Leo DiCaprio blaast 50 kaarsjes uit, maar zijn vriendinnen worden steeds jonger

Wie Leonardo DiCaprio zegt, zegt goede films, goede looks én een goedgevulde bankrekening. Stiekem zou iedere man wel willen ruilen met Leo. Al is het maar voor een dagje. Onlangs sprak een van zijn managers de veelzeggende woorden: “Het is belachelijk dat Leo nergens kan komen zonder in verband te worden gebracht met jonge, mooie vrouwen.” Welnu, als dit werkelijk je grootste probleem is, dan heb je een verdomd mooi leven. En dat is ook zo.

Sinds hij als jonkie doorbrak met Titanic zijn Leo’s films consistent steengoed, al bijna dertig jaar lang. Het toonaangevende blad Empire riep hem uit tot een van de 50 beste acteurs aller tijden. Hij won een Oscar. Zijn vermogen wordt geschat op 300 miljoen dollar (277 miljoen euro). Hij heeft blonde lokken, een bizar symmetrische kaaklijn en spierwitte tanden (van zichzelf). Hij behoort tot de 100 meest invloedrijke mensen ter wereld. Maandelijks wisselt hij een jong, knap fotomodel in voor een nog jonger en knapper fotomodel. Voor mannen is hij vooral de geniale gluiperd uit Catch me if You Can en de bikkelharde undercoveragent uit The Departed, voor vrouwen is hij de halfgod uit Titanic en Romeo & Juliet. En bovendien pompt hij, als fanatiek klimaatactivist, ook nog eens vele miljoenen dollars in onze aardkloot. Leo DiCaprio ademt succes, op ieder denkbaar vlak. Wat minder mensen weten: dat mooie leventje is hem allerminst komen aanwaaien.

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

‘Misdaad en geweld’

Het fenomeen Leonardo Wilhelm DiCaprio ziet op 11 november 1974 het levenslicht. Hij is dan nog geen filmster, maar is wel meteen in de buurt: zijn geboorteplaats is Los Angeles, Californië, op een steenworp afstand van Hollywood. Leo groeit er op, in een tijdperk waarin blockbusters als The Terminator, Grease en E.T. om de hoek worden geproduceerd. Maar de glitter en glamour van de filmwereld zijn dan nog ver weg, gevoelsmatig althans. In een interview met L.A. Times omschrijft Leo zijn oude buurtje, nabij Western Avenue en Hollywood Boulevard, als ‘het New York uit de film Taxi Driver’. Vrij vertaald: een grimmige shithole. “Mijn straathoek was één grote tippelzone, overal was misdaad en geweld. Regelmatig zag ik mensen crack roken en heroïne spuiten.”

Over zijn oude buurt: 'Mijn straathoek was één grote tippelzone, overal was misdaad en geweld. Regelmatig zag ik mensen crack roken en heroïne spuiten'

De DiCaprio’s hebben het niet breed, zacht uitgedrukt. Pappa George is stripboekendistributeur en mamma Irmelin juridisch secretaresse en beiden moeten ploeteren om de eindjes aan elkaar te knopen. “Wij waren gewoon arm,” erkende de steracteur in 2014. School is ook al geen fijne plek. Leo wordt er door pestkoppen dagelijks in elkaar geslagen vanwege zijn ‘attitude’. “Ik hoorde er nooit bij.” De getergde tiener heeft zijn zinnen dan al gezet op een mooier leven, in de schijnwerpers. “Ik wilde altijd al acteur worden, het was van jongs af aan mijn droom,” vertelt Leo in een interview met Life Beyond Sport. “Toen ik twee jaar was, deed ik al imitaties van mijn ouders en mensen die bij ons langskwamen. De reacties van die mensen, mijn ouders zien lachen, ik vond het geweldig.”

Lange tijd twijfelt Leo nog tussen twee totaal verschillende levenspaden: die van acteur en die van zeebioloog. De doorslaggevende factor: zijn stiefbroertje, die op een dag met een simpel reclamespotje 50.000 dollar verdient. Leo’s eigen carrière begint ook met reclamespotjes voor speelgoedauto's, kaashapjes en kauwgom. Niets om over naar huis te schrijven, maar nog altijd beter dan zijn eerste filmrol. Critters 3 is een horrorfilm waarvan vooral het acteerwerk angstaanjagend te noemen is. Zijn filmdebuut levert Leo dan ook direct zijn eerste vernietigende recensie op. “DiCaprio is een zeer gemiddeld, standaardjoch met blond haar en zonder diepgang,” oordeelt de New York Times snoeihard.

