Bij de politierechter: ‘Wat kan zo’n mokkel toch liegen!’

De bejaarde Gert heeft zijn thuishulp met geen vinger aangeraakt. Met geen vinger. Al zou hij het graag doen, dat wel. Om haar te wurgen, dat leugenachtige kreng! 

Over twee weken wordt hij 81. In dat lange leven is hij nog nooit iemand tot last geweest. Ja, de moffen in de oorlog, die wel, die hadden wel last van de verzetsman Gert. Maar verder niemand. Ja eentje nog, dat was een soortgelijke beschuldiging, en die had misschien ook wel een punt maar…

“Dat hoef je niet te vertellen, Gert,” grijpt zijn advocate in, “doe maar niet.”

@backlink(165543)

Hippe 80-plusser

Weduwnaar Gert uit Gouderak, een klein dorp net onder Gouda, loopt wat moeilijk, maar ziet er met zijn gympen en zijn modieuze bril nog hip uit voor een 80-plusser. Hij trilt wel. Dat kan de leeftijd zijn, maar waarschijnlijk is het woede. Ziedend is hij. Hij had nog zo gezegd dat hij geen vervanger wilde als zijn vaste thuishulp op vakantie was. En wat doen die lui van de thuiszorg? Tuurlijk, die sturen gewoon toch iemand. Stond er ineens een wildvreemd meisje bij hem op de stoep. Ene Kimberley. 20 jaar oud. Afijn, hij had het kind binnengelaten en een kop thee voor haar gezet. Maar hij vond het gelijk een rare. Dat zat daar maar te reutelen aan zijn keukentafel. Over haar ouders die gescheiden waren. Over dat ze net naar de kapper was geweest. Wat kon hem dat schelen? Hij kon er geen touw aan vastknopen. Het duurde een eeuwigheid voordat ze eindelijk aan de slag ging. En ze rende trouwens ook veel te vroeg de deur weer uit, maar goed, hij was allang blij dat ze weg was. Daarna begon de ellende pas echt. De telefoon ging. Iemand van de thuiszorg. Of het verhaal van Kimberley klopte…

“Ik kan haar wel wurgen, dat leugenachtige kreng!” roept Gert met trillende stem.

“Ik zal maar even doen alsof ik dat niet gehoord heb,” zegt de vrouwelijke rechter.

De thuiszorg kreeg die middag een Kimberley aan de telefoon die volledig overstuur was. Ze was aangerand, begrepen ze tussen het vele snikken en huilen door. Toen ze een beetje gekalmeerd was deed ze aangifte bij de politie. Ze verklaarde dat ze Gert verteld had dat ze naar de kapper was geweest. Dat de kleine, losse haartjes zo kriebelden op haar rug. Gert wilde wel even krabben. Daarna stelde hij haar voor haar truitje uit te trekken, zodat hij de haren eruit kon kloppen. Dat was het moment dat ze besloot maar eens aan het werk te gaan. Toen ze zich bukte om een emmer te pakken, had ze een hand op haar bil gevoeld. Ze maakte gelijk duidelijk dat ze daar niet van gediend was en had haar werkzaamheden naar boven verplaatst. Zonder dat ze het merkte was Gert haar gevolgd. Hij stond ineens achter haar en duwde haar op het bed. Hij betastte haar. Haar borsten, haar billen… Ze was gelijk het huis uit gevlucht en op haar fiets gesprongen.

“Wat kan zo’n mokkel toch liegen!” roept, Gert die zich al een tijdje zit te verbijten.

Wat er precies is gebeurd weten alleen Kimberley en Gert. Het is haar woord tegen het zijne. Er is geen bewijs en dus ook geen veroordeling. Gert wordt vrijgesproken.

@backlink(154731)

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Lees 'm in ons magazine op Blendle of bestel een papieren versie.