Komen de Tattoo Killers op vrije voeten?

De straf van de gevreesde Tattoo Killers, nu nog achter tralies voor een geweldszaak, zit er bijna op. Maar net op het moment dat deze mannen mogen ruiken aan de vrijheid, plaatst justitie hen in de verdachtenbank voor de martelmoord op Onno Kuut.

Op een frisse 25^ste maart 2009 ontwaren medewerkers van een groenvoorziening in Hoek van Holland bij een routine-inspectie in de duinen een plek waar duidelijk gegraven is. Dat is niet zo gek, er zijn wel vaker van die plaatsen in dit kustgebied waar mensen hebben geluncht of een vuurtje hebben gestookt en de boel wat rommelig hebben achtergelaten. Het is dan aan de mensen van deze dienst om de duinen weer netjes te maken.

Maar wat de gemeenteambtenaren nu zien is anders dan anders: de plek in de duinpan is afgedekt met takken, het lijkt erop of er iets is begraven. Niet veel later ontdekt men de contouren van een stoffelijk overschot. Meteen wordt de politie ingeschakeld, die ter plaatse komt en het lijk verder helpt te bergen. Er komt een tenger lichaam naar boven met een aantal tatoeages op rug en handen.

Bij forensisch onderzoek in het nabijgelegen NFI in Rijswijk wordt duidelijk dat de dode gemarteld is. Striemen op zijn lichaam bevestigen dat. Daarnaast vinden deskundigen een mes-inkerving in de nek, het slachtoffer is vreselijk toegetakeld. In eerste instantie is zelfs onduidelijk of het om een man of een vrouw gaat... 

Uit DNA-onderzoek komt vast te staan dat het gaat om de 30-jarige Onno Kuut uit Enschede. Iemand die al een dag of negen vermist zou zijn. Hij is bekend uit het criminele circuit, tevens bekend als ‘fanatiek aanhanger’ van FC Twente. Er start een landelijk politieonderzoek naar hem, waarbij men het netwerk van deze in 1978 door een Nederlands echtpaar geadopteerde Koreaan uit Enschede nauwgezet probeert uit te pluizen. 

Op vrije voeten

Acht jaar later, op 1 juni 2017, houdt het Openbaar Ministerie in de extra beveiligde rechtbank van Rotterdam een regiezitting ter inleiding van het Kuut- moordproces. De zaak wordt 26Duin genoemd. De vier hoofdverdachten, de broers Cor en Brian P. en Evert S. En Jeroen S., die geen familie zijn, worden door justitie ook wel de Tattoo Killers genoemd. Zij zijn niet aanwezig bij de behandeling, maar Panorama is er wel bij. We horen hoe de betrokken officier van justitie spreekt van enkele ‘doorslaggevende technische bewijzen’ die er liggen rond de moord op Kuut en de wijze waarop zijn lichaam is weggemaakt. Er wordt gesproken over een huurauto, over een dekbed en over cruciale telefoongegevens.

Terwijl de aanwezige advocaten hun beklag doen over de rommelige wijze waarop het dossier tot hen is gekomen, is deze ‘pro-formazitting’ voor de leek moeilijk te duiden.

Dit is dus een moordproces. Maar het dossier – door Panorama ingezien – bevat geen belastende getuigenverklaringen tegen de verdachten. Er is ook geen concreet DNA-bewijs dat hen aan de moord linkt, laat staan een moordwapen. En verder is er geen moordlocatie. Kuut kan overal zijn omgebracht en pas later naar Hoek van Holland zijn gebracht. Er is zelfs geen tijdstip van het delict bekend, want de politie weet ook niet wanneer hij gedood is. De moord op Onno Kuut is een zaak die al langer loopt, en die al eerder in een opstartfase heeft gezeten, maar toen is geseponeerd.

In de wandelgangen horen we advocaten van de verdachten mopperen: “Het is verdomme wél een zaak die bij het eventuele mislukken ervan zou zorgen dat de Tattoo Killers op vrije voeten komen. Dát zit het OM dwars!” De Tattoo Killers als vrije mannen: niet iets waar iedereen op zit te wachten misschien. Zo berucht is deze groepering immers. Maar op basis van het 26Duin-dossier dat er nu ligt is het ook zeker niet helemaal ondenkbaar. 

Wil je meer lezen over de tattoo killers en de martelmoord? Koop dan de nieuwe Panorama die morgen in de winkel ligt, waarin het hele artikel van journalist Martijn Haas te vinden is.