Later, als hij eenmaal steenrijk, succesvol en beroemd is, zal Leo zelf ruiterlijk erkennen: “Het was mogelijk de slechtste film aller tijden.” Een doorbraak blijft lange tijd uit. Na ruim honderd audities overweegt de dan inmiddels moedeloze tiener zelfs serieus de handdoek in de ring te gooien. Toch maar zeebioloog worden. Maar dan klopt ene Robert De Niro op de deur. Of Leo misschien zijn tegenspeler wil zijn in zijn nieuwste film? Het 18-jarige groentje zegt volmondig ‘ja’ en noemt de samenwerking met de grote meester later een van de meest invloedrijke ervaringen in zijn leven. Datzelfde jaar wordt Leo al genomineerd voor een Oscar voor zijn bijdrage aan What’s Eating Gilbert Grape? De rest is filmgeschiedenis.

Extra politiemacht

Titanic gaat in première op 1 november 1997, tijdens het Tokio Film Festival. Het effect van die film – en dan vooral van diens sterspeler - op vrouwelijke kijkers kan in dezelfde lijn gezien worden als de impact die The Beatles hadden op de muziekwereld, Diego Maradonna op de bewoners van Napels in 1987 of Martin Luther King op de Afro-Amerikaanse gemeenschap. Mannen zien vooral een zwijmelfilm waarin een heel mooie, dure boot verloren gaat, maar vrouwen zien enkel Leo en zijn ondeugende blik.

Tijdens de wereldpremière in Tokio moet een extra politiemacht duizenden hysterische meisjes in bedwang houden. “Leo, ik ben klaar om voor je te sterven!” schreeuwt een van hen richting de jonge filmster. Het is het startschot van ‘Leo-mania’, de term die celebrity watchers graag gebruiken om de blinde aanbidding onder tienermeisjes, jonge vrouwen en getrouwde huismoeders van Leo te duiden. Als de acteur zich vele jaren later in een Zuid-Amerikaans regenwoud bevindt, speurend naar de gevolgen van kwikvergiftiging in het Amazonegebied, stuit hij op een groep naakte indianen, die dan roept: “Oh my god! Jij bent Leonardo DiCaprio van Titanic!” Leo, in 2016: “Dat was een heel surrealistische periode. Ik moest een paar jaar pauze nemen omdat het zo intens was.”

Met Titanic verovert Leo niet alleen de harten van miljarden vrouwen, maar ook het respect van topregisseurs. Vanaf dat moment staan mannen als Christopher Nolan, Quentin Tarantino en Steven Spielberg in de rij om met de jonge filmster samen te werken. Het levert Leo, die zelf ook over een verdomd verfijnd neusje voor goede filmscripts beschikt, een prachtig cv op, waarin de kaskrakers om voorrang vechten. The Beach, Gangs of New York, Catch Me if you Can, The Aviator, Shutter Island, Body of Lies, The Departed, Inception, Django Unchained: stuk voor stuk topfilms waarin hij een glansrol vertolkt, en die Leo zeker niet alleen dankt aan dat charmante koppie.

Binnen Hollywood-kringen staat de acteur bekend als iemand die zich vol overgave op zijn rollen stort. Voor de thriller Blood Diamond verruilt hij Los Angeles een halfjaar voor Zuid-Afrika, waar hij in training gaat bij het leger en zich het lokale accent eigen maakt. Voor de misdaadklassieker The Departed dompelt hij zich onder in de Ierse maffia van Boston. Voor de avonturenfilm The Revenant leert hij vuur maken, schieten met een musket en inheems Indiaans praten. In die laatste film portretteert Leo de ruige pelsjager Hugh Glass, een rol waarmee hij in 2015 zijn eerste (en vooralsnog enige) Oscar wint. Dik verdiend, niet in de laatste plaats vanwege de horrorverhalen rondom de opnames. “Het is de zwaarste klus die ik ooit heb gedaan,” zegt de acteur tegen Variety. “Ik at rauwe lever, kroop in het karkas van een paard en moest elke dag mijn best doen niet onderkoeld te raken. Het allermoeilijkste? In een elandenhuid en een berenvacht van 50 kilo een bevroren rivier in- en uitklimmen.”

