Spelersmakelaar of slavenhandelaar?

Zoals tegenwoordig gebruikelijk is in een zomerse transferperiode was spelersmakelaar Mino Raiola vorige week weer eens de boeman. Waarom? Omdat hij een transfer van Donyell Malen bewerkstelligde, van PSV naar Borussia Dortmund, en daarbij zelf een paar miljoen euro in zijn zak stopte voor ‘bewezen diensten’. Graaier, zakkenvuller, parasiet, gif van het moderne voetbal, noem ’m maar hoe je wilt, maar scheurt hij niet gewoon over de weg die alle zaakwaarnemers vóór hem hebben geplaveid?

Meer dan twintig jaar geleden portretteerden we al een paar spelersmakelaars die toen al precies dezelfde verwensingen naar hun hoofd kregen. Zakenmensen die zelf amper een bal konden trappen, maar wel rijk werden van het voetbal omdat ze de zaken van hun spelers, maar vooral die van henzelf, goed regelden. Hoe cru dat ook klinkt: ook dat is een talent. Destijds werd er nog moord en brand geschreeuwd toen de Franse aanvaller Nicolas Anelka van Arsenal naar Real Madrid verhuisde, zijn zaakwaarnemer meer dan 10 miljoen euro eiste en zelfs de twee broers van Anelka ieder 4 miljoen euro vingen, al wist niemand waarom. En Real Madrid maar dokken: ze wilden Anelka graag of niet. Kees Ploegsma, toen een van de grootste spelersmakelaars van Nederland en daarvoor als bestuurslid van PSV onder meer verantwoordelijk voor de transfer van Romario naar Eindhoven, hoopte toen nog dat die verrijking van de familie Anelka een unicum was, maar hij wist wel beter: “Als er nog louche praktijken bestaan, dan zijn die niet alleen de makelaarsbranche aan te rekenen. (...) Er bestaan clubs, en ik noem geen namen, die doodleuk met als onbetrouwbaar bekendstaande makelaars in zee gaan. Dan houdt het natuurlijk op.”

In het jaar 2000 heetten de bekendste spelersmakelaars van Nederland nog Karel en Rob Jansen, Rodger Linse (die Ruud van Nistelrooij van PSV naar Manchester United loodste), Sigi Lens en Ton van Dalen, nu is Mino Raiola, een voormalige pizzabakker uit Haarlem, de man waar het allemaal om draait. Ook de man waar alle pijlen op zijn gericht als een van zijn pupillen –naast Donyell Malen behartigt hij ook de belangen van wereldtoppers als Paul Pogba, Zlatan Ibrahimovic en Erling Haaland – voor exorbitante bedragen van club wisselen. Bedragen die hij, zo klinkt het verwijt, alleen maar opvoert zodat hij meer geld verdient aan een transfer. Want zo werkt dat nu eenmaal als je afspreekt dat de spelersmakelaar een vast percentage van een transfersom krijgt. Borussia Dortmund was vorige week des duivels toen bleek dat Raiola maar liefst 9 (!) miljoen euro aan de transfer van Malen verdiende, een commissie die hij nu deelt met Malen, al zal dat ook slechts een slinkse constructie voor de bühne zijn.

Als we willen dat het terminale moderne voetbal niet binnen de kortste keren het loodje legt, laten we dan beginnen met het geld teruggeven aan wie het toekomt: spelers en clubs, niet de makelaar. Raiola heeft in de loop der jaren zijn zakken genoeg gevuld: zijn eigen vermogen wordt inmiddels geschat op meer dan 70 miljoen euro.

Misschien ook voor jou:

Het is officieel: Van Gaal is de nieuwe bondscoach