Moordplekken: een criminele vakantiespeurtocht door Nederland

Speciaal voor crimeliefhebbers en ramptoeristen: een criminele vakantiespeurtocht door eigen land. Plaatsen, gebouwen of gebieden met een grimmig of gewelddadig cv. Een (hier en daar ingekort) voorstukje.

Een ripdeal in Hooge Zwaluwe

Het vakantiehuisje aan de Hamseweg in Hooge Zwaluwe ziet er in de ondergaande zon en half verscholen achter zacht ruisende bomen uit als het toppunt van vredigheid. Twee zo te zien welgestelde dames op leeftijd genieten van een glaasje wijn in de avondzon met het schitterende watergebied van de Biesbosch aan hun voeten. De contouren van een vissende reiger tekenen zich scherp af bij het rimpelloze water. We fotograferen het huisje onopvallend, paparazzistijl. Het lijkt ons beter de twee dames niet te informeren over hetgeen hier zo’n acht maanden geleden plaatsvond. Ze zouden waarschijnlijk geen oog meer dichtdoen...

Op 16 oktober 2015 ontmoeten No Surrender-president Brian Dalfour en de gewetenloze ripdealspecialist Muljaim Nadzak op deze plek drie Belgen voor een drugstransactie. Als de Hollanders de Belgen proberen te bestelen, ontstaat er in het piepkleine huisje een vuurgevecht waarbij redelijk lukraak wordt geschoten. De Hollanders worden beiden fataal geraakt. Brian Dalfour kan, doorzeefd met kogels, nog naar buiten strompelen, maar zakt in elkaar, slechts een paar meter verwijderd van waar de dames nu zitten te keuvelen. Hij stuurt z’n laatste sms: “Ik ben zwaar gewond en hij heeft me hier achtergelaten.” Er moet heel wat schoonmaakmiddel, bleek en dekkende witte verf aan te pas zijn gekomen om dit lieflijke huisje weer een beetje toonbaar te maken.

Het huis van de carnavalsmoorden

We gaan naar Limburg. Naar Venlo-Noord, de achterstandswijk Genooi. Het is de buurt waar de bende van Venlo in 1992 en 1993 dood en verderf zaaide. Hun ontmoetingsplek, het café op de Straelenseweg 166, is er nog steeds en heet nog steeds ’t Pumpke. Laten we aan de bar gaan zitten en de tijdmachine op min 24 jaar zetten. We ontmoeten Frenkie P. (22), afkomstig uit een asociale familie die leeft van autohandel en diefstal. Frenkies moeder verstopt de buit in haar huis. Aan de bar hangt ook een aangeschoten, haveloze kerel. Het is Ome Kuuk, een afgekeurde tegelzetter en de broer van Frenkies moeder.

Ome Kuuk heeft altijd goeie tips. Vanavond heeft hij er weer één en deze is te mooi om waar te zijn. Sjeng en Ferda van Rijn, een hoogbejaard echtpaar dat aan de oostrand van Venlo woont, hebben 35.000 gulden verstopt in een weckpot in de kelder. Met z’n vijven gaan ze op pad, drie vrienden en z’n vriendin Astrid. Het is nog vroeg in de avond. Frenkie en z’n beste maat Sanny hebben gorillapakken aan.

Het is carnaval. Na de klus gaan ze feestvieren. Het vrijstaande huis met de gele steentjes, buiten de bebouwde kom, ziet er heden ten dage keurig uit. Het is duidelijk opgeknapt. De kunststof kozijnen en deuren zijn maagdelijk schoon en de dakpannen glimmen van nieuwigheid. Mocht het oude echtpaar al geschreeuwd hebben, dan heeft niemand hen destijds gehoord. Het huis ligt afgelegen aan een bosrand. We wandelen over het bospad langs het huis naar de achterkant waar het bos begint.

Hetzelfde bospad als waar Frenkie 24 jaar geleden z’n Opel Ascona parkeert en samen met z’n maten Sanny, Sjakie en Marcel naar binnen gaat. Astrid blijft in de auto, want de jongens zeggen dat ze ‘zo klaar’ zijn. Nog geen kwartier na binnenkomst is de ‘klus’ geklaard. De oudjes liggen zwaar toegetakeld en met opengesneden kelen leeg te bloeden in de gang. Voordat ze stierf heeft Ferda de jongens het geld gegeven. Een keurig rolletje met een elastiekje erom. Verstopt in een weckpot. De jongens kunnen gaan feestvieren.

Lees het in Panorama

Benieuwd naar het complete verhaal van onze verslaggever Mylène de la Haye? Je vindt het artikel in editie 28 van Panorama, die vanaf morgen (13 juli) in de winkels ligt. Je kunt het blad ook via onze website bestellen of op Blendle lezen.