Sekssymbool

In dat opzicht zal Leo met warmere gevoelens terugkijken op een ander hoogtepuntje uit zijn carrière: The Wolf of Wall Street. Hier geen karkassen of vrieskou, maar peperdure superjachten, champagne en kaviaar en pikante scènes met sekssymbool Margot Robbie. De film is de vijfde samenwerking tussen Leo en Martin Scorcese en zorgt in 2008 voor de nodige ophef. Zo zou de film aanstootgevende scènes bevatten, werden harddrugs en hoeren verheerlijkt, was de inhoud vaak te expliciet, en bediende de film zich volgens de critici van misbruik van dieren en van godslastering.

De cijfers liegen er niet om: volgens het Guinness World Book of Records wordt er in deze heerlijke misdaadkomedie 506 keer ‘fuck’ geroepen. Omgerekend 2,82 keer per minuut. De scènes met een rolschaatsende chimpansee, een effectenmakelaar die een goudvis doorslikt en dwergen die over en weer gegooid worden zijn weer tegen het zere been van dieren- en lilliputterorganisaties. Danny Porush, de veroordeelde zakenman die in de film wordt gespeeld door Jonah Hill, ontkent overigens dat al die praktijken op het echte kantoor van Stratton Oakmont plaatsvonden. Althans, bijna al die praktijken. “Er was nooit een chimpansee op kantoor. Er waren geen dieren op kantoor. En we hebben de dwergen op kantoor nooit misbruikt; we waren vriendelijk tegen hen. Maar ik zei wel tegen een van de makelaars: Als je niet meer zaken doet, ga ik je goudvis opeten. Dus ja, dat heb ik gedaan.

Minstens zo realistisch is de hoeveelheid drugs die er The Wolf of Wall Street door de neusjes van de losgeslagen makelaar Jordan Belfort en diens consorten heen vliegt. Voor de gelegenheid wordt tijdens de opnames de cocaïne ingewisseld voor vitamine D-poeder. Voor acteur Jonah Hill mag het niet baten; hij belandt alsnog in het ziekenhuis als hij teveel van het spul opsnuift. Variety omschrijft de film als ‘three hours of money, drugs, prostituees, repeat’. Veruit de meeste critici en journalisten zijn flink positiever gestemd. De prent krijgt zelfs vijf Oscar-nominaties. “We hebben niks aangedikt, maar ook niet verdoezelt,” verdedigt Leo zichzelf achteraf. “We laten gewoon zien hoe deze mensen echt waren en werkten.” En Jordan Belfort zelf? “Deze film beschrijf het algemene gevoel van die jaren uitstekend,” concludeert hij. “De kameraadschap, de waanzin, alles klopt.” Sterker nog: zijn drugsgebruik was in werkelijkheid nog ‘veel erger’ dan in ‘Wolf’. “Tegen het einde gebruikte ik 22 verschillende soorten drugs.”

Het leven van Leo is achter de schermen soms nog spannender dan zijn iconische filmrollen. Zo had hij al drie keer morsdood moeten zijn. In 2006 komt hij oog in oog met een mensenhaai, de grootste roofvis van de zee. Leo is op een duikexpeditie, als het bloeddorstige beest plots zijn kooi binnendringt. Wonderwel wordt hij op net nippertje gered door zijn instructeurs. “Die gasten vertelden mij achteraf dat zij dit in hun dertig jaar op zee nooit hadden meegemaakt. Lekker dan,” aldus Leo in een talkshow.

In diezelfde uitzending vertelt de filmster over zijn mislukte skydive-avontuur. “De eerste parachute opende niet. We raakten in een vrije val en toen begon het toch wel spannend te worden. Je leven flitst voorbij. De tweede opende ook niet. Mijn begeleider kreeg ‘m toch open en riep: Hou je vast, je gaat waarschijnlijk je benen breken. Dat was een van de engste ervaringen in mijn leven. En nee, ik brak geen been.”

