Wat weet Bas V. over zijn vermiste moeder?

Laat ik er maar niet omheen draaien: mijn familie is niet brandschoon. Ter verdediging: die familie is groot en telt onnoemelijk veel neven, nichten, ooms, tantes, achterneven en -nichten en ga zo maar door. Niet zo gek dus dat er een zwart schaap tussen zit. Zijn naam: Bas V. Een zeer intelligente man, maar ook een paradijsvogel. Hij kreeg bekendheid door tijdens de marathon van Rotterdam in Schotse kledij, met doedelzak en twee gigantische honden het straatbeeld op te fleuren. Bas woonde lang in Rotterdam, maar verhuisde zo’n twintig jaar geleden plotseling naar een dorpje in Friesland. En volgens de politie had hij daar zo zijn redenen voor.

Tot juni 2001 woont Bas bij zijn bejaarde ouders Piet en Geertje Vliegenthart, in een flatje aan de Edmond Hellenraadstraat in de wijk Alexanderpolder. Dat gaat lang goed, totdat bij vader Piet vasculaire dementie wordt vastgesteld. De man gaat hard achteruit en al snel wordt binnen de familie besloten dat het voor iedereen beter is als Piet wordt opgenomen in een verzorgingscentrum. Nou, dat valt bij Bas, die een zeer hechte band heeft met zijn vader, niet in goede aarde. Volgens de politie moet er toen iets bij hem zijn geknapt.

Het is de ochtend van 16 juni 2001 als een schoonzoon aanbelt bij het echtpaar Vliegenthart. Hij komt voor Geertje (78), die na een dotteringreep net is ontslagen uit het ziekenhuis. De deur wordt opengedaan door de werkster. De vrouw vertelt dat ze Geertje die ochtend niet heeft gezien en dat Bas net met zijn vader is vertrokken om ergens eieren te gaan kopen. De schoonzoon vindt het maar een raar verhaal. Hij neemt een kijkje in de woning en ziet dat het bed onbeslapen is. De argwaan neemt toe als hij in de kelder Geertjes scootmobiel, rolstoel en rollator aantreft. Zonder een van deze hulpmiddelen kan zijn schoonmoeder letterlijk geen kant op.

Als later die dag de politie poolshoogte komt nemen, valt meteen op dat de nerveus ogende Bas wisselende verklaringen aflegt. Het ene moment zegt hij dat hij niet weet waar zijn moeder is en dat het hem ‘ook niets kan schelen’, dan weer stelt hij dat Geertje misschien wel zelfmoord heeft gepleegd. Als getuigen vervolgens melden dat ze Bas in de vroege ochtend een rolstoel uit zijn auto zagen halen, terwijl Geertje nergens te zien was, besluit de recherche hem aan te houden. Want hoe is het mogelijk dat hij niet heeft gezien of gemerkt dat zijn moeder uit huis is verdwenen? Het moet toch onder zijn ogen zijn gebeurd?

"Na enkele maanden rest justitie bij gebrek aan hard bewijs niets anders dan V. te laten gaan. Maar binnen de familie is er geen enkele twijfel"

Maar Bas geeft bij de verhoren geen krimp. Sterker nog: hij daagt de rechercheurs uit en weet dat hij hen qua IQ de baas is. Hij doorziet de tactieken en als een schaakgrootmeester weet hij elke zet van het verhoorkoppel te pareren. Na enkele maanden rest justitie bij gebrek aan hard bewijs niets anders dan V. te laten gaan. Maar binnen de familie is er geen enkele twijfel: niemand anders dan Bas zit achter de verdwijning van zijn moeder. Hij leefde altijd al op gespannen voet met haar en zal hebben gedacht: als er iemand de deur uit moet, dan Geertje. Maar dan de vraag: wat heeft hij met haar gedaan?

Het antwoord blijft uit. Jaren later doet de politie de zaak nog eens dunnetjes over, waarbij zelfs sporen uit de rolstoelbanden worden geanalyseerd. De politie hoopt zo vast te kunnen stellen in welk soort vegetatie de rolstoel is geweest, misschien het Kralingse Bos of Het Bergse Bos? Maar het levert allemaal niets op. Geertje is 22 jaar na dato nog altijd spoorloos. Dit jaar zou ze 100 jaar zijn geworden. Maar dat feestje was haar niet gegund.