De nieuwe hulpverleners: omdat alle kinderen een ontbijt verdienen

Silent Disco voor mensen met dementie

Teun Toebes (20) kwam tijdens zijn eerste stage voor hbo-verpleegkundige in contact met mensen met dementie: “Ik wist niet goed wat ik me erbij moest voorstellen. Maar zij zijn gewoon mensen, net als jij en ik. Ze hebben dementie, maar dat maakt je niet tot wie je bent. Zo wordt er wel vaak over mensen met dementie gesproken en dat is jammer. Ze hebben een ziekte. Het is mijn missie om een kleurrijk beeld te creëren rondom mensen met dementie en vooral om vreugde in hun levens te brengen. Door in te gaan op hun verleden kun je vrolijkheid brengen en dat hebben ze nodig, net als iedereen. Ik organiseer ‘silent disco's’, waarbij mensen een koptelefoon op krijgen met muziek uit hun jeugd, uit een tijd die ze zich nog herinneren. Dat brengt heel veel bij ze naar boven. Soms bewegen ze daarop, voor zover dat gaat. Door met deze mensen in gesprek te gaan en met ze om te gaan, kunnen we zien wat hen prikkelt. Ik ontdekte bijvoorbeeld dat Jaap van 92 jaar vroeger een hoge functie had bij de brandweer. Ik zocht contact met de kazerne waar hij vroeger werkte en ik zette een speciale dag voor Jaap op touw. Jaap heeft genoten en hij praat daar nog steeds over. Het kost veel tijd, maar het geluk dat het iemand brengt die soms weinig heeft, is het dubbel en dwars waard. 

In veel zorgorganisaties bieden ze wel activiteiten voor deze mensen aan, maar dat kost geld. Het vervelende is dat de wettelijk vertegenwoordiger toestemming moet geven voor deelname en de betaling. Daardoor kunnen mensen met een ‘kleine portemonnee’ vaak minder meedoen in het verpleeghuis, omdat ze niet altijd toestemming krijgen voor het bekostigen van die activiteit. Dat is de reden dat ik gratis activiteiten aanbied. Daar maak ik ook video’s over. Om alles te bekostigen, heb ik giften nodig en gelukkig komen die binnen bij stichting sTeun en toeverlaat. Ik ben Brabander van het Jaar geworden en ik heb een aanbevelingsbrief van premier Rutte gekregen. Daar ben ik best trots op. Ik krijg ook veel reacties van jongeren binnen via social media dat ze zoiets ook willen, een verschil maken in iemands leven, de zorg verbeteren en het leven van anderen leefbaarder maken. Ik vind het inspirerend als ik daarin een voorbeeld mag zijn. Laten we mensen met dementie blijven betrekken in de samenleving en uitgaan van hun herinneringen.”

Maaltijden voor minima

Mariska van Vliet (48) en Petra Dresscher (58) beheren samen het programma ‘IK KOOK OOK VOOR JOU’ in Alphen aan den Rijn. Ze laten zien dat je gewoon vanuit je eigen huis heel veel voor anderen kunt betekenen. Petra: “Toen mijn kinderen de deur uit waren, bracht ik speelgoed voor het goede doel. Daar was Mariska brood aan het smeren en we besloten samen mensen te helpen om in hun eerste levensbehoefte te voorzien: eten.” Mariska: “Ik was lid van een groep die minima hielp. Zo kwam ik voor het eerst in contact met mensen die rond de armoedegrens leven. Ik wilde meer doen voor deze mensen, daarom begon ik mijn eigen groep voor alleen Alphen. We helpen mensen die weinig tot niets te eten hebben, die net buiten de boot vallen bij allerlei regelingen. Bijvoorbeeld gezinnen die net een paar euro te veel aan inkomen hebben om bij de Voedselbank terecht te kunnen. Die kunnen bij ons terecht.”

Petra: “Via onze kookpagina bieden we gratis maaltijden aan, we koken allebei heel erg graag en maken maaltijden speciaal voor onze doelgroep met tachtig procent gesponsorde ingrediënten. We zijn niet gelieerd aan organisaties, dat willen we ook per se niet. Mensen moeten zich vrij voelen om bij ons terecht te kunnen. Er is ontzettend veel verborgen armoede. We krijgen ook heel veel te maken met vooroordelen, mensen zijn heel streng voor elkaar. Zodra iemand rookt of een huisdier heeft, zijn velen van mening dat ze daar eerst mee moeten stoppen, want dan zijn ze ‘niet echt arm’. Maar wie zijn zij om dat te beoordelen? Misschien staan die mensen wel zo stijf van de stress dat ze het zonder die sigaretten helemaal niet meer aankunnen. Een huisdier helpt mensen vaak ook om stress te verminderen, dat is alleen maar fijn. Door die stress kun je niet meer verstandig nadenken en de beste beslissingen maken.” Mariska: “Wij oordelen niet, daar doen we echt ons best voor. Armoede in Nederland is niet hetzelfde als armoede in de derde wereld, daar zijn vaak al de eerste misverstanden. De sociale uitsluiting voor mensen in armoede is enorm. Wij willen daar graag wat aan doen. Mensen niet alleen eerste levensbehoeften geven, maar ook eens snoep voor de kinderen en chocola voor iedereen. Zij mogen ook weleens genieten. Het geeft veel voldoening om te zien hoe je de lasten van heel gewone mensen kunt verlichten. Iedereen kan in armoede terecht komen.”

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Lees het in Panorama

Dit is een voorstukje uit ons blad. wil je het hele artikel over hulpverleners lezen? Bestel de nieuwe Panorama dan HIER, of haal 'm in de winkel.