Bij de politierechter: 'Straks zeg ik weer iets verkeerds...'

Het zit Michel (39) niet mee. Eerst raakt hij zijn baan kwijt, daarna zijn woning en nu wordt hij beschuldigd van autodiefstal. En het lijkt misschien allemaal kraakhelder maar het zit totaal anders. Oké, hij gaf een vals adres op toen hij bij Hertz het formulier voor de huurauto invulde, en hij snapt ook wel dat hij nu de schijn tegen heeft, maar hij heeft geen auto verduisterd. Echt niet.

@backlink(155469)

“Hoe zit het dan wel?” vraagt de rechter. 

“Ik heb liever dat mijn advocaat praat,” zegt de bonkige Michel met een indrukwekkende bariton. “Straks zeg ik weer iets verkeerds.” 

“Ik zou het toch graag van uzelf horen,” zegt de rechter. “Uw advocaat was er niet bij, neem ik aan.” 

Michel zucht. Het is een lang verhaal. Sinds kort woont hij noodgedwongen bij het Leger des Heils. Van zijn laatste centen huurde hij een auto om wat spullen te verhuizen. 

“Waarom vulde u niet gewoon uw nieuwe adres in op dat formulier?” 

“Dat wist ik nog niet uit mijn hoofd,” zegt Michel. 

“Dus dan maar een adres waar u niet meer woont, dacht u.” 

“Daar wist ik de postcode van!” 

“U dacht niet: als ze zien dat ik bij het Leger des Heils woon, dan verhuren ze me nooit een auto?” 

“Helemaal niet,” zegt Michel. 

Een dag later leende Michel de gehuurde Chevrolet Cruze uit aan iemand anders. Aan ene Frenkie. 

“U wist toch dat dat niet mocht, de huurauto aan iemand anders uitlenen?” vraagt de rechter. 

“Hoe moest ik dat weten?” 

“Dat staat in het huurcontract.” 

“Ik heb geen huurcontract gekregen,” beweert Michel. “Alleen de sleutels.” 

‘Hij had hem nodig’ 

De rechter haalt haar wenkbrauwen op maar laat het er voorlopig bij zitten. 

“En wie was deze Frenkie? Een vriend van u?” 

“Ja, zoiets.” 

“Zoiets?” 

“Ja, zoiets. Meer een kennis.” 

“Weet u zijn achternaam of zijn adres?” 

“Nee, ik kwam hem gewoon op straat tegen.” 

“En toen vroeg hij of hij de auto mocht lenen?” 

“Hij had hem nodig, zei hij.” 

“Hij had hem nodig…” herhaalt de rechter. Alsof ze zeggen wil: als u echt denkt dat ik dit lulverhaal geloof, dan zit u ernaast, maar Michel houdt stug vol. 

“Frenkie zou die auto een dag later terugbrengen maar dat deed ie niet. Heb ik zelf nog naar Hertz gebeld om te zeggen dat het een dagje later werd. Toen de auto de volgende dag nog steeds niet terug was, wilde ik aangifte doen bij de politie.” 

“Maar dat deed u uiteindelijk toch niet?” 

“Nee, daar kwam iets tussen, geloof ik. Of dat ging niet.” 

“Dat ging niet?” 

“Ik geloof het niet, nee.” 

Een week nadat Michel hem huurde, zette de politie de auto in Enschede aan de kant. Er zaten vier mannen in. Achter het stuur zat niet Frenkie maar wel ene Jack die beweerde de auto van ene Michel te hebben geleend. 

“Was u dat?” vraagt de rechter. “Was u die Michel?” 

“Absoluut niet,” zegt Michel. “Ik ken geen Jack.” 

“En die Frenkie, ziet u die nog weleens?” 

“Nee, die heb ik daarna eigenlijk nooit meer gezien,” zegt Michel. 

“En u weet wel heel zeker dat hij ooit heeft bestaan?” 

“Ja natuurlijk,” veert Michel op, “hij heeft m’n auto gejat!” 

@backlink(155437)

De rechter leunt achterover. Ze houdt ermee op. Tachtig uur taakstraf.

Lees het in Panorama

Dit was een aflevering van 'De politierechter' uit de oude doos, geschreven door onze verslaggever Jochem Davidse. Benieuwd naar de aflevering van deze week? Lees 'm in ons magazine op Blendle of bestel een papieren versie.