Een drol, een lijk en een tetanusprik

We vielen met de neus in de boter, omdat er een paar actiescènes op de planning stonden in de afgezette Amsterdamse grachten waar honderden belangstellenden een glimp van wilden opvangen.

Met Huub Stapel uiteraard, op dat moment nog maar 33, die al vloekend en tierend in, zoals hij zelf een paar keer schreeuwde, ‘gruwelijk goor water’ werd voortgetrokken door de speedboten en de scènes niet één keer moest spelen, maar een paar keer moest overdoen. Tot het moment dat zijn handen zo kapot waren van het touw dat een stuntman het van hem moest overnemen. Kijk, dát soort dingen, dat zie je nooit terug in zo’n film. Daar moet je met je neus bovenop hebben gestaan, zoals wij. Overal dreven drollen, nepbloed en neplijken in de ondiepe en soms leeggepompte grachten waar een hopeloze Huub een weg door moest banen, op weg naar het trappetje van de kade.

“Verrek, da’s Huub Stapel,” riep een oudere man. “Normaal heeft ie zijn haar toch netter zitten!” En Huub ondertussen maar vloeken, met kapotte handen en drijfnat van de drek. Je zou van minder ziek worden, maar gelukkig had hij een paar dagen daarvoor al een tetanusprik bij de dokter gehaald. Huub: “In mijn bil.”

Nu weten we dat Amsterdamned, over een moordlustige duiker die er met zijn duikersmes lustig op los steekt in de grachten (hoi, Leontine Ruiters!), een van de grootste successen uit de Nederlandse filmgeschiedenis is, maar in 1988 kon dat alleen maar worden gehoopt. Maar de hoop was groot, schreven we destijds: “De rolprent bevat een soort actie die niet of nauwelijks wordt vertoond in Nederlandse speelfilms; een prachtige achtervolging van een verdachte in het Amsterdamse verkeer, een beklemmende jacht in een riool en natuurlijk het adembenemende spektakel waarvoor twee speedboten zorgen. Zelfs in James Bond-films en cartoons wordt die laatste achtervolging niet overtroffen.”

Wist u trouwens dat niet alles in Amsterdam is opgenomen, maar ook een deel in Utrecht, in de Oudegracht en op de Vismarkt? Dat regisseur Dick Maas de voorgestelde soundtrack van Golden Earring afkeurde en koos voor het titelnummer van Loïs Lane?

En dat Dick Maas in de jaren 90 overwoog om een Rotterdams vervolg te maken met als werktitel Rotterdoom? Nee? Dan weet u het nu.