In 2009 gaat het weer bijna mis. Leo is dan onderweg naar Rusland met Delta Airlines, als de vliegtuigmotor ontploft. “Het gebeurde voor mijn ogen. Ik was de enige die naar buiten keek op het moment dat de hele vleugel in soort vuurbal veranderde. Het was onwerkelijk,” aldus Leo in magazine WIRED. “De piloot schakelde alle motoren uit, waardoor we een paar minuten letterlijk door de lucht zweefden, zonder enig geluid. Niemand in het vliegtuig zei iets. Een surrealistische ervaring. Uiteindelijk konden we een noodlanding maken.”

Misschien heeft iedere man wel drie bijna-doodervaringen nodig om volop van het leven te kunnen genieten. Want de rol waarin Leo nog het meeste in uitblinkt is die van ultieme levensgenieter. Een exclusief feestje hier, een vakanties in Saint-Tropez daar, champagne nippen op dure jachten en het beminnen van vrouwelijk schoon.

Met name in die laatste categorie schiet hij helemaal niets tekort. Veel vrouwen hebben het geprobeerd, maar Leo is niet het type voor lange relaties. Of voor vrouwen die niet meer naar school gaan. Volgens ingewijden wisselde de playboy namelijk al acht keer van vriendin kort na de 25ste verjaardag van zijn ‘partner’.

“Het is echt bewonderenswaardig hoe goed Leonardo zich inzet voor het klimaat, zodat hij een groenere planeet kan achterlaten voor zijn jongere vriendinnetjes,” grapt actrice Amy Schumer. Komiek Ricky Gervais: “Leo DiCaprio was aanwezig bij de première van Once Upon a Time in Hollywood (die bijna drie uur duurt, red.) en tegen het einde van de film was zijn date te oud voor hem.”

Model Todi van Ditmarsch: 'Leo flirtte met me en vroeg mijn nummer. Ondertussen dacht ik alleen maar: wat een viespeuk. Ik was 16, hij 42'

Soms gaat Lustige Leo hierin een stap te ver. Todi van Ditmarsch, een internationaal fotomodel uit Utrecht, beweert dat zij als 16-jarig meisje door de 26 jaar oudere acteur werd versierd. “Leo flirtte met me, vooral met zijn blikken, en vroeg mijn nummer. De volgende dag vroeg hij mij mee naar Los Angeles te vliegen. Ik heb vriendelijk bedankt en gezegd dat ik nog moest werken tijdens de Fashion Week. Ondertussen dacht ik alleen maar: wat een viespeuk. Ik was 16, hij 42,” aldus de inmiddels 23-jarige Nederlandse in Playboy. Leo’s huidige vriendin, het bloedmooie model Vittoria Ceretti, is zelfs geboren na Titanic. Maar: zij is inmiddels 26 jaar en nog niet de deur uitgezet. Wordt Leo dan eindelijk volwassen?

Ergens begrijpen wij wel waarom Leo zich niet bindt aan een vrouw. Hij heeft het, nog steeds, veel te druk met goede films maken en de planeet redden. Als kleine jongen bekommerde de acteur zich al over de natuur en na een ontmoeting met klimaatgoeroe Al Gore in het Witte Huis was het hek helemaal van de dam. Sindsdien richtte Leo zijn stichting Earth Alliance op, investeerde hij astronomische bedragen in klimaatdoelen en reisde hij constant de wereld rond (in een privéjet, dat wel) om zich uit te spreken over het naderende einde van de wereld. “Klimaatverandering is de grootste bedreiging voor de mensheid die we ooit hebben gehad,” zegt hij tijdens zijn Oscar-uitreiking.

Dat hij in 2023 alleen al naar feestjes, borrels en filmfestivals in Londen, Parijs, Ibiza, de Amalfi-kust, New York, Saint-Tropez en Sardinië vloog, komt hem nog weleens op het label ‘eco-hypocriet’ te staan. Misschien dat Leo zich ook in de komende vijftig jaar gewoon moet focussen op zijn grootste talent: steengoede films maken. Met recente wapenfeiten als Killers of the Flower Moon en Once Upon a Time in Hollywood én aangekondigde glansrollen in een filmbiografie van president Roosevelt (van Martin Scorsese) en een misdaadepos met Sean Penn en Benicio del Toro lijkt dat wel goed te komen. Leo zelf heeft er, hoe kan het ook anders, alle vertrouwen in. “Mijn houding is dezelfde als toen ik begon. Ik voel me nog steeds erg verbonden met die vijftienjarige jongen die zijn eerste film kreeg.”