Executie na harteloze kindermoord in Jemen op het állerlaatste moment gecanceld

De wijk al-Mansoura in Aden, 1 augustus 2024. Het plein voor de gevangenis is volgestroomd met enthousiaste toeschouwers, jong en oud. Er vindt niet elke dag een publieke executie plaats. Rond tien uur ’s ochtends wandelt de veroordeelde Hussein Harhara de gevangenispoort uit in een hemelsblauwe overall, met een Koran stevig in zijn geboeide handen geklemd. Bewakers in legeruniformen gebieden hem om op een matje op de grond te liggen waarna de gevangenisarts met een rode viltstift een cirkel op Husseins rug tekent. De beul in zwarte bivakmuts weet nu precies waar hij met zijn kalasjnikov moet mikken om Husseins hart te raken.

Misschien is dit een goed moment om te vertellen hoe een zakenman als Hussein in deze situatie is beland.

Daarvoor moeten we terug naar de avondspits van 27 juni 2023, de dag voor het islamitische Offerfeest. Het verkeer in Aden is nog chaotischer dan gewoonlijk. Dat een ongeluk in een klein hoekje schuilt, blijkt wanneer Hussein zijn landcruiser de drukke Al-Khataristraat instuurt. Een bewakingscamera registreert hoe hij een tegemoetkomende witte sedan schampt. De bestuurder, ene Ibrahim Al-Bakri, stapt uit om verhaal te halen. De mannen van middelbare leeftijd hebben een stevige woordenwisseling, waarna Hussein driftig wegloopt.

Ibrahim troost zijn twee jonge dochtertjes Raywa (5) en Hanin (4) op de achterbank. Ze zijn net bekomen van de schik wanneer Hussein terugkeert, gewapend met een kalasjnikov. Wanneer Ibrahim in paniek wegrent, ziet hij hoe Hussein het machinegeweer op zijn Toyota richt. “Er zitten kinderen in!” roepen omstanders. Toch vuurt Hussein zeker zes kogels door het portier. Een handjevol dappere burgers weet de schutter te overmeesteren. Ondertussen rent Ibrahim luid schreeuwend met zijn zwaargewonde dochters naar de dichtstbijzijnde kliniek. Na de nodige ingrepen weten ze Raywa’s leven te redden maar voor Hanin komt alle hulp te laat.

WANNEER IBRAHIM IN PANIEK WEGRENT, ZIET HIJ HOE HUSSEIN HET MACHINEGEWEER OP ZIJN TOYOTA RICHT. ‘ER ZITTEN KINDEREN IN!’ ROEPEN OMSTANDERS. TOCH VUURT HUSSEIN ZEKER ZES KOGELS DOOR HET PORTIER

Vuurpeloton

Terwijl de islamitische wereld het Offerfeest viert, begraaft Ibrahim zijn 4-jarige dochter. De familie hangt het roze jurkje dat Hanin zelf voor ‘Eid el-Adha’ heeft uitgekozen, liefdevol boven haar graf. Zelfs in het door geweld geteisterde Jemen veroorzaakt de laffe kindermoord een schokgolf. Maar wanneer blijkt dat Hussein diepe banden heeft met de opstandelingen die de scepter zwaaien in Zuid-Jemen, krijgt de misdaad ook een sterke politieke lading. Zo benadrukt een oppositieleider op X dat de schutter ‘een lid van de militie’ is. “Omdat hij werd afgesneden in het verkeer, schoot hij een meisje dood dat naast haar vader in de auto zat. Kijk wat voor gruweldaden deze militieleden begaan!”

Een maand na de dodelijke schietpartij staat Hussein al voor de rechter in Aden. De beklaagde zweert ‘bij God Almachtig’ dat hij alleen de auto heeft willen raken. “Ik heb zelf dochters. Ik zou nooit op kinderen schieten.” De aanklager trekt echter een blik getuigen open. Zij verklaren, met de hand op de Koran, dat Hussein wel degelijk bewust op de meisjes heeft geschoten.

Op 7 augustus 2023 verklaart de rechter Hussein schuldig aan de ‘opzettelijke en agressieve moord op een onschuldige ziel’. De straf: dood door een vuurpeloton. Voor de goede orde legt de rechter ook drie jaar op voor de tweede aanklacht, poging tot moord op Hanins zusje Raywa.

Vader Ibrahim reageert verheugd op de uitspraak: “De diepe wonden in onze harten kunnen pas helen wanneer haar moordenaar dood is.”

Nadat ook het Hof van Appel, het Hooggerechtshof en de president het doodvonnis bekrachtigen, rest voor Hussein alleen de hoop dat de vader van het slachtoffer hem, in ruil voor bloedgeld, vergiffenis schenkt. In een ultieme wanhoopspoging bivakkeren Husseins dochters dagenlang bij Hanins graf om voor vergiffenis te bidden. Maar Ibrahim wijst elke verzoeningspoging af. Daags voor de geplande executie schrijft hij op Facebook: “Donderdag, inshallah, zullen Gods wetten uitgevoerd worden.”

Nationale held

Dat brengt ons terug naar 1 augustus 2024, de ochtend van de executie. Hussein heeft nog één keer de geloofsgetuigenis ‘er is geen god behalve Allah’ opgezegd en verzoent zich met het naderende einde. De beul houdt de vinger aan de trekker, wanneer er een hoop rumoer klinkt. Ibrahim heeft zich, gekleed in een zwart T-shirt, in de menigte gestort om met de stamoudsten te praten. “Omwille van God,” roept hij. Er gaat een luid gejuich op. De omstanders weten wat deze woorden betekenen: Ibrahim heeft op het allerlaatste moment gratie verleend aan de moordenaar van zijn dochter.

Een paar ogenblikken later staat Hussein voldaan de pers te woord. “Dank aan Ibrahim, moge God je rijkelijk belonen. Je hebt je tot het laatst ingezet voor je dochter, gerechtigheid voor haar gekregen en met hemelse genade een pardon verstrekt.” Met dit grootse gebaar groeit Ibrahim in één klap uit tot een nationale held. Het stadsbestuur vernoemt een straat naar ‘Martelaar Hanin Al-Bakri’.

Maar boze tongen beweren dat Ibrahims plotselinge vergevingsgezindheid het gevolg is van politieke druk en bloedgeld, vermoedelijk betaald door de Verenigde Arabische Emiraten, een trouwe bondgenoot van de militie in Aden. Overigens is Hussein nog niet vrij; hij moet wel de rest van zijn driejarige straf uitzetten voor de poging tot moord op Raywa.

Moord in Jemen

In het door burgeroorlog en honger verscheurde Jemen heeft het bijhouden van moordstatistieken geen prioriteit, al is het maar omdat opstandelingen verschillende regio’s in handen hebben. Gezien de gevaren van raketaanvallen, piraterij en landmijnen is het niet verwonderlijk dat het ministerie van Buitenlandse Zaken een stedentrip naar Sanaa voorlopig niet aanbeveelt. Het hele land is momenteel knalrood gekleurd in het reisadvies: “Wat uw situatie ook is: reis er niet heen.” Het ministerie waarschuwt voor alledaags wapengeweld. “Als Nederlander loopt u het risico slachtoffer te worden van ontvoeringen, geweld en terroristische aanslagen. Houd in het hele land rekening met criminaliteit zoals carjacking, diefstal en afpersing.”