijna uit het dashboardkastje viel.

“Dat is MDMA,” zei Dwight.

“Hoe kom je eraan?”

“Geen idee,” zei Dwight. “Van de vorige eigenaar van de auto misschien?”

Bij de politierechter draagt Dwight een zwarte trui, een zwarte broek en een zwarte bodywarmer, maar het punt waarop de kleur zwart nog afkleedt, ligt al een kilo of twintig achter hem. Hij is lijvig en zwaar. En zijn stem is zo mogelijk nog zwaarder.

“Als u die zak nog nooit had gezien, hoe wist u dan zo zeker dat het MDMA was?” wil de rechter weten.

“Ik zei: dat líjkt MDMA. Niet: dat ís MDMA,” antwoordt Dwight.

“Hoe zag u dat zo snel?” vraagt de rechter.

“Gewoon, ik heb het weleens op straat gezien toch,” zegt Dwight.

“Het had toch ook poedersuiker kunnen zijn, of wasmiddel?”

“Nee, dat is witter,” weet Dwight.

“Of cocaïne?”

“Dat is ook witter. En veel fijner. Dit had iets blauwigs toch. Met kristallen,” herinnert hij zich.

Werken aan rap-skills Uit een latere test blijkt dat het inderdaad om MDMA gaat. En een flinke hoeveelheid ook: bijna 63 gram. Goed voor een straatwaarde van zo’n 3500 euro.

“U had de auto die ochtend nog laten overschrijven,” gooit de rechter het over een andere boeg. “U legde de papieren in het dashboardkastje. Hoe kan het dan dat u die zak niet heeft gezien?”

Dwight haalt zijn schouders op tot voorbij zijn oren.

“Overheen gekeken, denk ik,” zegt hij.

Hij is duidelijk niet van plan het de rechter makkelijk te maken vandaag.

Elk antwoord dat hij geeft roept vooral vragen op. Overdag ‘hangt’ hij voornamelijk. Meestal op straat, soms in de studio, waar hij aan zijn rap-skills werkt. Hij werkt niet, hij gaat niet naar school en hij heeft geen uitkering. Zijn moeder betaalt alles voor hem, zegt hij. Ook zijn nieuwe auto.

“Wat kwam u daar nou doen die middag?” vraagt de rechter.

“Lunchen toch,” zegt Dwight.

“U neemt uw kapper vaker mee uit lunchen?”

“Soms.”

Het ongeloof druipt van haar gezicht, maar desondanks staakt de rechter haar ondervraging. Het lijkt zinloos. Hoewel de aangetroffen hoeveelheid MDMA ruimschoots genoeg is voor een zogenoemde ‘dealerindicatie’ ontbreekt voor dealen elk bewijs. Alleen voor het bezit ervan krijgt Dwight een werkstraf van honderdvijftig uur, waarvan dertig voorwaardelijk.

*Alle namen in deze rubriek zijn om privacy-redenen gefingeerd.