Godfather van de poldermaffia: Greg Remmers op dag van vrijlating opnieuw gearresteerd

Wie Greg Remmers (76) niet kent zal niet gauw een topcrimineel achter hem vermoeden. Hij is immer stijlvol gekleed, heeft keurige omgangsvormen en kan zeer attent zijn. Als de Amsterdammer begin 2017 een – zeg maar – ‘werkbezoek’ brengt aan onze redactie is hij zo vriendelijk om iedereen op zelf meegebrachte gebakjes te trakteren. Het gezellige onderonsje doet bijna vergeten dat de gulle bezoeker toch echt een van de grootse criminelen van Nederland is. Een man met de status van godfather, die in totaal 27 jaar van zijn leven achter de tralies heeft doorgebracht. 

Remmers is die dag naar de redactie gekomen om zijn nieuwe plannen toe te lichten. Hij heeft zich namelijk verbonden aan de dan nog vrij onbekende motorclub Caloh Wagoh. Gewoon voor de gezelligheid. “Want een drankje in de horeca is peperduur geworden,” zo klaagt Remmers, “dan maar beter doorzakken in een eigen clubhuis.” Verslaggevers Vico Olling en Martijn Haas verslikken zich bij het horen van deze woorden bijna in hun gebakje. “We zijn verbaasd,” zo schrijven ze later in een reportage over de godfather. “Waarom zou je een motorclub beginnen op het moment dat justitie vol inzet op de bestrijding van die clubs?” Maar Remmers is niet te vermurwen en ziet zelfs al een leuk achtergrondverhaal over de club voor zich in Panorama. 

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Maar zover zou het nooit komen. Want echt gezellig wil het maar niet worden in het clubhuizen in onder andere Amersfoort en Den Hoorn. Caloh Wagoh ontwikkelt zich razendsnel tot een van de meest gewelddadige MC’s in de Nederlandse geschiedenis, die op bestelling liquidaties plant en uitvoert. Met volgens justitie Remmers als moordmakelaar, wat hem zes jaar en negen maanden cel oplevert. Die straf zat er in december vorig jaar op. Maar daarmee is het boek Remmers nog niet gesloten. Integendeel. Want ook in België had justitie nog een appeltje te schillen met de Amsterdammer. Daarover straks meer.

Marihuana 

Het levensverhaal van Chester Gregory Remmers begint op 6 april 1948 in Soerabaja, de hoofdstad van Oost-Java. Zijn geboorte valt precies in een periode dat Nederland met harde hand probeert het naar onafhankelijkheid strevende Indonesië als kolonie te behouden. De kleine Greg brengt zijn jonge jaren door in ‘De Oost’, totdat hij zijn ouders na omzwervingen door Europa uiteindelijk in Nederland terechtkomen en zich vestigen in een naoorlogse galerijflat aan de Talingenlaan in Vinkeveen. Greg is dan 10 jaar en het product van een harde doch rechtvaardige Indische opvoeding. Later, als de eenmaal volwassen Greg een relatie krijgt met de Indonesische Haidy en zelf een gezin sticht, ontpopt ook hij zich tot een strenge vader en echtgenoot. Het stel krijgt drie kinderen en om hen weerbaar te maken in de harde maatschappij stuurt hij de jongens naar een vechtsportschool. Niet dat dat hen op het rechte pad zou houden trouwens.

In 1977 moet Greg voor het eerst de gevangenis in. Dat komt de opvoeding van zijn kinderen niet ten goede. Zeker niet als hun moeder aan de drugs raakt

Als jonge vader komt Greg al snel in aanraking met justitie. In 1977 draait hij voor het eerst de gevangenis in voor een ‘overtreding van de Opiumwet’ en dat komt de opvoeding van zijn kinderen niet ten goede. Als moeder Haidy zelf aan de drugs raakt, komen de jongens steeds vaker op straat terecht, waar ze hun heil zoeken in plaatselijke snackbars en met foute vrienden omgaan. Een gruwel voor Greg, die van huis uit hecht aan de beschermende Indische huiselijkheid, ‘met altijd de geur van eten en de gordijnen dicht’, zoals Remmers’ thuissituatie ooit op een site voor Indische Nederlanders werd beschreven. In een gesprek met misdaadjournaliste Anna Korterink zegt Remmers in 2016: “Hun moeder was er nooit. De kinderen waren echt asociaal aan het worden in de periode dat ik vastzat. Daar ben ik erg van geschrokken.” Die schrik is niet onterecht, want zoon Jesse groeit uit tot een zware crimineel, die in 2013 tot levenslang wordt veroordeeld voor zijn betrokkenheid bij meerdere liquidaties. En ook twee andere zoons komen met justitie in aanraking.

In tegenstelling tot zijn zoons duurt het bij de nog jonge Greg Remmers even voordat hij zich manifesteert als een aankomende topcrimineel. Als twintiger is hij vooral druk als begenadigd vechtsporter en uitbater van sportscholen. In de late uren staat hij als uitsmijter aan de deur bij de betere en drukbezochte clubs in de Amsterdamse binnenstad, waar hij veel respect afdwingt. Greg vormt in die periode een tandem met zijn broer Gary, die een leuke bijverdienste heeft als drugsdealer. Aan de samenwerking komt abrupt een einde als Gary op 23-jarige leeftijd verongelukt in Amsterdam. Vanaf dat moment begint Greg zich steeds nadrukkelijker te manifesteren in ‘de handel’. Hij levert marihuana aan de hoofdstedelijke coffeeshops en aan militairen op een Amerikaanse legerbasis in Duitsland. Dit lucratieve handeltje stopt als hij in 1975 wordt opgepakt en twee jaar later tot zeven maanden cel wordt veroordeeld. Maar daarmee is zijn criminele loopbaan niet ten einde. Het blijkt pas het begin.

Zeven monden voeden

In de jaren tachtig komt Remmers opnieuw in beeld; hij blijkt inmiddels ook de weg naar de handel in harddrugs te hebben gevonden en heeft in korte tijd contacten tot ver over de landsgrenzen aan zich weten te binden. Maar ook nu krijgt justitie hem snel in het vizier. Remmers wordt gearresteerd en draait voor zeven jaar de gevangenis in. Tijdens die detentie werkt de dan 45-jarige Amsterdammer – inmiddels vader van vijf kinderen – mee aan de rubriek ‘Achter de deur’ in de Volkskant. Hij stelt daarin dat hij het milieu ‘niet per se nodig heeft’. Eigenlijk zou hij iets heel anders willen doen, sportmasseur worden bijvoorbeeld, een vak dat hij tijdens zijn eigen vechtsportjaren onder de knie heeft gekregen. Maar ja, hij heeft het vaker geprobeerd, zo verzucht Remmers in het vraaggesprekje. Maar dan liep het weer op niets uit, terwijl er toch zeven monden moesten worden gevoed. “Dan krijg je een voorstel en zeg je toch weer ja.”

Benieuwd naar de rest van het artikel? Bekijk 'm in de nieuwste Panorama of check het via Blendle.