SPORTCOLUMN: Is Memphis de nieuwe Garrincha?

Micha Jacobs

Pau Grande is een dorpje in Brazilië, maar betekent in Portugese straattaal ook ‘dikke lul’, las ik ooit in een voetbalverhaal van Marcel van Roosmalen en Michel van Egmond. Zij werden door Hard Gras in 2008 naar Brazilië gestuurd om een reconstructie te maken van het grote Brazilië van 1958 dat met spelers als Pelé, Vavá en Garrincha voor het eerst wereldkampioen werd. Dat werd, zo kan ik me herinneren, vooral een zoektocht naar ‘de lul’ van Garrincha die, what’s in a name, uit Pau Grande kwam. Ik citeer even een stukje, omdat ik het zo grappig vind. Van Roosmalen staat oog in oog met de neef van Garrincha, Fernando.

‘Zo’n lul,’ zegt Fernando en hij houdt z’n handen op een halve meter van zijn glimmende sportbroek. ‘Het was de staf van een koning: 27 centimeter.’

Het gaat allang niet meer over de voetballer Garrincha, maar over de mythische afmetingen van het geslachtsdeel van Garrincha.

Tsja, Pau Grande.

Een man met een grijze baard meldt dat er in het bos, bij de waterval, nog een café is. De eigenaar daarvan heeft een foto waarop een deel van het geslacht te zien is. En zijn moeder was maar liefst twee keer de gelukkige ontvanger van ‘het grote kanon’.

‘Jammer dat zijn zaad geen doel trof!’

Het gaat mij natuurlijk niet om de platheid, maar om de manier waarop Brazilianen hun voetbalhelden (en hun geslacht) eren. Ik mocht dat voorafgaand aan het WK van 2014 ook meemaken toen ik een voorbeschouwing op dat WK schreef in Rio de Janeiro (Maracana!) en Salvador waar Oranje later Spanje met 5-1 over de knie zou leggen. Alles ademde voetbal, van de Copacabana tot de favela’s, en ik kon mij op Argentinië na geen ander land voorstellen waar voetbal zó uit de poriën van de inwoners stroomde dan in Brazilië. Wat goed dus dat Memphis Depay vorige week bij Corinthians uit São Paulo tekende, dacht ik nog. Wát een avontuur! Zo’n mooi voetbalavontuur zelfs dat ik het raar vind dat er pas één Nederlander vóór hem in Brazilië speelde: Clarence Seedorf. Die had in 2012 een Braziliaanse vrouw, vandaar, maar dat maakt niet uit. Voetballen in Zuid-Amerika zou voor elke Europese voetballer een droom moeten zijn, vind je niet? Ik wil over een tijdje, als ik dan nog leef, ook wel een reconstructie van Memphis in Brazilië schrijven. Wat denk je: zou hij dan ook ergens op een vergeelde foto in een café staan met zijn geslacht half uit zijn broek?

Edwin Struis

Mijn favoriete Garrincha-anekdote heeft totaal geen seksuele connotatie, met jouw welnemen.

Nadat Brazilië de WK-finale van 1962 had gewonnen ten koste van Tsjechoslowakije (3-1) stroomde het veld vol met hysterische verslaggevers die aan de Braziliaanse helden wat zinnen probeerden te ontlokken. In deze scrum lukte het een radioreporter om de grote Garrincha te pakken te krijgen, de uitblinker van het toernooi, ook al omdat Pelé in een eerder stadium geblesseerd raakte.

“Ach, alsjeblieft Garrincha, uw commentaar. Voor de mensen in Brazilië, een paar woordjes maar, alsjeblieft. Uw indruk van het toernooi. Zeg iets leuks tegen de microfoon.” De grote Garrincha boog zich welwillend voorover en sprak de onsterfelijke woorden: “Dag microfoon.”

In sportieve zin zou ik Memphis wel een dergelijke loopbaan willen toewensen en waarom ook niet? Het is al te prijzen dat hij het zakkenvullende voorbeeld van Steven Bergwijn niet volgde en dat vermaledijde Saoedi-Arabië links liet liggen. En dat hij door deze move uit beeld raakt bij het Nederlands elftal, so what? Ronald Koeman durfde er niets over te zeggen nadat zijn commentaar over de transfer van Bergwijn wat verkeerd viel, met name bij de speler zelf, maar eigenlijk had de bondscoach deze stap moeten bejubelen. Want wat is er mis met spelen in de Braziliaanse competitie? In het land van de vijfvoudig wereldkampioen waar supporters de spelers aanbidden?

Oké, als ik Memphis was geweest, had ik het eerder gezocht bij Flu(minense) of Fla(mengo) of desnoods Botafogo in Rio, met inderdaad de stranden van Copacabana en Ipanema als flinke bonus, maar ik verwacht ook in São Paulo een Memphis-mania. Binnen de kortste keren zitten daar de fans van Corinthians met een witte haarband om en steken ze als Memphis scoort allemaal hun vingers in de oren.

De nieuwe Garrincha zal Memphis nooit worden, ook al omdat zijn rechterbeen niet 6 centimeter korter is dan het linker, zoals bij de Braziliaanse dribbelkoning het geval was. Ook heeft Depay, voor zover bekend, geen dertien kinderen verwekt bij een handvol vrouwen tot in Zweden aan toe en kan hij iets beter de weelde dragen dan het fenomeen uit Pau Grande, die eindigde als alcoholist, straatarm bovendien en niet ouder dan 49.

Maar verder kunnen we best een beetje jaloers zijn op Depay. Spelen in de Braziliaanse competitie; het staat voor een volgend leven boven aan mijn wensenlijstje.