Sportcolumn: 'Eindcijfer voor de Eredivisie: een 3-'

Micha Jacobs

Aankomend weekend is de laatste speelronde in de eredivisie, maar aangezien alle prijzen al verdeeld zijn, inclusief de topscorerstitel, kunnen we nu al de balans opmaken.

Beste club: duh.

Beste shirtsponsor: EasyToys (lang leve FC Emmen!)

Smerigste actie: de KNVB die besluit om alle Feyenoordsjaaltjes in de Kuip weg te halen voorafgaand aan de bekerfinale. Stadionspeaker van het jaar: die van VVV-Venlo tijdens VVV-Ajax (0-13).

Opmerkelijkste krantenartikel: over VVV-spits Giorgos Giakoumakis in The New York Times.

Say what?

Dat dagblad De Limburger volstaat met hem is daaraantoe, maar een van ’s werelds grootste kranten? Op zo’n moment komt de provinciaal in mij naar boven. Een trotse provinciaal die ooit op de middelbare school zat in de schaduw van stadion De Koel.

Je zult het als mede-provinciaal ongetwijfeld herkennen: langer weg zijn uit je geboortestreek dan dat je er hebt gewoond, maar nog altijd de magneet onder je geboortegrond voelen als die in het nieuws is. Wat heet: wereldnieuws. Ik heb het ook als ik Frenkie de Jong vloeiend Spaans hoor praten, of als Matthijs de Ligt nog Italiaanser klinkt dan de pizzabakker bij mij om de hoek (wat niet zo gek is voor een Turk): trots zijn op iemand waar je je geografisch mee verbonden voelt, ook al slaat dat misschien nergens op. Giakoumakis, topscorer in de eredivisie, haalde de krant in Amerika vanwege precies die topsco-rerstitel: een Griekse spits die eigenlijk niet wist hoe hij de bal tegen de touwen moest schoppen, totdat hij via een aantal omzwervingen verdwaalde in de kelder van het Poolse voetbal – ik dacht altijd dat je Poolse kelders moest mijden als de pest, op de gewelfkroegen van Krakau na –en werd opgepikt door een ‘nietige club’ uit een ‘nietige competitie’. Oftewel: de Amerikanen zagen hier wel een voetbalsprookje in, van schlemiel in Polen tot een Griekse voetbalgod in Holland, al kan dat sprookje natuurlijk makkelijk veranderen in een Griekse tragedie. VVV-Venlo staat namelijk op het punt van degraderen, waar mijn provinciale hart danig van bloedt, dus het zou een unicum in de eredivisie zijn als een gedegradeerde club de topscorer levert. Exemplarisch wel, want 2020-2021 was een onvervalst kutseizoen, vind je niet?

Mario Wisse

Ik snap The New York Times wel. Want wat een maf verhaal is het. Giorgos Giakoumakis stond onder contract bij AEK Athene en was uitgeleend aan het Poolse Górnik Zabrze toen VVV-manager Stan Valckx hem in maart vorig jaar kreeg aangeboden. Voor iets meer dan een ton, wat in het huidige voetbal neerkomt op een grijpstuiver. Grijpstuiver of niet; waaróm Valckx ja zei tegen de spelersmakelaar die hem de Griek aanbood is nog altijd een groot raadsel. Giakoumakis had in zijn laatste vijf seizoenen als profvoetballer vijf doelpunten gemaakt. Voor de duidelijkheid: Giakoumakis is een spits. Er zijn keepers die meer doelpunten maken! Valckx moet minstens een vat Venloosch Alt achter de kiezen hebben gehad toen hij de Griekse tragedie aanschafte. Maar het wonder geschiedde: Giakoumakis schoot, lobte en kopte elke halve kans tegen de touwen en groeide in Venlo uit tot het Kanon van Heraklion.

Maar omdat hij zo’n beetje de enige is in Venlo die het net weet te vinden, mag het weinig baten. In een normaal jaar had ik gezegd: misschien had je een paar keer op de tribune moeten plaatsnemen om je mede-Venlonaren naar de punten te schreeuwen, Jacobs! Aan supporters die op afstand gloeien van chauvinisme heeft een club niks. Maar het was dus inderdaad een kutseizoen.

Laten we het dan ook snel vergeten. En ons richten op de vraag waar Giakoumakis na dit seizoen naartoe gaat. Want ik snap dat je geelzwarte hart van deze opmerking opnieuw een optater krijgt, maar zo’n doelpuntenmachine blijft natuurlijk niet in De Koel. Zou Giakoumakis goed genoeg zijn voor de top? Zijn landgenoot Nikos Machlas mocht het na zijn 52 goals in twee seizoenen bij Vitesse proberen bij Ajax. Maar in Amsterdam leken de doelen ineens een stuk kleiner. Hij schijnt uit pure wanhoop op een nacht de Arena eens te zijn ingeslopen met een rolmaatje op zak. Uitkomst: 7,32 meter bij 2,44 meter. Net als in Arnhem.

Mijn overtuiging: voor Giakoumakis zijn alle doelen even groot.

Hij is een topspits die tien jaar – zo lang is ie al prof – nodig heeft gehad om op stoom te komen. Volgend seizoen speelt hij in Milaan of Manchester.

Je mag er trots op zijn dat hij het op jouw geboortegrond op zijn heupen kreeg.